Με τη Ρωσία να κλείνει και πάλι τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου, η Ευρώπη ελπίζει να καλύψει τις ανάγκες της με περίπου 20 πλωτούς τερματικούς σταθμούς που θα παραλαμβάνουν αέριο από τις ΗΠΑ και άλλους εξαγωγείς.
Όμως αρκετοί επιστήμονες και οργανώσεις ανησυχούν ότι το σχέδιο θα καταστήσει ανέφικτους τους στόχους του 2030 για το κλίμα, καθώς οι νέες εγκαταστάσεις είναι απίθανο να εγκαταλειφθούν όταν η ενεργειακή κρίση τελειώσει.
Στην Ελλάδα, πλωτή δεξαμενή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) περιμένει έτοιμη στη Ρεβυθούσα, ενώ ανάλογες πλωτές εγκαταστάσεις αναμένουν μεταξύ άλλων η Γερμανία, η Γαλλία, η Πολωνία, η Ολλανδία, η Κροατία, η Εσθονία, η Φινλανδία, η Λετονία και η Βρετανία, σύμφωνα με την εταιρεία Rystad Energy.
Καθένας από τους πλωτούς τερματικούς σταθμούς, με κόστος γύρω στο μισό δισ. ευρώ και μήκος περίπου 300 μέτρα, μπορεί να αποθηκεύει περίπου 170.000 λίτρα LNG, το οποίο στη συνέχεια μετατρέπεται πίσω σε αέριο και διοχετεύεται στο δίκτυο για επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Η Γερμανία, ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές των πλωτών εγκαταστάσεων LNG, επενδύει 3 δισ. ευρώ για πέντε μονάδες, αναφέρει το Associated Press.
Ψήφισε μάλιστα νόμο που επιταχύνει την υλοποίηση του σχεδίου αναστέλλοντας την απαίτηση για μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων -μια κίνηση που ανησυχεί τις περιβαλλοντικές οργανώσεις.
«Είναι απολύτως προφανές ότι οι προβλέψεις του νόμου συντάχθηκαν σε στενή συνεννόηση με τη βιομηχανία αερίου» καταγγέλλει ο Σάσα Μίλερ-Κρένερ, διευθύνων σύμβουλος της Environmental Action Germany.
