Η ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΝΤΕΣΤΙΝΥ»
«Συμβιώνω με την Ρεβέκκα για 75 λεπτά»
Βρίσκεται στην Πάτρα για το θέατρο, ανεβαίνει στην Αθήνα για τη «Γη της Ελιάς» και πηγαινοέρχεται στην Ιταλία, συνεχίζοντας να έχει όνειρα, στόχους και φιλοδοξίες
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Μιλώντας για την Αντιγόνη Κουλουκάκου, στο μυαλό μας έρχεται μια καλλιτέχνις με πλούσιο βιογραφικό, η οποία κάθε φορά που τη συναντάμε επί σκηνής ή στην τηλεόραση, μας εκπλήσσει με το ιδιαίτερο ταλέντο της και τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει και αγκαλιάζει κάθε ρόλο. Την απολαμβάνουμε μέσω του ρόλου της ως Ιουλία στη «Γη της Ελιάς» και πρόσφατα οι θεατές στην Πάτρα έχουν την ευκαιρία να τη θαυμάσουν στο θέατρο «Όροφως», όπου ενσαρκώνει τον ρόλο της στη θεατρική παράσταση «Ντέστινυ» του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη, μαζί με την εξίσου ταλαντούχα και αγαπημένη Πατρινή ηθοποιό, Ελένη Καραμούζη. Οι δυο τους ενσαρκώνουν δυο φίλες που μιλούν για τον έρωτα που έρχεται, τα όνειρα που έσβησαν και αυτά που θα γεννηθούν. Η Αντιγόνη Κουλουκάκου, μίλησε στον «Κόσμο» και ιδού τι μας είπε:
Βρίσκεστε στην Πάτρα με μια γλυκόπικρη κωμωδία… σε έναν ρόλο που αναρωτιόμαστε πόσο κοντά και πόσο μακριά βρίσκεται από τον δικό σας χαρακτήρα…
Τις ηρωίδες μας τις αγκαλιάζουμε, μαθαίνουμε να συμβιώνουμε μαζί τους για όση διάρκεια έχει το θεατρικό έργο. Εγώ συμβιώνω με την Ρεβέκκα για 75 λεπτά. Σε αυτά τα 75 λεπτά, η Ρεβέκκα περνάει ένα roller coaster συναισθημάτων κι εγώ προσπαθώ να τα αφήσω απλώς να συμβούν χωρίς να την κρίνω και χωρίς να παρέμβω είτε εμποδίζοντας τα είτε να συμπεριφερθώ ως Αντιγόνη. Σίγουρα πάντα σε ένα ρόλο θα βρεθούν κοινά στιγμιαία στοιχεία γιατί διηγείται μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι μια ολόκληρη ζωή. Να θυμάστε πως εμάς τους ηθοποιούς μας ιντριγκάρουν πάντα οι κόντρα ρόλοι.
Πόσο συμφιλιωμένοι είμαστε με τις νίκες και τις ήττες που μας συνοδεύουν;
Αυτό είναι μια αέναη προσωπική κι εσωτερική πάλη που μας συντροφεύει μέχρι το τέλος του ταξιδιού μας σε αυτή τη ζωή, τουλάχιστον. Κάποιοι το καταφέρνουν λιγότερο κάποιοι περισσότερο, αλλά πιστεύω κατακτάται μέσα απ’ την εμπειρία και τη σοφία που μας προσφέρει η παρουσία μας στη ζωή. Τα χρόνια παίζουν ρόλο, δεν είναι απλώς ένα αριθμός ηλικιακός είναι κάτι πολύ περισσότερο. Θα είμαστε πολύ τυχεροί, όσοι ζήσουμε τόσο όσο να καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας γιατί αυτό είναι στο τέλος της ημέρας, το «Εγώ» μας, το «είναι μας», η ύπαρξη μας, η συνείδηση μας.
Πως ήταν η προσαρμογή σας στην ελληνική πραγματικότητα; Έχοντας ταξιδέψει και δουλέψει στο εξωτερικό, πόσο μακριά είναι η ελληνική νοοτροπία και στα καλλιτεχνικά;
Προσαρμόζομαι εύκολα, το θέμα είναι να θέλεις να προσαρμοστείς και προφανώς για να μείνω στην Ελλάδα το ήθελα, συνεχίζοντας βέβαια να ταξιδεύω και να πηγαινοέρχομαι στην Ιταλία να ονειρεύομαι να έχω φιλοδοξίες και να θέτω στόχους. Τολμώ να πως, πως παλιότερα είχα μια άλλη εικόνα για την Ελλάδα, αλλά δεν θέλω να αδικήσω τον κλάδο μου, που έπειτα από σχεδόν 3 χρόνια παρουσίας στη τηλεόραση μπορώ να πω με σιγουριά, πως κάνουμε φανταστική δουλειά στη μυθοπλασία. Τα πρότζεκτ μας στη πλειοψηφία τους, όλων των καναλιών και το ανθρώπινο δυναμικό τους μπροστά και πίσω απ’ τις κάμερες δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ’ τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Απλώς χρειαζόμαστε μεγαλύτερη οικονομική στήριξη και εμπιστοσύνη στο όραμα μας απ’ το κράτος κι απ ’τους ιδιωτικούς φορείς για να έχουμε μια συνεχή παρουσία στα μεγάλα φεστιβάλ ώστε να προωθούμε την δουλειά μας στο εξωτερικό.
