«Η δουλειά δεν είναι ντροπή, αρκεί να είναι τίμια», δήλωσε αρχικά ο Λευτέρης Πανταζής και αποκάλυψε:
Και πρόσθεσε: «Κάποια στιγμή, από την κούραση και από την αυπνία και που έτρεχα παντού, έπαθα ένα μικρό ισχαιμικό, έχασα τη φωνή μου και στον δρόμο που πήγαινα στο νοσοκομείο έλεγα “Παναγία μου, πώς θα ζήσουν τα αδέρφια μου και οι φίλοι μου, τώρα που τους βοηθάω;”. Δεν σκέφτηκα ότι δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ. Είμαι τρελός, δεν είμαι καλά»!
Και συνέχισε λέγοντας:
«Πέρασα από διάφορα πράγματα στη ζωή μου για να ξέρω τι είναι. Πήγα και στο καζίνο, πήγα και σε μια λέσχη, μου έδωσαν και δοκίμασα και άλλα πράγματα που υπάρχουν παντού και είδα ότι εμένα μου αρέσει να τραγουδάω, μου αρέσει η οικογένεια, οι φίλοι μου, τα ταξίδια, δεν μου αρέσει να καπνίζω, να πίνω, να παίρνω ναρκωτικά. Δεν είμαι άγιος, άνθρωπος είμαι, θέλω να είμαι με την παρέα μου, με την κοπέλα μου, με τους φίλους μου, πράγματα απλά που σε γεμίζουν. Να γράφω τραγούδια. Έχω συρθεί στο πάτωμα πάρα πολλές φορές, αλλά κρύβομαι, πονάω μόνος μου».
