Η Dora PJ – Δώρα Παπαγιαννάκη – σαγηνεύει με την σπάνια φωνή της και μιλάει στον «Κ» με αφορμή το νέο της σινγκλ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΑΝΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Η Dora PJ, κατά κόσμον Δώρα Παπαγιαννάκη, συστήθηκε στο κοινό της μέσα από το «Can you feel» και την συνεργασία της με τη δισκογραφική εταιρεία Heaven.
H τραγουδίστρια – τραγουδοποιός άνοιξε τα «φτερά» της και από την Πάτρα βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου και σπουδάζει jazz τα τελευταία χρόνια. Αφορμή, γι’ αυτή την κουβέντα μαζί της, μας έδωσε το νέο της σινγκλ «Taking back my love», που διασχίζει τις Νεοϋρκέζικες γειτονιές με jazz ήχους και lounge διάθεση.
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο τραγούδι σου που κυκλοφορεί το «Taking Back my love». Είναι ένα τραγούδι που έχεις γράψει η ίδια. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτό;
Το «Taking Back My Love» είναι ένα τραγούδι που έγραψα πριν χρόνια, αλλά στην τελική του μορφή, κατέληξε το 2021. Με αγάπη στη Neo Soul, προσεγγίσαμε τον ήχο αυτόν, μαζί με τον Μένιο Γούναρη, ο οποίος εκτός από την ενορχήστρωση την οποία ανέλαβε, ακούγεται και στα keyboards του κομματιού. Θα ήθελα να αναφέρω τα ονόματα και των υπολοίπων εξαίρετων μουσικών, στην κιθάρα ο Μέμος Πιλαφτσής, στο μπάσο ο Χρήστος Κεχρής, στα τύμπανα ο Γιώργος Μπαρμπέρης, στο σαξόφωνο ο Craig Handy. H παραγωγή έγινε στο studio Pazl από τον Βαγγέλη Καραπέτρο. Ίσως, εκτός από μουσικά, εκφράζω τη Δώρα και κάθε άνθρωπο του οποίου στέρεψε η υπομονή σε μια σχέση και γυρίζει δυναμικά σελίδα, χωρίς να επηρεάζεται και να κοιτάζει στιγμή πίσω.
Είδαμε και το βίντεο κλιπ του «Taking Back my love» που είναι πραγματικά εντυπωσιακό και πολύ καλαίσθητο. Θες να μας πεις που γυρίστηκε και με ποιους συνεργάστηκες;
Σας ευχαριστώ! Το music video γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη, από μια εξαιρετική παραγωγή, η οποία απέδωσε άψογα και τις προσωπικές μου σκηνοθετικές πινελιές. Όλα τα χρωστώ στους Ajoy Sarkar & Jackson Bailes της Monkey Films Inc.
Έχεις φύγει χρόνια από την Πάτρα και ζεις πλέον στη Νέα Υόρκη. Πως είναι η ζωή εκεί για σένα;
Έπειτα από audition, το φθινόπωρο του 2018 έγινα δεκτή στο CUNY, Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, για να σπουδάσω Jazz. Είχα ήδη πραγματοποιήσει ένα ταξίδι την προηγούμενη χρονιά, να έρθω σε επαφή με το κλίμα της πόλης αυτής. Πάντα ήθελα να ζήσω από λίγο έως πολύ στα United States. Αρχικά σκεφτόμουν τη δυτική ακτή, αλλά συνεχίζω να προσγειώνομαι NY, για την ώρα!
