Της Κατερίνας Τσουκαλά
Ασταμάτητοι βομβαρδισμοί, εκτοξεύσεις ρουκετών, σειρήνες που ηχούν, συντρίμμια, αγωνία, φόβος, θάνατος, λέξεις που για ακόμα μια φορά οι άμαχοι πληθυσμοί της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, βιώνουν αυτή την περίοδο για άλλη μια φορά, στο όνομα της γεωπολιτικής αρένας των δυνάμεων, που ηγούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Με αφορμή την ένταση που ξεκίνησε μετά από τον διωγμό Παλαιστίνιων οικογενειών από τα σπίτια τους στη συνοικία της ανατολικής Ιερουσαλήμ Αλ Σεΐχ Τζαράχ, για τη δημιουργία Ισραηλινού οικισμού καθώς επίσης και τις συγκρούσεις κατά τον θρησκευτικό εορτασμό του Ραμαζανιού στην Πύλη της Δαμασκού, με επεμβάσεις της ισραηλινής αστυνομίας, αναζωπυρώθηκε ένας ακόμα αιματηρός κύκλος εχθροπραξιών, ίσως και ο πιο σφοδρός των τελευταίων ετών και συγκεκριμένα από το 2014, ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραηλινό κράτος, με θύματα όπως πάντα αθώους πολίτες και από τις δυο πλευρές.
Ο «Νεολόγος» των Πατρών επικοινώνησε με Έλληνες που ζουν και εργάζονται στο Ισραήλ, οι οποίοι μας μετέφεραν την αγωνία τους για όλη αυτή την έκρυθμη κατάσταση στην περιοχή.
Μιχάλης Πατέστος: «Κανένα συμφέρον δεν αξίζει απώλειες ανθρώπων»
«Η σκέψη στο πρώτο άκουσμα επεισοδίων είναι στο πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, ποιες περιοχές είναι «κόκκινες» και εάν έχουν δοθεί – ανακοινωθεί οδηγίες άμεσης προφύλαξης. Διαμένω και εργάζομαι στο Ισραήλ από το 2017. Μένω στην Naharriya και εργάζομαι στο Akko. Δεν επέλεξα το συγκεκριμένο κράτος ηθελημένα. Όπως και οι περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία που μου δόθηκε για εργασία και δίκαιες απολαβές, κάτι που ήταν πολύ δύσκολο να βρω στην Ελλάδα την εποχή εκείνη.
Ήξερα πως το Ισραήλ είναι κράτος με προϊστορία σε συρράξεις και εχθροπραξίες με τις γειτονικές χώρες, όμως ήταν κάτι που μόνο είχαμε διαβάσει ή ακούσει έως τώρα, χωρίς προσωπική εμπειρία. Σίγουρα σε μια εμπόλεμη κατάσταση υπάρχουν κυρίως οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Η γνώμη μου είναι πως κανένα συμφέρον, οποιασδήποτε φύσης, δεν αξίζει απώλειες ανθρώπων και σίγουρα εύχομαι ειρήνη και παύση όλων αυτών.
Στην καθημερινότητα μας, με την σημερινή κατάσταση, έχει προστεθεί αγωνία και λύπη. Παρόλο που η ζωή, εκτός από τα σχολεία, κυλάει κανονικά στο Ισραήλ και όσο και αν σου λένε πως είσαι ασφαλής στις περιοχές μακριά από τα δρώμενα, γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως μόλις οι σειρήνες ηχήσουν θα πρέπει να αναζητήσουμε μέρος προφύλαξης.
Σε κάθε κτίριο στο Ισραήλ κατάστημα ή σπίτι υπάρχουν χώροι ασφάλειας. Έως τώρα δεν υπήρχε ο φόβος για επικείμενο πόλεμο στο μυαλό μου, μιας και δεν είχε γίνει ή ακουστεί κάτι τόσο σοβαρό, ειδικά σε εμάς που η ενημέρωση για τέτοια θέματα δεν είναι η πλέον αντικειμενική, καθώς η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν θέλει να πανικοβληθούν οι πολίτες. Αυτή τη φορά όμως είναι ξεκάθαρο πως η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και εύχομαι, από καρδιάς, να σταματήσει όλο αυτό το συντομότερο.
Η σκέψη για επιστροφή στην πατρίδα υπάρχει πάντα στο μυαλό μας. Είμαι σίγουρος πως ο καθένας από εμάς θέλει να γυρίσει κοντά στην οικογένεια του το συντομότερο υγιής και ασφαλής».
Νίκος Πατέστος: «Βλέπεις εικόνες είναι περίεργες, όπως μια γυναίκα να έχει κρεμασμένο στον ώμο της το όπλο της»
«Κατάγομαι από την Κόρινθο, ζω στην Haifa του Ισραήλ από το 2016 και εργάζομαι ως υπεύθυνος παραγωγής σε ένα εργοστάσιο στη βιομηχανική ζώνη του Akko. Πάντα ήθελα να ζήσω και να εργαστώ στο εξωτερικό και ειδικά στα χρόνια της κρίσης όπου οι εργασιακές εμπειρίες στην Ελλάδα ήταν περιορισμένες. Όταν μου έγινε η πρόταση για το Ισραήλ προβληματίστηκα, γιατί είχα στο μυαλό μου ότι είναι μια χώρα που έχει μονίμως διαμάχες στο εσωτερικό της. Ήρθα για λίγες ημέρες στην αρχή και θυμάμαι ότι μαγεύτηκα.
