Της Ελένης Μασσαρά
Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη είναι η 14η Νοεμβρίου, μια χρόνια πάθηση που ταλαιπωρεί στην πλειοψηφία της, ενήλικες και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και παιδιά.
Τι είναι ο διαβήτης
Αποτελεί μία χρόνια πάθηση που συμβαίνει όταν το σώμα δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη ή δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και καθιστά τα κύτταρα ικανά να προσλαμβάνουν γλυκόζη από το αίμα και να τη χρησιμοποιούν για ενέργεια. Η ανεπάρκεια παραγωγής ινσουλίνης, δράσης της ινσουλίνης ή και των δύο, οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία).Ο διαβήτης ταξινομείται σε τύπου 1, τύπου 2, κύησης και άλλων ειδικών τύπων. Ο διαβήτης τύπου 1, οφείλεται σε καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, που παράγουν την ινσουλίνη, με αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη έλλειψή της. Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, οφείλεται σε προοδευτική μείωση της παραγωγής ινσουλίνης με συνάμα μείωση της δράσης της στους περιφερικούς ιστούς. Ο τύπου 1 αφορά το 5% έως 10%, ενώ ο τύπου 2 άνω του 90% των ατόμων που πάσχουν από αυτή την νόσο.
Ποσοστό πασχόντων στη χώρα μας
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ, το πλήθος των πασχόντων που έχουν ενταχθεί σε τουλάχιστον ένα θεραπευτικό πρωτόκολλο διαβήτη ανέρχεται στους 1.050.635, αγγίζοντας το 10% του πληθυσμού της χώρας, βάσει της επίσημης καταγραφής της ΕΛΣΤΑΤ το 2011. Σε σχέση με το έτος 2019, καταγράφεται αύξηση στον συνολικό αριθμό των πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη της τάξης του 8%.
Οι εμπειρίες συμπολιτών μας
Ο «Ν» φιλοξενεί σήμερα ανθρώπους που έμαθαν να συμβιώνουν μαζί του. Η πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Πάτρας «ΖΩΗ ΓΛΥΚΙΑ» Βασιλική Γούλα, μιλώντας στο «Ν» για την δική της εμπειρία με τον διαβήτη, αναφέρει: «Έδώ και 11 χρόνια συμβιώνω με τον διαβήτη. Δεν με εμπόδισε ποτέ και σε τίποτα στην μέχρι τώρα ζωή μου. Αυτό που ρυθμίζει τα πάντα είναι πρώτα η αποδοχή και έπειτα όλα τα υπόλοιπα».
Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν κάνει διακρίσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 8,5 χρόνων Κωνσταντίνου από την Πάτρα, όπου στα 2,5 του χρόνια διαγνώστηκε με διαβήτη. Η Χρύσα Αντωνακοπούλου, η μητέρα του, δηλώνει στον «Ν»: «Ήταν αρχικά για εμάς ένα σοκ. Όμως, σε συνεργασία με τους γιατρούς και ιδιαίτερα με το παιδί, του μάθαμε πώς δεν είναι κάτι κακό αυτό που του συνέβη και πως δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα παιδιά. Υπάρχει μια άγνοια όμως για το θέμα. Τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και τα παιδιά δεν γνωρίζουν τι είναι ο διαβήτης και δυσκολευτήκαμε στην αποδοχή του Κωνσταντίνου από τους συμμαθητές του. Με το καιρό καταφέραμε να ενημερώσουμε τα παιδιά και εν τέλει να το δεχθούν και να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινότητας. Όταν τον ρωτά κάποιος αν έχει διαβήτη, εκείνος λέει: Και τι έγινε; Συνεχίζω να είμαι παιδί!». «Είμαστε άγρυπνος στο πλευρό του Κωνσταντίνου και προχωράμε».
Η κ. Αλεξάκου, επί τριάντα χρόνια ζει μαζί με τον διαβήτη τύπου 1. Η ενημέρωση που είχε για την πάθηση της, την βοήθησε και δεν την φόβισε στο να τον αντιμετωπίσει και να το διαχειρίζεται μέχρι και σήμερα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ίδια: «Μετά από κάποιες αιματολογικές εξετάσεις που είχα κάνει τυχαία λόγω μιας ίωσης που με ταλαιπωρούσε για μέρες, ανακάλυψα πως είχα διαβήτη. Δεν είχα ιδέα για αυτό. Από όταν με ανέλαβαν οι ιατροί στο νοσοκομείο, με βοήθησαν να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου, να τον προσέχω και να χαίρομαι τα δύο μου παιδιά. Δεν έρχεται τίποτα στη ζωή τυχαία και η αντιμετώπιση του διαβήτη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το καλό αποτέλεσμα έρχεται πάντα μετά από την κατάλληλη και ενδεδειγμένη αντιμετώπισή του».
Τα συμπτώματα
Στα αρχικά στάδιά της, η νόσος μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματική και συνεπώς ο ασθενής μπορεί να μην γνωρίζει ότι πάσχει. Παρόλα αυτά οι επιπλοκές του διαβήτη εξελίσσονται από αυτά τα στάδια και πολλές φορές αποτελούν αυτές τις πρώτες εκδηλώσεις της νόσου. Χαρακτηριστικά είναι τα συμπτώματα της πολυουρίας, ο άνθρωπος που πάσχει από αυτή τη νόσο να διψά πάρα πολύ, να έχει ξηροστομία ή να επιθυμεί να τρώει πολύ. Ακόμη αξιοσημείωτη είναι η απώλεια βάρους, η οποία και δείχνει έντονα μια αλλαγή του ατόμου, η κόπωση και ο θάμβος όρασης. Ο θάμβος των ματιών είναι εκείνη η αδυναμία της “θαμπής” όρασης, ο ασθενείς δηλαδή να μην βλέπει είτε από το ένα, είτε και από τα δύο μάτια καθαρά σε ένα βαθμό.
Η διαχείριση
Ένας άνθρωπος που πάσχει από διαβήτη, αφού διαγνωστεί χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιο είδους πρόγραμμα, μια διαφορετική καθημερινότητα. Οι ασθενείς με διαβήτη, οφείλουν να ελέγχουν το σάκχαρο αίματος τους με μετρητή γλυκόζης, να ελέγχουν τη πίεση του αίματος και ακόμη, να κάνουν λήψη ινσουλίνης ή από το στόμα, με την χορήγηση κάποιων φαρμάκων καθ’ υπόδειξη του ιατρού.
Βέβαια, απαραίτητη είναι η σωματική άσκηση του ασθενούς, που μπορεί να αποτελεί και ένα περπάτημα μέσα στην ημέρα, όπως και η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής και η αποφυγή του καπνίσματος.
ΕΝΘΕΤΟ ΜΕ ΦΩΤΟ PLOTAS
Π. Πλώτας: Ποιοι πρέπει να κάνουν έλεγχο σακχάρου Ο Επίκουρος Καθηγητής Γενικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Πλώτας, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Προτείνεται ο έλεγχος του σακχάρου νηστείας σε όλα τα άτομα που πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις. Χαρακτηριστικά σε όλο τον πληθυσμό άνω των 45 ετών, σε άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα που έχουν οικογενειακό ιστορικό διαβήτη ή ατομικό ιστορικό δυσλιπιδαιμίας, υπέρτασης, αντίστασης ινσουλίνης, ή σε γυναίκες με ιστορικό πολυκυστικών ωοθηκών είτε διαβήτη κυήσεως».
(από την εφημερίδα “Νεολόγος”).