Υπάρχουν κεφάλαια στη ζωή σας που στέκουν αγέρωχα και σας συνοδεύουν μέχρι και σήμερα;
Βεβαίως, η οικογένεια μου πάνω απ’ όλα. Οι ρίζες μου κι από που προέρχομαι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο για την ψυχική μου υγεία, ευημερία και αρμονία στη ζωή μου ως άνθρωπος. Ασχέτως το επάγγελμα που κάνει ο καθένας μας αν δεν έχει γερά θεμέλια και βάσεις ως άνθρωπος είναι εύθραυστος κι επιρρεπής, κλαράκι που το παίρνει ο άνεμος.
Πρωταγωνιστείτε στην «Γη της ελιάς» και ο κόσμος σας έχει αγαπήσει ως Ιουλία Βρεττάκου. Πως θα περιγράφατε αυτό το ταξίδι;
Νιώθω ευγνωμοσύνη και περνάω όμορφα. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω κι είναι πολύ σημαντικό να βρίσκομαι σε μια δουλειά και να περνάω καλά. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά για τον απλό λόγο ότι κάθε μέρα είναι μια διαφορετική μέρα, το θέμα είναι πως θέλεις να βλέπεις και να βιώνεις τις καταστάσεις. Σαν μια καινούρια μέρα ή σαν μιαν ακόμη μέρα. Εγώ σαν μια καινούρια μέρα με χαμόγελο και θετική διάθεση. Προβλήματα και δυσκολίες έχουμε καθημερινά, το θέμα είναι να είσαι διατεθειμένος να τα λύσεις.
Υπάρχουν αξίες αδιαπραγμάτευτες για εσάς; Όρια που δεν αφήνετε να προσπεράσει κανείς;
Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά τα εστιάζω στο εξής τρίπτυχο: πιστεύω, αρχές και αξίες!
Είναι και τα τρία αδιαπραγμάτευτα και αλληλένδετα για να συνυπάρχουμε αρμονικά σε μια κοινωνία. Δεν επιτρέπω να μου θίξουν την αξιοπρέπεια μου το και ήθος μου. Είναι κόκκινες γραμμές.
Τι μπορεί να σας επηρεάσει αρνητικά; Για παράδειγμα η άνεση με την οποία μπορεί κανείς να χλευάσει μια προσπάθεια ή ένα πρόσωπο που δεν γνωρίζει καν ,μέσω μιας οθόνης, σας τρομάζει;
Δεν με τρομάζει, με απογοητεύει και με θλίβει ταυτόχρονα. Θα ήθελα εκείνη τη στιγμή να μπορώ να εξηγήσω σε αυτό, αυτή, ή αυτό που το κάνει, το λάθος του. Γιατί πιστεύω πραγματικά όσοι φέρονται έτσι δεν συνειδητοποιούν τι συμβαίνει μέσα τους στα αλήθεια Είναι τόσο απλό όσο πολύπλοκο το κάνουμε. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αγάπη, από ένα χάδι μια αγκαλιά κι έναν καλό λόγο κι όλοι το αξίζουν απ’ τη στιγμή που γεννιούνται. Να μου πεις τι είσαι madre teresa, όχι, απλώς θεωρώ ότι κανείς δεν γεννιέται κακός, μεγάλη συζήτηση για να στο αναλύσω εδώ. Θα το ολοκληρώσω λέγοντας ποτέ δεν ξέρεις πίσω από μια εικόνα τι μπορεί να κρύβεται. Ας είμαστε γενναιόδωροι και καλοσυνάτοι με τους ανθρώπους.
Κάνοντας έναν απολογισμό… τι θα λέγατε στην Αντιγόνη;
Θα της έλεγα ότι την αγαπώ και θα είμαι πάντα δίπλα της. Αν νιώσω ότι τα κατάφερα φαντάζομαι το ταξίδι της ζωής μου θα φθάνει στο τέλος του, όταν φθάσει εκείνη η στιγμή θα σας το πω.
*Η Αντιγόνη Κουλουκάκου μέσα από τό φακό του Τάσου Βρεττού
