Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει πέσει πάνω του. Είτε ακούς Sport Fm είτε όχι. Ο Πάναγιώτης Ρήλλος είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου του ραδιοφώνου και της μουσικής.
Χρόνια πολλά με συντροφεύει τις νύχτες και με ξυπνάει τα πρωινά,
Ιστορικές οι νυχτερινές του εκπομπές, όπου έδωσε βήμα και φωνή σε παλιά και καινούρια συγκροτήματα και δημιουργούς, δημιουργώντας έτσι ένα ιδιότυπο «κρυφό σχολειό». Με μουσικούς και καλλιτέχνες που δεν βολεύονταν στις πρωινές εκπομπές, ή τις play list. Με ιστορικές προσωπικότητες της μουσικής, αλλά και με νεαρά «ξεπεταρούδια».
Εκπομπές που ακόμα και σήμερα δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό «πολύτιμο αρχείο» του σταθμού.
Ενεργός πολίτης, αλλά και παραγωγός με πάθος, που το νιώθεις να σε τινάζει σαν τριφασικό ρεύμα, τόσο μέσα από τα λόγια, όσο και μέσα από τις μουσικές του επιλογές.
Φυσικό ήταν να θέλω να κάνω αμφίδρομη την επικοινωνία μας, για να μάθουμε περισσότερα γι αυτόν.
Να τι είπαμε:
Τι είναι αυτό που σε έφερε στο ραδιόφωνο;
Και, τι σε κρατάει ακόμα σ’ αυτό; Πέρα από την ανάγκη βιοπορισμού, εννοείται!
H αγάπη για το μέσο. Μια αγάπη που ξεκινάει από τα μικρά μου χρόνια (δημοτικό) όταν ο πατέρας μου αποφάσισε να προσαρμόσει ένα ραδιοκασετόφωνο αυτοκινήτου στο κεφαλάρι του κρεβατιού μου, ώστε να έχω “παρέα” τις νύχτες. Αύτη η κατασκευή, αποτελεί την αρχή αυτής της αγάπης. Με το πέρασμα των χρόνων θα δημιουργηθούν στο σπίτι μου άτυπες ραδιοφωνικές εκπομπές (στο στερεοφωνικό του πατέρα που σιγά σιγά θα αρχίσω και εγώ να εξελίσσω με προσθήκες εξοπλισμού) που καταγράφονταν μόνο σε Κασσίτες και πήγαιναν από χέρι σε χέρι μεταξύ της παρέας της γειτονιάς. Περνώντας τα χρόνια, τα έφερε έτσι η τύχη και βρέθηκα στον οργανισμό του ΣΠΟΡ FM και μετά από πολύ δουλεία έφτασα να κάνω το παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα. Πρώτα στην κονσόλα και λίγο αργότερα και στα μικρόφωνα. Αυτή η αγάπη λοιπόν με έχει κρατήσει μέσα στο ραδιόφωνο, έχοντας περάσει από κάθε κύμα που έχει έρθει επάνω μας και συνεχίζει να έρχεται.
Ακούγοντας κάποιον πάνω από δέκα χρόνια, ιδίως νύχτες, έχεις την αίσθηση ότι τον ξέρεις καλά. Τι καλά, κολλητός σου είναι!
