Η Πάτρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναζήτηση απαντήσεων στη δύσκολη εξίσωση που έχει προκύψει, η οποία αφορά στο μέλλον δεκάδων πολυόροφων κτιρίων των οποίων η διάρκεια ζωής έχει μπει ήδη στη ζώνη του «λυκόφωτος».Σε απόλυτους αριθμούς – όπως προκύπτει από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία – το πρόβλημα εντοπίζεται σε 700 πολυκατοικίες, αριθμός ο οποίος αντιστοιχεί στο 13% του συνόλου των πολυκατοικιών που υπάρχουν σήμερα στην αχαϊκή πρωτεύουσα.
Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και το σύνολο σχεδόν των οικισμών που έχουν δημιουργηθεί μέσα από το κτίσιμο συγκροτημάτων εργατικών κατοικιών με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ιδιοκτήτες.
Τα κτίρια αυτά έχουν συμπληρώσει ήδη περισσότερα από 60 χρόνια ζωής, με αποτέλεσμα να συνιστούν «διακεκαυμένη ζώνη» και η ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον εξακολουθεί να αποτελεί «απαγορευμένη» υπόθεση για όλους τους εμπλεκόμενους με το θέμα στην περιοχή.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να έχει μπει στο «τραπέζι» ακόμα και το σενάριο της κατεδάφισης μερίδας αυτών σε συνδυασμό τη διαμόρφωση νέων οικοδομικών τετραγώνων καθώς εκτός από την παλαιότητα που τα βαραίνει, αναγέρθηκαν πριν το 1985 που τέθηκε σε ισχύ ο πρώτος ουσιαστικά πραγματικός αντισεισμικός κανονισμός.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η εγκατάλειψη είναι κάτι παραπάνω από εμφανής τόσο ως προς τα στατικά στοιχεία όσο και ως προς τη λειτουργικότητά τους, με τα πλήγματα που έχουν υποστεί σε επίπεδο διάβρωσης, οξείδωσης και καταπόνησης από σεισμούς να αποτελούν λόγω έλλειψης ελέγχων παράγοντα αβεβαιότητας ακόμα και για τη στατικότητά τους.
Η Πάτρα φτωχός συγγενής
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η γήρανση στο κτιριακό απόθεμα της Πάτρας δεν είναι απλά υπαρκτή αλλά φωνάζει με την πολιτεία να «σφυρίζει» αδιάφορα.
Την ώρα που το πρόβλημα ως προς την αντοχή και την επικινδυνότητα των πολυκατοικιών της Πάτρας που έχουν μπει σε φάση γήρανσης είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό, η τρίτη πόλη της χώρας βρίσκεται εκτός κάδρου στο σχέδιο που επεξεργάζεται από το 2019 το υπουργείο για κατεδάφιση και ανοικοδόμηση ιδίως «γερασμένων» ακινήτων αλλά αφορά μόνο σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη.
Η ένταξη της Πάτρας σε αυτό – εάν και όποτε συνταχθεί – θα άνοιγε αυτομάτως την «πόρτα» προκειμένου μέσα από συνεννόηση των ιδιοκτητών να αποφασιστεί ακόμα και η κατεδάφιση. Πρόκειται για «γερασμένα» ακίνητα, ενεργοβόρα και σε πολλές περιπτώσεις μη επαρκή στατικά.
Οι παρεμβάσεις αφορούν σε παλιές πολυκατοικίες αλλά και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Ήδη υποψήφια για κατεδάφιση – ανοικοδόμηση είναι πολλά κτίρια της Αθήνας αλλά όχι στην Πάτρα.
Παράλληλα το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε κατεδαφίσεις εγκαταλειμμένων κτιρίων τα οποία δεν έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα, σε συνδυασμό με τις απαιτούμενες παρεμβάσεις, ώστε να γίνουν «οάσεις» ζωής ακάλυπτοι χώροι που είναι απροσπέλαστοι ακόμα και για τους ιδιοκτήτες.
ΑΡΗΣ ΓΚΑΤΖΟΓΙΑΣ
«Όλα στο τραπέζι…»
Την ανησυχία του για την στατική επάρκεια χιλιάδων κτιρίων στην Πάτρα , μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες πολυκατοικίες οι οποίες έχουν αρχίσει να συμπληρώνουν πάνω από πέντε με έξι δεκαετίες ζωής, που αναγέρθηκαν πολλά χρόνια πριν τον αντισεισμικό κανονισμό του 1985, εξέφρασε απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του «Ν» ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Άρης Γκατζόγιας.
Παράλληλα επεσήμανε πως στο τραπέζι μπορεί να μπει και το σενάριο των κατεδαφίσεων αφού πρώτα εξαντληθούν όλες οι λύσεις που υπάρχουν για την ενίσχυση και μετατροπή αυτών των κτιρίων ξανά σε βιώσιμα.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
