Μεγαλοβδομαδιάτικα όλοι αξίζουν κάποιο από τα καλούδια της Λαμπρής. Ενα σοκολατένιο αυγό, ένα τσουρέκι με πλεξούδα, μια χειροποίητη αρωματική λαμπάδα. Ισως και κάτι πιο φαντεζί… Ο Στέφανος Κασσελάκης επεφύλαξε έναν ανέλπιστο πασχαλινό μποναμά στο επικοινωνιακό επιτελείο του Με προσωπική του επιλογή ενέταξε τον Αρη Σπηλιωτόπουλο στο νευραλγικό πόστο της ανάλυσης δημοσκοπήσεων του κόμματός του.
Τίποτε το παράδοξο ή το καινοφανές. Οι δύο άνδρες μοιράζονται παρόμοια αισθητική, συναφή lifestyle κοινωνικότητα, παρεμφερή ακριβά γούστα, παραπλήσια φωτογένεια. Αμφότεροι διαμένουν σε ευρύχωρα ιδιόκτητα διαμερίσματα στο Κολωνάκι, μιλούν με κάποιο αξάν, ο ένας αμερικανικό ο άλλος πατρινό, ενώ και οι δύο είναι φιλόζωοι.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα πορτογαλικό νερόσκυλο, τη Φάρλι, ο πρώην «γαλάζιος» υπουργός είχε δύο σκυλιά γουίπετ, τη Ζαχίλ και τη Μόκα. Υπό αυτή τη σχεδόν ταυτοτική αντιστοίχιση μπορούν να συνυπογράψουν ένα ταιριαστό επικοινωνιακό σμίξιμο. Ή να παραδώσουν από κοινού ένα σόου πολιτικής περιπέτειας.
Η φωτογράφηση του Αρη στο περιοδικό «Γυναίκα» με μπουρνούζι και πετσέτα μέσα στο μπάνιο ήταν η αιτία για να ξεσπάσει τεράστιος εσωκομματικός σάλος στη Ν.Δ.
Ολα είναι πιθανά. Οσοι, πάντως, περιγράφουν βιαστικά την πρόσφατη συνεργασία τους με τη σκωπτική παροιμία «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» μάλλον έχουν χάσει επεισόδια. Η μπακιρένια χύτρα των θραυσμάτων του νεοκαραμανλισμού ζεσταινόταν από καιρό κοντά στο μαγκάλι με τα κάρβουνα της Κουμουνδούρου. Με τον Αρη να «τουρτουρίζει» μακριά από τη θαλπωρή της αγκαλιάς της.
Δεν διέθετε, βλέπετε, τα χαρίσματα άλλων συνεργατών των πάλαι ποτέ κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή. Δεν κατείχε, ας πούμε, το ακαδημαϊκό κύρος ενός Προκόπη Παυλόπουλου, τα εισαγγελικά προσόντα του πρώην αφεντικού της ΕΥΠ Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, την κοινωνική δεξιότητα της Κατερίνας Παπακώστα, οι οποίοι αξιοποιήθηκαν. Ο πρώτος επιβραβεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με το κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα, οι άλλοι δύο με κυβερνητικές θέσεις. Ο Σπηλιωτόπουλος έμεινε στην απέξω. Οχι μόνο γιατί άργησε να προσεγγίσει δημοσίως το κυβερνών κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά επειδή δεν είχε καν τη σχολιαστική τόλμη στο Twitter ενός Ευάγγελου Αντώναρου.
Οταν τον Αύγουστο του 2022 οι δύο πρώην στενοί συνεργάτες και άλλοτε εκπρόσωποι του Κώστα Καραμανλή φέρεται να συναντήθηκαν στο σπίτι του Αντώναρου στην Πάτμο, αρκούσε το μεταξύ τους φωτογραφικό στιγμιότυπο για να αποτυπώσει τις διαφορές στην πολιτική στάση τους.
Παρότι και οι δύο ήταν μαυρισμένοι, με χαλαρή ενδυμασία, λινές πουκαμίσες και βερμούδες, έφτανε ένα πανάκριβο τσαντάκι νεσεσέρ Louis Vuitton στο τραπέζι, ιδιοκτησίας μάλλον του Σπηλιωτόπουλου, για να καταδείξει τις ελλειπτικές τροχιές των πρώην ομοϊδεατών, αφοσιωμένων πολιτικά στον λεγόμενο «Βούδα της Ραφήνας».
Ο μεν οικοδεσπότης βρισκόταν ήδη στο εφαλτήριο της κούρσας συμμετοχής του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο δε φιλοξενούμενος φαινόταν σαν υπνωτισμένος τουρίστας που περιφερόταν μέσα στις ανασφάλειές του.
