Ήταν 14 Απριλίου του 1912 και ώρα 23:40, όταν ο περίφημος Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό στο παρθενικό ταξίδι του που είχε ως αποτέλεσμα την βύθη του.Από τότε το κουφάρι του Τιτανικού, το οποίο βρίσκεται σε βάθος 3.800 μέτρων στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, συνεχίζει να καταστρέφεται σύμφωνα με προειδοποιήσεις ομάδων που ερευνούν το ναυάγιο με υποβρύχια σκάφη.Προηγούμενες αποστολές στα ερείπια του βυθισμένου βρετανικού επιβατηγού πλοίου είχαν διαπιστώσει ότι το πλοίο «φθείρεται ραγδαία» εξαιτίας των βακτηρίων που καταναλώνουν μέταλλα, περισσότερα από 100 χρόνια αφότου βυθίστηκε κατά το παρθενικό του ταξίδι. Σύμφωνα με τους ειδικούς, σε 20 χρόνια το ναυάγιο του Τιτανικού μπορεί να έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Η OceanGate Expeditions, μια εταιρεία που εξερευνά το σημείο του ναυαγίου με το υποβρύχιο Titan, επιβεβαίωσε πέρυσι ότι το κατάρτι του διάσημου πλοίου είχε καταρρεύσει και τα συντρίμμια του βρίσκονται διάσπαρτα σε βάθος 12.500 ποδιών, όπως σημειώνει σε δημοσίευμά του ο Independent. Μετά τη δεύτερη ετήσια σειρά καταδύσεων στο βυθισμένο πλοίο, ο ιδρυτής και επικεφαλής της εταιρείας Στόκτον Ρας, ανέφερε σε δηλώσεις του ότι το πλοίο βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι ήταν πέρυσι.
https://www.youtube.com/embed/x40SAJS2whY?feature=oembed «Αυτό το πάντρεμα της βιολογίας, της οικολογίας, της αρχαιολογίας και της χαρτογράφησης GIS συμβάλλει μοναδικά στη μελέτη του Τιτανικού και του πυθμένα του ωκεανού. Σήμερα, έχουμε καλύτερους χάρτες για την επιφάνεια του φεγγαριού από ό,τι για τους ωκεανούς της Γης και αυτό πρέπει να αλλάξει», υποστηρίζει σε δήλωσή του ο Στιβ Ρας, επικεφαλής επιστήμονας της OceanGate Expeditions.
«Γνωρίζουμε ότι τα ναυάγια επηρεάζουν τον πυθμένα του ωκεανού για δεκαετίες ή και αιώνες. Ο Τιτανικός παρέχει μια μοναδική μελέτη περίπτωσης βαθέων υδάτων σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι τεχνητές δομές επηρεάζονται από φυσικά στοιχεία και κατοίκους, εκτός από το πώς αυτές οι δομές υποστηρίζουν ή επηρεάζουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα», είπε ακόμη.
Σύμφωνα με ερευνητές το ναυάγιο έχει δημιουργήσει ένα «νησί βιοποικιλότητας» στην περιοχή του ωκεανού που κατά τα άλλα είναι μια λασπώδης αβυσσαλέα πεδιάδα.