Είναι εύκολα τα πράγματα στο εξωτερικό και ειδικά στο χώρο της μουσικής; Δίνονται ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους;
Εύκολα δεν είναι πιστεύω πουθενά. Απλώς με επιμονή, υπομονή και μελέτη, θεωρώ πως ανοίγονται περισσότερες πόρτες, βλέπω περισσότερες ευκαιρίες απ’ ότι στην Ελλάδα, καθώς και λιγότερες από αυτές, εφήμερες. Η αλήθεια είναι ότι προσεγγίζεις πιο εύκολα μουσικούς πιο έμπειρους από εσένα και είναι διαθέσιμοι να σε διδάξουν ή να μοιραστούν μαζί σου την σκηνή. Το θέμα είναι να βρεις μόνο χρόνο για όλα αυτά, γιατί κάθε είδους καλλιτέχνης, αρχικά αναλώνεται στην καθημερινότητα η οποία απαιτεί αρκετή δουλειά συνήθως, μέχρι να αγγίξει μια ας το πούμε σταθερή και ασφαλή ρουτίνα. Αν φοιτείς κιόλας, έχεις αυτό ως προτεραιότητα, οπότε μιλάμε για ανύπαρκτο ελεύθερο χρόνο.
Θες να μας πεις πως μπήκε η μουσική στη ζωή σου;
Ο πατέρας μου Ανδρέας, είναι μουσικός, όπως και ο πατέρας του, τον οποίο δεν πρόλαβα εν ζωή, οπότε είναι λίγο οικογενειακό το ζήτημα. Κάπως έτσι, σιγοτραγουδούσαμε μαζί από μωρό που ήμουν, αργότερα συνεργαστήκαμε και επαγγελματικά.
Με την Πάτρα πλέον, τι σχέσεις διατηρείς; Υπάρχει κάτι που σου λείπει;
Όπου και αν πάω, επιστρέφω στην Πάτρα, έστω για λίγο. Η Πάτρα άλλωστε, με τους λίγο πιο αργούς ρυθμούς, είναι ιδανική για να κλέψεις χρόνο να ηρεμήσεις. Μου λείπουν οι δικοί μου άνθρωποι, όσοι βρίσκονται ακόμα εδώ, νοσταλγώ κάποιες φορές τις στιγμές που έχω περάσει σε πολλά σημεία της, ενώ, φυσικά, η άμεση πρόσβαση που έχουμε όλοι μας στην θάλασσα, είναι κάτι ασύγκριτο.
Υπάρχει στις σκέψεις σου να γυρίσεις μόνιμα στην Ελλάδα ή είναι κάτι που δεν το σκέφτεσαι;
Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά, μέχρι να καταλήξω ότι θα ήθελα να μείνω στο εξωτερικό, αλλά και αυτό, δε γνωρίζω για πόσο, ίσως για πολύ, ίσως όχι. Δεν είμαι άνθρωπος που σχεδιάζω κάτι στο μακρινό μέλλον. Η ζωή μου είναι γεμάτη ανατροπές. Αρκετές από αυτές τις προκαλώ εγώ η ίδια βέβαια.
Φαντάζομαι θα σου έχουν πει πολλές φορές ότι μοιάζεις με την Duffy και εμφανισιακά και φωνητικά. Το δικό σου σχόλιο σ’ αυτό;
Μου το έχουνε πει, ναι. Μου αρέσει η Duffy, σαν καλλιτέχνης, σαν ήχος, ενώ ώς γυναίκα είναι ομολογουμένως πολύ γοητευτική. Ερμήνευα κομμάτια της και με την soul μπάντα που είχα. Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι, στο απόγειο της καριέρας της, είχε χαθεί εντελώς από το προσκήνιο διότι της συνέβη κάτι τρομερό. Την θαύμασα πιο πολύ που κατάφερε και επανήλθε. Εν μέρει ταυτίστηκα.
Τι ονειρεύεται για το μέλλον η Dora PJ;
Υγεία, έμπνευση, πολλή μουσική, όμορφους ανθρώπους κοντά μου, πολλή θάλασσα και ένα βινύλιο.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα ήθελες, όσο τίποτα άλλο, να συνεργαστείς;
Όσο τίποτα άλλο και νομίζω μπορεί και να πέθαινα μετά απ’ αυτό, ο Stevie Wonder, ο οποίος εκτός από μουσική ιδιοφυία, δείχνει να έχει και εξαιρετική προσωπικότητα.
Τα άμεσα σχέδια σου τι περιλαμβάνουν;
Δημιουργία, ταξίδια, live εμφανίσεις…