Λάτρης της Μυκόνου και πάντα περιστοιχιζόμενος από καλλίγραμμες υπάρξεις σε γιοτ, παραλίες και μπαρ, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος αποφασίζει να αφήσει (;) την ντόλτσε βίτα για να ασχοληθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Stefanos
Μετέωρος
Ο τελευταίος είχε ήδη χαθεί κάμποσα χρόνια από το πολιτικό προσκήνιο. Αφότου ο Κώστας Καραμανλής παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος μετά την εκλογική του ήττα το 2009, ο Σπηλιωτόπουλος έμοιαζε μετέωρος ως σχοινοβάτης σε τσίρκο, χωρίς προστατευτικό δίχτυ από κάτω. Στις εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέου προέδρου της Ν.Δ. στήριξε την υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία ηττήθηκε. Στη νέα ηγετική ομάδα υπό τον Αντώνη Σαμαρά ανέλαβε τομεάρχης της Ν.Δ. για την Παιδεία, αλλά δεν έδειξε προθυμία ενεργοποίησης στο συγκεκριμένο πόστο. Λίγα χρόνια αργότερα θα δήλωνε ότι «η Νέα Δημοκρατία επί Σαμαρά φλέρταρε με τον λαϊκισμό».
Ποιος ξέρει τι περνούσε από το μυαλό του, όταν ως βουλευτής είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια κοινοβουλευτικής δραστηριότητας. Διχασμός επιθυμιών και καθηκόντων, παλινδρόμηση ανάμεσα σε ατομικά όνειρα καλοζωίας και δημόσιους εφιάλτες αυστηρών υποχρεώσεων, αντιδιαστολή μεταξύ μιας παρωδίας της πραγματικότητας και ενός φαντασιακού πεπρωμένου; Αυτή η περισυλλογή δεν θα κρατούσε για πολύ. Τον Φεβρουάριο του 2014, κιόλας, παραιτήθηκε από τη Βουλή μετά από περίπου 10 χρόνια εκλεγμένης παρουσίας στα έδρανά της, για να διεκδικήσει τη δημαρχία της Αθήνας ως επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας. Ο δημοτικός συνδυασμός του «Αθήνα μπορείς» απέτυχε παταγωδώς. Κατετάγη από τον α’ γύρο τρίτος στις κάλπες, εισπράττοντας λίγες παραπάνω ψήφους από το ψηφοδέλτιο του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αποσυρθεί σε μακρά πολιτική σιέστα.
Αφαντος από τα δρώμενα αυτού που όριζε ως «μεγάλο μετερίζι πολιτικής στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας» έμεινε ξέμπαρκος αφότου τον εγκατέλειψαν και ανεξαρτητοποιήθηκαν οι τρεις δημοτικοί του σύμβουλοι. Με τον ερχομό της «πρώτης φοράς Αριστεράς» το όνομά του έπαιξε προς αξιοποίηση ανάμεσα στους νέους ενοίκους του Μαξίμου. Φημολογούνταν τότε ότι θα αναλάμβανε πρέσβης εκ προσωπικοτήτων ύστερα από εικαζόμενη εισήγηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη και του Σπύρου Σαγιά στον υπουργό Εξωτερικών εκείνης της περιόδου Νίκο Κοτζιά. Το θέμα δεν προχώρησε. Αρκετοί ισχυρίζονταν ότι επρόκειτο περί κακοήθους τρολιάς προς μια εγνωσμένης διεθνούς αίγλης προσωπικότητα της οποίας το επίσημο βιογραφικό παραλείπει κάθε πληροφορία για την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων.
Σε Κυκλάδες και Παρνασσό
Οπως κι αν είχε, ο παραλίγο διορισμένος πρέσβης έπνιξε την απογοήτευσή του στα νερά των Κυκλάδων και βύθισε τη ματαίωση των διπλωματικών προσδοκιών του στα χιόνια του Παρνασσού. Απαλλαγμένος σταδιακά από την εσωτερική ανίχνευση ευκαιριών πολιτικής επαναδραστηριοποίησης, στράφηκε στις μπίζνες. Επένδυσε σε εταιρεία security, φύλαξης και καθαριότητας στην οποία επικεφαλής και μεγαλομέτοχος ήταν ο Ελληνοαυστραλός επιχειρηματίας Γιάννης Μακρής. Ξέμπλεξε από αυτή τη δυσανάλογη της stylish αίγλης και της σινιέ ιταλικής γκαρνταρόμπας του ταπεινή επιχειρηματική δραστηριότητα νωρίς-νωρίς. Αποδεσμεύτηκε από την εταιρεία ουσιαστικά και τυπικά τον Μάρτιο του 2016. Του βγήκε σε καλό. Γλίτωσε από την καχυποψία, τις κακόβουλες υπόνοιες και τις δυσάρεστα ενοχλητικές συσχετίσεις με τον επιχειρηματία Γιάννη Μακρή, ο οποίος στο παρελθόν είχε αντιμετωπίσει στην Αυστραλία κατηγορίες για διακίνηση ναρκωτικών. Και το τραγικά χειρότερο, ο ίδιος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ έξω από το σπίτι του στο Πανόραμα της Βούλας τον Νοέμβριο του 2018.