Αλλά, αν για τους ακροατές είναι ένας, για τον παραγωγό είμαστε κάποιος από το απρόσωπο κοινό. Πως αντιμετωπίζεις αυτή τη μονόπλευρη οικειότητα;
Νομίζω πως είναι το ίδιο περίπου “δέσιμο” με τους αγαπημένους μας τραγουδιστές ή συγκροτήματα όταν ακούμε τα τραγούδια τους και ταυτιζόμαστε με τους στίχους, νιώθουμε πως γνωριζόμαστε, μια οικειότητα, μια σύνδεση. Με την παρουσία των social media στη ζωή μας, πλέον όλοι, λίγο πολύ, ξέρουν ποιοι είμαστε πίσω από τα μικρόφωνα και τις κονσόλες σε αντίθεση με την προ social εποχή. Τυχαίνει έξω, να μου μιλάει κόσμος εντελώς άγνωστος και δεν μπορώ να κρύψω πως δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Από την άλλη μεριά αυτό είναι ένα κίνητρο για να συνεχίσω την κάθε ραδιοφωνική μου προσπάθεια και την βελτίωση σε ότι κάνω και φτάνει στους δέκτες. Πάντα προσπαθώ να απαντώ στα inbox μου στα social και δεν σας κρύβω πως από εκεί έχω ανθρώπους που έχουμε ξεπεράσει την απλή σχέση παραγωγού-ακροατή. Είναι πολύ όμορφο και είναι κάτι που θεωρώ πως μόνο αυτή η δουλειά θα μου προσέφερε!
Μετά από μια μεγάλη περίοδο παρακμής, το «ζωντανό» ραδιόφωνο και το audio γενικά, κάνουν την αντεπίθεσή τους. Είναι απάντηση στην ανάγκη μας για επαφή, ή προσαρμογή του συστήματος, που βλέπει τον κόσμο να απαξιώνει τις playlist και τις «κονσέρβες»;
Αρχικά θα διαφωνήσω στο κομμάτι της απαξίωσης των playlist και των κονσερβών, ειδικά στο κομμάτι που έχει να κάνει με τα ραδιόφωνα της Αττικής, όπου κινούμαι και έχω σαφή και ολοκληρωμένη άποψη. Δυστυχώς, υπάρχει ακόμα κοινό που δίνει την “ψήφο” του σε τέτοια ραδιόφωνα. Του έμαθαν να το κάνει και από συνήθεια συνεχίζει να το κάνει. Από την άλλη δεν πιστεύω πως θα σταματήσει ή ανάγκη να ακούσουμε μια φωνή και το απρόβλεπτο των επιλογών ενός παραγωγού στο ραδιόφωνο (είτε στα fm είτε στο internet). Αυτή ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι η μαγεία του, όσο και εάν κάποιοι/ες επιμένουν, χάριν κέρδους, να παράγουν κονσέρβες και πληρωμένες playlist. Συνήθως είναι εντελώς άσχετοι και ανίκανοι “διοικητές” που δεν μπορούν να νιώσουν στην ολότητα τη δύναμη των μέσων, το μέγεθος της προσφοράς στον κόσμο εκεί έξω και το μυαλό τους είναι πνιγμένο μόνο στα έσοδα/έξοδα πράγμα που ναι, είναι σημαντικό προφανώς για την επιβίωση του κάθε σταθμού, όμως, όντας ανίκανοι να βρουν λύσεις, επιλέγουν τις απολύσεις, τις πληρωμένες playlist και σταθμούς χωρίς την παρουσία παραγωγών και όχι μόνο. Έτσι οι ίδιοι εξευτελίζουν τα “μαγαζιά” τους και χάνουν αργά ή γρήγορα.
Ο Sport fm έχει διανύσει τεράστια διαδρομή, με πολλά σκαμπανεβάσματα και στροφές. Κόσμος έφυγε, επέστρεψε… Άλλαξε η ιδιοκτησία και το πλαίσιο λειτουργίας…
Εξακολουθεί όμως να είναι ένα από τα πλέον επιδραστικά ΜΜΕ, με εμβέλεια πολύ πέρα από τα αθλητικά όρια. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στο παρεϊστικο ύφος σε συνδυασμό με την αθλητική (και όχι μονό) ενημέρωση που έχει στήσει ο σταθμός από την πρώτη μέρα λειτουργίας του μέχρι και σήμερα, 25 χρόνια μετά. Οι άνθρωποι που τον έστησαν και όσοι ακολούθησαν, υπηρέτησαν αυτό το ύφος και όσοι αρνήθηκαν να το κάνουν ή προσπάθησαν από θέσεις να το αλλάξουν, αργά ή γρήγορα βρέθηκαν εκτός του οργανισμού ΣΠΟΡ FM. Ο σταθμός είναι ψυχαγωγικός, καθώς τα σπορ είναι ψυχαγωγία, άσχετα εάν κάποιοι επιμένουν να τα βλέπουν ως πόλεμο. Αυτό υπηρετεί ο ΣΠΟΡ FM τόσα χρόνια και πιστεύω πως θα το κάνει όσα χρόνια θα έχει ζωή.
