Στις ακραίες του μορφές, το άτομο που πάσχει, μπορεί να φτάσει μέχρι και στην κακοποίησης παιδιών ή ατόμων σε μεγαλύτερη ηλικία που έχουν ανάγκη φροντίδας
Μια σπάνια μορφής ψυχικής διαταραχής, η οποία, όμως είναι αρκετά ύπουλη, με την έννοια ότι κρύβεται πίσω από άλλες καταστάσεις και που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το περιβάλλον του ατόμου που πάσχει.
Ο λόγος για τον σύνδρομο Μινχάουζεν που σύμφωνα με τα όσα διαβάζει κανείς στο διαδίκτυο, κάνοντας μια αναζήτηση για τα στοιχεία και την προέλευση της συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής αποτελεί μία πρόκληση για την ιατρική και ψυχιατρική επιστημονική κοινότητα ως προς τη διάγνωσή του.
Κι αυτό γιατί μπορεί να προηγηθούν αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσει ένας κοντινός ή ένα συγγενικό πρόσωπο ή ακόμα και η ίδια ιατρική κοινότητα ότι αυτό που ταλαιπωρεί τον ασθενή του είναι το συγκεκριμένο σύνδρομο.
Προσποιητές καταστάσεις και ψέμα
Βέβαια για τον πάσχοντα το συγκεκριμένο σύνδρομο από τη στιγμή που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, αλλά το κρύβει ακούσια πίσω από προσποιητές καταστάσεις με σκοπό να μπορεί να χειραγωγεί πρόσωπα, δεν είναι τόσο πρόβλημα, παρά κυρίως μια μορφή εσωτερικής ανάγκης.
Το πρόβλημα δημιουργείται κυρίως στους γύρω του, ενώ σε ατομικό επίπεδο αποτελεί σίγουρα ένα τροχοπέδη για την πνευματική και ψυχική του ισορροπία που ασφαλώς δεν μπορεί να στηρίζεται σε ένα ψέμα ή και σε περισσότερα.
«Είναι μία σπάνιας μορφής ψυχικής διαταραχής που δεν την συναντάει κανείς εύκολα και η διάγνωση της εμπεριέχει ένα σημαντικό βαθμό δυσκολίας» τονίζει ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Ιωάννης Ψυχογιάννης.
«Το άτομο προσποιείται και υποκρίνεται για να πετύχει αναλόγως αυτό που θέλει, αλλά και να χειραγωγήσει καταστάσεις».
Παιδικές ηλικίες: Προδήλωση σχιζοφρένειας
Το σύνδρομο Μινχάουζεν όσο σπάνια το συναντάει κανείς στους ενήλικες, άλλο τόσο σπάνια υπάρχει και στα παιδιά, όπου εκεί ο βαθμός δυσκολίας στην διάγνωση του είναι ακόμα μεγαλύτερος.
«Λόγω του εύπλαστου χαρακτήρα που έχει ένα παιδί αφού δεν έχει διαμορφώσει την προσωπικότητα του ακόμα, αλλά την κτίζει σταδιακά, η διάγνωση του συγκεκριμένου συνδρόμου είναι ακόμα πιο δύσκολη» τονίζει από την πλευρά του ο παιδοψυχίατρος Ιωάννης Τσούσης και εξηγεί: «Συνήθως στις παιδικές ηλικίες εμφανίζεται σαν μια προψυχωτική κατάσταση που δηλώνει μια διάθεση για την ανάπτυξη μιας σχιζοφρένειας στην ενήλικη ζωή του ατόμου.
Σε κάθε περίπτωση είναι μία εξαιρετικά σπάνια μορφή διαταραχής. Προσωπικά στα χρόνια της κλινικής μου πορείας είναι ζήτημα αν το έχω συναντήσει μια ή δύο φορές».
Να τραβάει την προσοχή και τον οίκτο
Πάντως, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως τα κίνητρα του ατόμου δεν αποσκοπούν δηλαδή σε υλικά οφέλη, αλλά έχουν να κάνουν με μία εσωτερική ανάγκη του ατόμου, να τραβάει την προσοχή και τον οίκτο των άλλων ανθρώπων ώστε να γίνει η σύνδεση με ένα νοσηρό τρόπο μέσω του οίκτου.
Κάποιος με σύνδρομο Μινχάουζεν έχει μελετήσει καλά τα συμπτώματα που θέλει να υποκριθεί, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να πείθει τον περίγυρο του για την κλινική του κατάσταση και όντως να παίρνει τον οίκτο που αρχικά αποσκοπούσε.
Κακοποίηση και παραμέληση ατόμων
Αξίζει να αναφέρουμε ωστόσο ότι στην ακραία του μορφή μπορεί να φτάσει σε μορφές κακοποίησης ατόμων που βρίσκονται σε μικρή ηλικία ή σε μεγαλύτερη και έχουν την ανάγκη φροντίδας ή αντιμετωπίζουν κάποια μορφή αναπηρίας ή νοητικής στέρησης.
Προκειμένου το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο να πείσει τους γύρω του για την κατάσταση τη δική και του ευρύτερου περιβάλλοντος του, φτάνει και σε ένα τέτοιο σημείο.
Πρόκειται λοιπόν για μια ψυχοπαθολογία, η οποία είναι επικίνδυνη, καθώς οι αποδέκτες αυτής της νοσηρής φροντίδας μπορεί να οδηγηθούν και στο θάνατο. Για αυτό και η παραμέληση ή η κακομεταχείριση ενός μικρού παιδιού ή ακόμα και ενός ηλικιωμένου θα πρέπει να διερευνάται εις βάθος.
ΚΑΠ.
