RRR. Δηλαδή “Rise, Roar, Revolt”. Αυτή είναι η σημασία του τίτλου της νέας ταινίας από τον S.S. Rajamouli, τον σκηνοθέτη του Eega από το 2012, μία ακόμη συναρπαστική του ταινία στη γλώσσα Telugu. Τη γλώσσα δηλαδή που ομιλείται κυρίως στις πολιτείες της Νότιας Ινδίας, περιοχές των οποίων οι πολιτιστικές συνεισφορές δεν παίρνουν τόσο φως όσο αυτές της Βομβάης. Κάποτε οι επιτυχημένοι σκηνοθέτες των Telugu όπως ο Ram Gopal Varma, αφού εδραιώνονταν στην τοπική σκηνή, κοιτούσαν να μεταβούν στο Bollywood για να αποκτήσουν παγκόσμια φήμη. Καθώς όμως το Bollywood παλεύει ολοένα και περισσότερο με το ζήτημα της λογοκρισίας και με αρκετές ταινίες που κρίθηκαν πολύ μεγάλες για να αποτύχουν αλλά απέτυχαν στο box office, το Tollywood (κινηματογράφος Telugu) και το Kollywood (κινηματογράφος Tamil) έχουν αυξήσει το μερίδιό τους στην αγορά.
Το RRR βέβαια δεν κέρδισε απλώς ένα μικρό κομμάτι της πίτας. Είναι μία από τις ακριβότερες παραγωγές που γυρίστηκαν ποτέ στην Ινδία και αυτή τη στιγμή είναι η τέταρτη ινδική ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις. To Netflix, δε, που τη διανείμει από τον Μάιο την έχει ανακηρύξει ως τη μη αγγλόφωνη ταινία με τις περισσότερες προβολές στην πλατφόρμα .
Στόρι με κλασικές αξίες
Ο σκηνοθέτης S.S. Rajamouli «πάιζει μπάλα» επιπέδου Μαρόκο. Αφού τοποθετήσει την ταινία του στο 1920, στο Δελχί και στα πέριξ, και αφού μάς παρουσιάσει τους κεντρικούς ήρωές του, τον αγαθό γίγαντα N.T. Rama Rao Jr.—παιδί των δασών και της υπαίθρου, που νικά μια… τίγρη στο δάσος—και τον γοητευτικό Ram Charan, που είναι ικανός να νικήσει μερικές εκατοντάδες άντρες οπλισμένος μόνο με ένα γκλομπ γιατί απλούστατα δεν είναι διατεθειμένος να χάσει καθώς έχει τους λόγους του γι’ αυτό, μπαίνει πολύ γρήγορα στην υπόθεση, και στο κυρίως δράμα: η σκληρόκαρδη σύζυγος του Βρετανού αρμοστή κλέβει (!) ένα κορίτσι από τους δικούς του, από ένα μικρό χωριό, και το παίρνει μαζί της για υπηρέτρια στην πόλη. Ο Bheem ορκίζεται να τη φέρει πίσω, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και έτοιμος να κάνει κάθε θυσία. Στη διαδρομή, θα γίνει αδελφικός φίλος με τον Raju, που υπηρετεί στην υπό βρετανική διοίκηση αστυνομία και κάνει ό,τι μπορεί για να ανέλθει στην ιεραρχία. Στο μεταξύ, ο μεγάλος ξεσηκωμός των Ινδών ετοιμάζεται, και οι δύο άντρες, νομοτελειακά, θα έρθουν αντιμέτωποι, δοκιμάζοντας τη φιλία τους… και εντέλει πασχίζοντας να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα, γιατί το φιλμ έχει αρκετές σεναριακές ανατροπές και δεν χρειάζεται να χαλάσουμε τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει — και είναι πολλές. Όμως η μεγαλύτερη έκπληξη είναι το ίδιο: η γαργαντουική φιλοδοξία του, η βία του που προκαλεί ή σπαραγμό ή ένα ηδονιστικό αίσθημα καθαρκτικής δικαιοσύνης, η καθαρή εικόνα του που φορά κυριακάτικα ρούχα στο μελόδραμα, η υπόκλιση στο bromance, η συγκινητική υπερβολή του πατριωτισμού (που μας φέρνει βέβαια στο μυαλό την Ουκρανία), οι τεχνολογικές καινοτομίες, η κινηματογραφική βιρτουοζιτέ, οι άνευ ορίων άνευ όρων σκηνές αργής κίνησης, όπου κάθε ίχνος ρεαλισμού υποκλίνεται στο απρόσμενο και το φαντασμαγορικό, η σιγουριά της κάμερας και του μοντάζ, η υποβλητική μουσική (τηρουμένων των αναλογιών, το σκορ που επαναλαμβάνεται στις σκηνές ηρωισμού και σε ανατριχιάζει από ένα σημείο και μετά ήδη από τις πρώτες του νότες είναι κάτι σαν το ινδικό Imperial March), η πρόθεσή του να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και να νικήσει — όπως οι ήρωές του, τα πάντα μέσα του, η ίδια του η καρδιά, είναι ορκισμένα να σπάσουν κάθε ρεκόρ.
Mε τσαμπουκά προς τα Όσκαρ
Όπως γράφει και ο Θοδωρής Δημητρόπουλος στο Νews 247 « Με όποιο τρόπο κι αν προσεγγίσει τελικά κανείς το RRR, αυτό που συναντά έχει τα χαρακτηριστικά ενός διαρκούς κρεσέντο, ένα over the top θέαμα κατασκευασμένο με μαεστρία κι εντυπωσιακή αίσθηση ρυθμού, αισθητικής και ελέγχου. Το οποίο ξέρει όπως πώς να διακλαδώνει την ιστορία και τις δραματικές διαδρομές του, ώστε κάθε νέα μάχη που έρχεται να αποκτά και μεγαλύτερη βαρύτητα. Περισσότερα διακυβεύματα, περισσότερα οπτικά στοιχεία, περισσότεροι χαρακτήρες, περισσότερος χορός– τα πάντα, σε ένα διαρκές μάξιμουμ που ξεπερνά μονίμως τον εαυτό του.» .