Ωστόσο, ο διαχρονικά περιζήτητος εργένης Αρης συνέχισε να ξεδιπλώνει άλλα μεγαλεπήβολα επιχειρηματικά σχέδια. Σχετιζόμενα αυτή τη φορά με τον τουρισμό, τον τομέα στον οποίο διακρίθηκε το 2007 ως ο επί 15 μήνες γαλαντόμος bon vivant υπουργός Τουριστικής Aνάπτυξης στη δεύτερη και τελευταία σεμνή και ταπεινή κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Τότε που έδωσε «σκληρές» εθνικές μάχες για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού. Ιδίως διαμένοντας σε πανάκριβες προεδρικές σουίτες πεντάστερων ξενοδοχείων, στο Μπελ Επόκ παλάτι του «Ritz» της Μαδρίτης ή το επιβλητικό «Jumeirah Emirates Towers» στο Ντουμπάι. Μετακινούμενος επίσης με υπέρογκα μισθωμένες θωρακισμένες υπερλουσάτες λιμουζίνες.
Ενοικιάζοντας κοστοβόρο ελικόπτερο για την παροχή προσωπικών υπηρεσιών στη σταρ Μέριλ Στριπ, όταν αυτή γύριζε στη Σκόπελο την ταινία «Mamma Mia!». Ψυχαγωγούμενος ακόμη σε δαπανηρή τριήμερη θαλάσσια εξόρμηση, φιλοξενώντας ολιγομελή συντροφιά στο κατάστρωμα και τις καμπίνες της πολυτελούς θαλαμηγού «Αμφιτρίτη». Χώρια οι 30μελείς αποστολές του υπουργείου του στο εξωτερικό, οι αγόγγυστες διαπραγματεύσεις του με tour operators στα διακεκριμένα σούσι εστιατόρια «Nobbu» και «Zuma», οι μέχρι πρωίας συνεννοήσεις για υποτιθέμενη σύναψη συμφωνιών στα πιο γκλαμ μπαρ και κλαμπ του West End του γνώριμού του Λονδίνου.
Εκεί όπου ως απόφοιτος του Πολιτικού της Νομικής της Αθήνας είχε κάνει μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του City, στην Πολιτική Επικοινωνία και στα ΜΜΕ, ενόσω αποδείκνυε την εμπορική του έφεση πουλώντας ως φοιτητής δερμάτινα μπουφάν στην υπαίθρια αγορά της Camden Town. Εξάλλου εκείνα τα φεγγάρια της υπουργίας του σχετιζόταν συναισθηματικά με τη Μαριλένα Παπαχριστοδούλου, η οποία σπούδαζε νομικά στην Αγγλία. Εξ ου και οι τακτικές μίνι επισκέψεις του στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ποιος, άλλωστε, θα ζητούσε τον λογαριασμό σε έναν ακάματο εργάτη του προμόσιον του εγχώριου τουριστικού προϊόντος. Σίγα μην πλήρωνε ο ίδιος τη λυπητερή των τακτικών πολυέξοδων δείπνων και των αλλεπάλληλων σπάταλων προσωπικών του αποδράσεων. Κάπως έτσι, ή καλύτερα ακριβώς έτσι, εις βάρος της τσέπης του Ελληνα φορολογούμενου χάριζε στο υπουργικό πόστο που υπηρετούσε ένα τόσο λαμπερό πρεστίζ στο οποίο με δισταγμό θα ανταποκρινόταν και μια Μαρία Αντουανέτα. Και βέβαια μετά την αποχώρησή του από τα υπουργικά καθήκοντα, ενόσω ενέσκηπτε καταδρομικά η οικονομική κρίση, φέρεται να άφησε στον ΕΟΤ ένα ακριβό φέσι, ύψους περίπου 70.000 ευρώ, για 1.000 μεταξωτές γραβάτες και 150 μαντίλια Salvatore Ferragamo και επιπλέον άλλα 38.000 ευρώ χρέος για αγχολυτικά μπαλάκια.
Ενδεχομένως μερικά από τα τελευταία να τα χρησιμοποιούσε και ο ίδιος, δεδομένου ότι η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Προς καταπράυνση της αγωνίας του έγινε κατόπιν, πάλι επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Εκεί άφησε τη σφραγίδα του δίνοντας, μόλις τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές του 2009, για πρώτη φορά, άδειες λειτουργίας για 39 ιδιωτικά κολέγια. Στη συνέχεια αυτές κρίθηκαν παράνομες από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Κανένα πρόβλημα. Ο ίδιος είχε επιτελέσει το χρέος του σύμφωνα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις τις οποίες περιέγραφε στο σοβαροφανές βιβλίο που εξέδωσε το 2004 με τίτλο «Εκ Βαθέων». Προφανώς αυτό δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το ομώνυμο ανελέητης ειρωνείας πόνημα «De Profundis» του Οσκαρ Γουάιλντ.
protothema.gr
