Η συγγραφέας των best sellers έρχεται στην Πάτρα και μιλάει στον «Ν» για το νέο της βιβλίο «Η σφραγίδα».
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
mimibalafouti@gmail.com
«Τα βιβλία είναι καθρέπτες, βλέπεις μέσα τους μόνο αυτά που έχεις ήδη μέσα σου». Κι εδώ «κολλάει» το πώς η Λένα Μαντά καταφέρνει πάντα μέσα από τα βιβλία της να βρίσκουμε χαρακτηριστικά του εαυτού μας, να ταυτιζόμαστε και να μας ταξιδεύει. Η συγγραφέας των best-sellers, που όταν πιάσει το μολύβι και το χαρτί το αποτέλεσμα είναι πάντα καθηλωτικό, μας φθάνει στο σημείο κάθε φορά να μη θέλουμε να τελειώσει το εκάστοτε μυθιστόρημα. Κι αυτό γιατί όταν ένα βιβλίο είναι καλογραμμένο πάντα σου φαίνεται λίγο. Παραμένει στην κορυφή για τουλάχιστον δυο δεκαετίες, αναλλοίωτη στο χρόνο και με αστείρευτη έμπνευση. Άλλο ένα σημείο που την κάνει τόσο ξεχωριστή είναι ότι το κοινό που την αποθεώνει δεν διαχωρίζεται σε άνδρες και γυναίκες, παρά μόνο σε αναγνώστες που «ρουφούν» από τα βιβλία της και την τελευταία σταγόνα συναισθήματος που υπάρχει σε αυτά. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, με την επιτυχία να μην έχει σύνορα, ενώ το βιβλίο της “Βαλς με δώδεκα Θεούς”, έγινε τηλεοπτική σειρά στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Μια σχέση γλυκιάς «εξάρτησης» είναι αυτή που έχουμε με τη Λένα Μαντά, την οποία ανυπομονούμε να συναντήσουμε από κοντά στην Πάτρα, την Κυριακή 29 Μαΐου για την παρουσίαση του νέου της μυθιστορήματος με τίτλο «Η Σφραγίδα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, στις 8 το βράδυ στο χώρο του Bibliotheca – Due Piani.
Η «σφραγίδα» το νέο σας «παιδί». Πείτε μας για την ιστορία που ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου
Ηρωίδα μου είναι η Φρειδερίκη Ρένεση, κόρη του Βασίλη και της Λουίζας. Ο πατέρας της είναι ένας σκοτεινός άνθρωπος που έχει κατορθώσει να καλύψει το βρόμικο παρελθόν του και το ακόμα πιο διεστραμμένο παρόν του. Κακομεταχειρίζεται την γυναίκα και την κόρη του και ο γιος του που μεγαλώνει κάτι εικόνα και ομοίωσή του, ζηλεύει θανάσιμα την αδελφή του. Εξαιτίας ενός καταχθόνιου σχεδίου του, προκειμένου να την εξαφανίσει, η Φρειδερίκη θα οδηγηθεί από τον ίδιο της τον πατέρα στο αναμορφωτήριο θηλέων και από εκεί και πέρα η ιστορία της θα γραφτεί με πόνο και αίμα.
Υπάρχουν σημεία που θα μας φέρουν στο μυαλό στιγμές του σήμερα;
Τα κορίτσια που έβγαιναν από το αναμορφωτήριο, κουβαλούσαν βαριά την σφραγίδα του ιδρύματος αυτού και η επανένταξη ήταν, αν όχι ακατόρθωτη, οπωσδήποτε δύσκολη. Σφραγίδες έχουμε και σήμερα. Μας αρέσει να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους, έχουμε εύκολες τις ταμπέλες και τον κοινωνικό αποκλεισμό αυτού που θεωρούμε διαφορετικό. Επιπλέον δε, το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας παραμένει τραγικά επίκαιρο.
Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλευσε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;
Κατά την διάρκεια όχι. Πριν ξεκινήσω όμως να το γράφω, βρήκα πολλά εμπόδια, κυρίως στο θέμα των πληροφοριών για το αναμορφωτήριο. Ελάχιστα τα στοιχεία και χρειάστηκε να ψάξω ακόμα και σε παλαιοπωλεία για να ανακαλύψω βιβλία που θα με βοηθούσαν. Κατά τα άλλα η πορεία είχε διαμορφωθεί, οι ήρωες υπήρχαν όλο ζωντανοί μέσα μου από πριν και η συγγραφή κύλησε απρόσκοπτα.
Πως καταφέρνετε κάθε φορά μέσα από κάθε σας βιβλίο να δίνετε αυτό το διαφορετικό που ζητά ο αναγνώστης;
Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω! Γράφω ότι μου αρέσει εμένα να διαβάζω και με τον τρόπο που μου αρέσει! Όταν «μιλούν» οι ήρωές μου εγώ απλώς τους ακούω!
Γράφετε ανάλογα με την έμπνευση ή σκεπτόμενη τι θα ήθελε ο αναγνώστης να διαβάσει;
Αυτό θα ήταν απάτη κι εγώ δεν μπορώ και δεν θέλω να κοροϊδέψω κανέναν. Γράφω περισσότερο με την ψυχή και πολύ λιγότερο με το μυαλό! Και σίγουρα όχι υπολογιστικά, με γνώμονα τι θέλει να διαβάσει ο αναγνώστης!
Έχετε πιστό και φανατικό κοινό! Σας αγχώνει η ανταπόκριση που θα έχετε κάθε φορά;
Μπορεί και να συνέβαινε κάτι τέτοιο, αν ήμουν σε θέση να το αναλογιστώ! Κάθε νέο μυθιστόρημα, είναι ένας μεγάλος έρωτας! Τον ζω, τον βιώνω έντονα και δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι γι’ αυτόν!
Θα θέλαμε να απαντήσετε στους πιστούς σας αναγνώστες που περιμένουν κάθε φορά μια νέα ιστορία, η έμπνευση τελειώνει ποτέ;
Η ζωή τελειώνει ποτέ, όσο αναπνέουμε; Η ζωή και όσα συμβαίνουν γύρω μας, γράφουν μέσα μας και βγαίνουν σε ανύποπτο τόπο χρόνο. Με αυτή την έννοια, κάθε στιγμή μπορεί κάποιο γεγονός να τροφοδοτήσει την πένα!
Μετά από δυο χρόνια σχεδόν, έρχεστε και πάλι μέσα από τις παρουσιάσεις κοντά με το αναγνωστικό κοινό! Πως αισθάνεστε;
Στην αρχή ένιωσα το άγχος της πρώτης φοράς! Τώρα, μετά τις πρώτες παρουσιάσεις, το άγχος έφυγε και έμεινε η χαρά! Η χαρά της δια ζώσης επικοινωνίας που μου είχε λείψει παρά πολύ!
Επηρέασε με κάποιο τρόπο το συγγραφικό σας έργο η πανδημία και η καραντίνα;
Το πρώτο διάστημα, έγραφα τότε «Το πράσινο φόρεμα», με επηρέασε βαθιά και σταμάτησα για ένα μικρό διάστημα, παρόλο που η ιστορία υπήρχε ολόκληρη στο μυαλό μου. Σύντομα όμως, προσαρμόστηκα και διαπίστωσα πως η καραντίνα είχε… διπλασιάσει τον χρόνο μου. Τελικά αποδείχθηκε παραγωγικό αυτό το διάστημα. Με βοήθησε να μείνω μακριά από την τηλεόραση που οι ειδήσεις της με έθλιβαν και με συνέθλιβαν και το μυαλό μου έμεινε κολλημένο στους ήρωες που δημιουργούσα. Για μια ακόμα φορά ένας… έρωτας με είχε σώσει!
Ένα μήνυμα για το κοινό της Πάτρας που σας ακολουθεί πιστά;
Έρχομαι!!!!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