Στη μνήμη και στη ψυχή των ακροατών έχουν καταγραφεί δεκάδες εκπομπές και μεμονωμένες ραδιοφωνικές στιγμές σου. Αφιερώματα, ειδικές εκπομπές, το ιστορικό «Εν κατακλείδι», το «Τα Πάνο-κάτω» κλπ. Υπάρχουν 2-3 που θα ξεχώριζες;
Δύσκολη ερώτηση.. Προσπαθώ κάθε εκπομπή να έχει κάτι διαφορετικό, ώστε να δίνει το κίνητρο στον ακροατή να την παρακολουθήσει. Σίγουρα κάθε εκπομπή με καλεσμένους είναι ξεχωριστή. Αν πρέπει να διαλέξω, δεν γίνεται να μην αναφέρω το αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με τον Γιώργο Ντιμπένκο στον Νικόλα Άσιμο με καλεσμένο τον Γιώργο Αλλαμανή, τέως παραγωγό του Μελωδία FM και συγγραφέα της δημοσιογραφικής βιογραφίας του Ν.Άσιμου “Δίχως καβάντζα καμιά”. Ήταν σίγουρα ένα ξεχωριστό βράδυ όπου με τη βοήθεια και τις γνώσεις του Γ.Αλλαμανή στο αντικείμενο, έγινε ιστορικό για εμένα.
Άλλη μια ιστορική στιγμή στα στούντιο του ΣΠΟΡ FM ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε ο Θάνος Μικρούτσικος τον Απρίλιο του 2011 στον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο και είχα την τιμή να είμαι στον ήχο αλλά και όλη την διαδικασία παραγωγής της, καθώς ήταν στον προγραμματισμό για τις εκπομπές του Πάσχα της ίδιας χρονιάς. Έζησα έντονα την κουβέντα τους και όλη την διαδικασία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Τώρα, που και οι δύο δεν είναι πλέον στη ζωή την κρατάω σε ξεχωριστή θέση σε καρδιά και μυαλό. Δύο πολύ σπουδαίοι άνθρωποι στον τομέα τους σε μια 3ώρη απολαυστική συζήτηση εφ όλης της ύλης!
Ποιες φωνές ανθρώπων του ραδιοφώνου ηχούν στ’ αυτιά σου; Είτε σαν υπόδειγμα, είτα σαν παράδειγμα.
Δεν μπορώ να μην αναφέρω εδώ τον Γιάννη Καλαμίτση που με ξυπνούσε για πολλά χρόνια με τις “πρωινές χειρηλασίες” του, σχεδόν σε όλα τα μαθητικά μου χρόνια. Ήταν η φωνή που ακουγόταν στο προαναφερθέν ραδιοκασετόφωνο την δύσκολη ώρα που έπρεπε να σηκωθώ για σχολείο. Επίσης με θεωρώ πολύ τυχερό που άκουσα τις πρώτες ραδιοφωνικές εκπομπές που έκανε η Μαλβίνα Κάραλη τα βράδια, την ώρα που έπεφτα για ύπνο, πολύ πριν φτιάξει το μύθο γύρω απ το όνομά της, πριν φύγει τόσο γρήγορα από κοντά μας. Όλα αυτά στο ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ. Πολλούς παραγωγούς του ΑTLANTIS FM στην εφηβεία μου. Φτάνοντας στον ΣΠΟΡ FM δεν γίνεται να ξεχάσω την συμβουλή του Γιώργου Τσάμπρα όταν ξεκινούσα δειλά δειλά τις δικές μου εκπομπές το 2009.. “Έχεις καθημερινά απέναντί σου πολλούς και καλούς παραγωγούς, πάρε κομμάτια που σου αρέσουν από αυτούς και φτιάξε κάτι δικό σου”.