Είδα ένα βίντεο ενός φίλου που ζει στην Ιερουσαλήμ, στο οποίο ακουγόταν η έκρηξη από μια ρουκέτα. Προβληματίστηκα γιατί ενώ είχα συνηθίσει να ακούω για ρουκέτες κατά καιρούς, ήταν πρώτη φορά που αφορούσε την Ιερουσαλήμ οπότε κατάλαβα ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά.
Οι Ισραηλινοί έχουν μάθει να ζουν και να επιβιώνουν σε αυτό το περιβάλλον. Βλέπεις εικόνες που για έναν Έλληνα είναι περίεργες, όπως μια γυναίκα να έχει κρεμασμένο στον ώμο της το όπλο της αντί για την τσάντα της, ή εκεί που οδηγείς στον αυτοκινητόδρομο να περνάνε νταλίκες με φορτίο τανκς. Αλλά από την άλλη πλευρά, το κλίμα δεν είναι καθόλου πολεμικό ή αστυνομοκρατούμενο. Είναι όλα κομμάτι της ζωής και της επιβίωσης στην γειτονιά της Μέσης Ανατολής.
Η καθημερινότητα μας δεν άλλαξε καθόλου. Είμαστε αρκετά βόρεια και η Haifa δεν έχει απειληθεί. Νιώθουμε ασφάλεια, γιατί ξέρουμε πως η χώρα έχει προβλέψει σε υποδομές και αμυντικά συστήματα στον μέγιστο βαθμό.
Δεν έχει χρειαστεί να συζητήσουμε για το τι θα γίνει σε περίπτωση πολέμου.
Θεωρώ πως είναι θέμα ημέρων να λήξουν οι εχθροπραξίες και να γυρίσει η χώρα στους κανονικούς της ρυθμούς. Είναι μια χώρα που σφύζει από ζωή και χαρά. Στους Ισραηλινούς αρέσει να ζουν, να εργάζονται, να δημιουργούν, να ταξιδεύουν και να χαίρονται την κάθε ημέρα ξεχωριστά. Πιστεύω πως έτσι θα συνεχίσουμε σύντομα.
Ζω εδώ πλέον με τη γυναίκα μου και τις δυο μικρές μας κόρες. Έχουμε κάνει φίλους καλούς, έχουμε δημιουργήσει το σπίτι μας και την ζωή μας εδώ. Αυτή την στιγμή δεν σκεφτόμαστε να γυρίσουμε στην Ελλάδα, αλλά ερχόμαστε αρκετά συχνά».
Σωκράτης Παπαδόπουλος: Σε όλα τα σπίτια υπάρχουν «δωμάτια ασφάλειας»
«Δουλεύω στο Ισραήλ εδώ και τέσσερα χρόνια. Δεν το επιδίωξα να έρθω αλλά́ μου έγινε μια πολύ καλή́ επαγγελματική́ πρόταση που δύσκολα μπορείς να αρνηθείς. Μένω στην πόλη Nahariya που βρίσκεται στο βορρά́ της χώρας και δουλεύω στην πόλη Akko που είναι περίπου 20 χιλιόμετρα από́ την Nahariya. Η πρώτη σκέψη μου στο άκουσμα των πρώτων συγκρούσεων ήταν «ξανά́ τα ίδια», καθώς δεν είναι πρώτη φορά́ που συμβαίνουν επεισόδια. Ήξερα από́ την αρχή́ πριν πάρω την απόφαση να έρθω να δουλέψω εδώ, ότι πρόκειται για μια χώρα που έχει μεγάλη προϊστορία σε επεισόδια και συγκρούσεις με τις γύρω χώρες. Ήρθα δεχόμενος όλα τα ρίσκα αυτής μου της απόφασης και προσπαθώ́ να το διαχειρίζομαι όσο καλύτερα γίνεται. Η αλήθεια είναι ότι επειδή́ ζω και εργάζομαι μακριά́ από́ την Γάζα δεν έχει επηρεαστεί́ άμεσα η καθημερινότητα μου. Αλλά́ πάντα υπάρχει ο φόβος για γενίκευση της σύγκρουσης. Μας έχουν δοθεί́ κάποιες οδηγίες, σε περίπτωση που ηχήσουν οι σειρήνες όταν είμαστε στη δουλειά́ να πάμε σε συγκεκριμένο χώρο που είναι καταφύγιο και επίσης σε όλα τα σπίτια υπάρχουν “δωμάτια ασφάλειας” όπου είναι ενισχυμένα με μπετόν και λαμαρίνες στα παράθυρα. Όταν ζεις στην Μέση Ανατολή́ πάντα θα έχεις τον φόβο ενός πολέμου. Σίγουρα όταν έρθουν οι κατάλληλες συνθήκες θα επιστρέψω στην Ελλάδα, όπως και κάθε Έλληνας που ζει στο εξωτερικό́ πιστεύω ότι έχει στο μυαλό́ του να επιστρέψει στην Ελλάδα».