Το ακολούθησα. Από τον Μπάμπη Χριστόγλου, τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο τους Τσαούση-Βαϊμάκη μέχρι τον Αλέξανδρο Τσουβέλα και πολλούς ακόμα που εάν τους αναφέρω έναν-έναν θα γεμίσουμε αρκετές στήλες. Τους ευχαριστώ όλους όμως που μέσω της συνεργασίας μας, με έκαναν κάτι, σε αυτό που λάτρεψα απο παιδί!
Μπροστά μπροστά όμως θα βάλω τον άνθρωπο που με μάγευε ως ακροατή αρχικά και μετά ως τεχνικό του συνεργάτη, τον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο, για την ποιότητα του λόγου τού, τις μουσικές του αναζητήσεις, το ήθος και τις αρχές του εντός και εκτός μικροφώνων, δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο δάσκαλο και του χρωστάω πολλά!
Παιδικό ερώτημα, αλλά πρέπει να το κάνω: υπάρχει κάτι από όλο αυτό το trap ρεύμα που θα μείνει στο μέλλον; Γιατί πχ και οι γονείς μας ανατρίχιαζαν με το Punk και την φιλοσοφία του, αλλά είδαμε τι γέννησε και εξακολουθεί να γεννά.
Καθόλου “παιδικό” ερώτημα. Νομίζω την απάντηση όμως την έδωσες ήδη.
Κάθε καινούριο είδος (είτε παραλαγή κάποιου προηγούμενου) που έρχεται από τους νέους της εποχής οφείλει να ενοχλεί αυτό που ονομάζουμε καταστημένο, να ταράζει τα νερά του. Δεν θα με βρεις μαζί με αυτούς που στην trap προβάλλουν μια ζωή ανύπαρκτη, με λεφτά, γυναικές σε ρόλο πόρνης, βία μεταξύ τους και σορούς ναρκωτικών. Θα με βρεις μαζί με παιδιά που πάνω στην trap έχουν να καταθέσουν τους προβληματισμούς τους, την ψυχή, την οργή για όσα έζησαν και συνεχίζουν να ζουν (μήν ξεχνάμε πως αυτές πλέον είναι οι γενιές της “κρίσης”) σε μια κοινωνία που διαρκώς κατρακυλάει αντί να εξελίσσεται και τον καταγγελτικό τους στίχο για αυτά τα κακώς κείμενα.
Βέβαια αυτοί δεν προβάλλονται στα μέσα, από τα όποια στηρίζονται κι όλας οι “διάσημοι” trapers. Θα πρέπει να τους ψάξεις μέσα σε χιλιάδες πληρόφοριες που φτάνουν στα αυτιά και τα μάτια μας, καθώς αυτό που χρόνια και χρόνια ονομάζουμε “σύστημά” έχει ήδη βρει τις άμυνες του, ώστε κάθε μουσικό είδος να μην φέρνει τις αναταραχές, ίσως και τις ανατροπές, του παρελθόντος προβάλλοντας τα σκουπίδια και θάβοντας τα “διαμάντια” σε ένα κοινό με σκόπιμα και μεθοδικά απαίδευτους ακροατές, με σοβαρά κενά καλλιτεχνικής άρα και μουσικής παιδείας.
Εν κατακλείδι, προτιμώ να κρίνω σοβαρά ένα μουσικό είδος και το στίγμα που αφήνει στη μουσική 10-20 χρόνια μετά την παρουσία του, βλέποντας καθαρά τι άφησε στην μουσική ιστορία!