Γιώργος Τριανταφυλλίδης: «Όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο πολύ σε επηρεάζει»
«Είμαι στο Ισραήλ τέσσερα χρόνια, μένω στην Nahariya και εργάζομαι στο Akko. Από την Ελλάδα έφυγα για καθαρά επαγγελματικούς λόγους. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιου είδους επεισόδια όσο βρίσκομαι εδώ οπότε «δεν έπεσα από τα σύννεφα». Είναι λίγο περίεργο, γιατί εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε συνηθισμένοι να ζούμε σε τέτοιες συνθήκες. Ξεκάθαρα είμαι κατά στην απώλεια της ανθρώπινης ζωής απ’ όπου και αν προέρχεται. Η καθημερινότητα μου δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου, καθώς είμαι μακριά από την Γάζα. Αν και εκτός από τις συγκρούσεις στην Γάζα υπάρχουν και πολλά επεισόδια σε αρκετές πόλεις της χώρας. Υπάρχουν κάποιες οδηγίες που μας έχουν δοθεί, όπως στο εργοστάσιο υπάρχουν χώροι που λειτουργούν ως καταφύγια αλλά και στα σπίτια μας έχουμε δωμάτια με αυξημένο μπετόν και ενισχυμένα παράθυρα. Όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο πολύ σε επηρεάζει, αυτής της άποψης είμαι. Οπότε όσο είναι δυνατόν το έχω αποβάλει. Προς το τέλος του χρόνου θα έρθει η στιγμή της επιστροφής μου στην χώρα. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος της ζωής μου».
Χρήστος Χαϊκάλης: «Έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα από την θετική τους πλευρά»
«Η πρώτη σκέψη μου είναι μία, γιατί να γίνονται όλα αυτά. Ήξερα από την αρχή που έρχομαι για να δουλέψω και τα ρίσκα που θα έπαιρνα. Το πιο σημαντικό είναι να τα βλέπεις όλες τις καταστάσεις με ψυχραιμία και αισιόδοξα. Επειδή ζούμε και εργαζόμαστε στο Βόρειο Ισραήλ, δεν έχουμε νοιώσει κάτι πιο έντονο από τις προηγούμενες ημέρες. Αυτό που γνωρίζουμε σε περίπτωση που ηχούν οι σειρήνες είναι να πάμε γρήγορα στο δωμάτιο ασφαλείας που υπάρχει στο σπίτι μας, ή σε πιο εκτεταμένη κατάσταση στα καταφύγια. Δεν υπάρχει ο φόβος ενός πολέμου στο μυαλό μου επειδή στην ζωή μου έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα από την θετική τους πλευρά. Έχω ήδη προγραμματίσει την επιστροφή μου στην Ελλάδα».
Δημήτρης Χαϊκάλης: Αυτή την φορά δεν είναι μόνο τα επεισόδια στη Γάζα
«Στο πρώτο άκουσμα των επεισοδίων δεν ανησύχησα ιδιαίτερα καθώς, είναι σύνηθες φαινόμενο οι συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Δεν αποτελεί “νέο” η είδηση ότι στη Γάζα γίνονται αιματηρά επεισόδια. Όταν ένα κράτος έχει μεγάλη προϊστορία σε συρράξεις και συγκρούσεις, τότε φυσικό επακόλουθο είναι και ο λαός του να είναι συνηθισμένος σε αυτές. Υπάρχει μέσα στην καθημερινότητα σου κάποια συζήτηση στην οποία συμμετείχες ή απλά άκουσες που θα αναφερθεί κάποιο επεισόδιο στα σύνορα. Οπότε όλο αυτό το κλίμα, σε κάνει σιγά – σιγά να το συνηθίζεις και εσύ. Αλλά αυτή την φορά δεν είναι το ίδιο. Αυτή την φορά δεν είναι μόνο τα επεισόδια στη Γάζα. Είναι και οι πάρα πολλές καθημερινές συγκρούσεις ανάμεσα σε Άραβες και Ισραηλινούς σχεδόν σε όλες τις πόλεις της χώρας. Όσο λυπηρό και αν ακούγεται η Γάζα είναι δυστυχώς μια περιοχή “μαθημένη” σε συγκρούσεις, αλλά πολλές πόλεις του Ισραήλ δεν είναι. Όταν λοιπόν αυτές οι συγκρούσεις μεταφέρονται δίπλα στην πόρτα σου τότε είναι αλλιώς. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, απλά το αποδέχεσαι και συνεχίζεις. Ελπίζω κάποια στιγμή η αξία της ανθρώπινης ζωής να “κοστίζει” περισσότερο από οποιοδήποτε οικονομικό – γεωπολιτικό – θρησκευτικό λόγο».
