Η οδοντιατρική βασίζεται στη λεπτομέρεια, την υπομονή και την καλαισθησία. Το ίδιο πολλές φορές και η τέχνη. Ο χειρούργος οδοντίατρος λοιπόν, Σπύρος Παπανδριανός κατάφερε να τα συνδυάσει και τα δύο δίνοντας τη δική του πινελιά σε ό,τι ασχολείται. Αυτοδίδακτος και ερασιτέχνης, ακολούθησε τον δρόμο της τέχνης και συγκριμένα την αναπαλαίωση επίπλων, βρίσκοντας εκεί τη δική του διέξοδο από την καθημερινότητα.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με την τέχνη;
Δεν θα έλεγα ότι έγινε τυχαία. Τυχαία ήταν απλά η αρχή. Πάντα έψαχνα κάτι να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Πάντα ψαχνόμουν δηλαδή γύρω από τις τέχνες. Έχω μάλιστα διατελέσει και ηθοποιός για λίγο καιρό. Έτσι ξαφνικά ξεκίνησα με την κατασκευή και αναπαλαίωση επίπλων πριν από 8 χρόνια. Πριν από αυτό δεν είχα πιάσει ούτε πινέλο ούτε κατσαβίδι στα χέρια μου. Απλά το βρήκα ως διέξοδο από την καθημερινότητα. Στην πορεία προέκυψε η ζωγραφική, έχω κάνει και δύο εκθέσεις, και το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η διακόσμηση βιτρίνας και το interior decoration.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Πριν από κάθε κατασκευή γίνεται για ένα διάστημα μια έρευνα που κρατάει από 15 μέρες έως και 1,5 μήνα. Γενικότερα αντλώ ιδέες από την καθημερινότητα και το ίντερνετ. Δηλαδή μπορεί να περπατάω στον δρόμο και να προσπεράσω κάτι που μπορεί να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και μετά το προσαρμόζω με βάση τη δική μου αισθητική.
Υπάρχει ο απαραίτητος ελεύθερος χρόνος;
Έχουμε κόψει τον ύπνο! Φαντάσου έχω ένα κοριτσάκι 3,5 ετών, έχω και τη δουλειά μου, οπότε αυτά τα δύο και μόνο τρώνε τον περισσότερο χρόνο της ημέρας. Οπότε έχει μειωθεί αναγκαστικά ο ύπνος. Βέβαια αυτό που κάνω με γεμίζει πολύ περισσότερο από το να ξεκουράζομαι. Να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι, να ψάχνω πράγματα για την επόμενη κατασκευή.
Θα μπορούσες να πεις ότι έχει κοινά στοιχεία με την οδοντιατρική;
Είναι πολύ κοντά γιατί αν το καλοσκεφτεί κανείς, η οδοντιατρική είναι ένα είδος καλοτεχνίας, μικροδουλειάς και λεπτομέρειας. Πιστεύω ότι με βοήθησε πάρα πολύ το επάγγελμα που κάνω. Προσέχω τη λεπτομέρεια, πρέπει να είμαι υπομονετικός και φυσικά το αποτέλεσμα πρέπει να είναι καλαίσθητο.
Αν σου δινόταν η επιλογή να ακολουθήσεις επαγγελματικά ένα από τα δύο αντικείμενα, τι θα επέλεγες;
Αυτή την απορία την έχω κι εγώ. Η απάντηση είναι κάπου στη μέση. Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά που κάνω γιατί φτιάχνω ωραία χαμόγελα, θεραπεύω, βλέπω την ικανοποίηση και την ανακούφιση άμεσα στο πρόσωπο του άλλου, από την άλλη όμως οι τέχνες είναι μια έκφραση του συναισθηματικού κόσμου που δυστυχώς στη σημερινή εποχή δεν την έχουμε αυτή την ευκαιρία. Θα προτιμούσα επί του παρόντος να το κρατήσω ως έχει. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αποδώσω επαγγελματικά το 100%. Μπορεί βέβαια αν με ρωτήσεις σε 6 μήνες, η απάντηση να είναι διαφορετική.
Θα ήθελες να ακολουθήσεις κάποια μαθήματα ή σεμινάριο;
Φυσικά, και μάλιστα το έχω ψάξει κιόλας. Δυστυχώς όμως οι περισσότερες σχολές του είδους θέλουν φυσική παρουσία. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να αποκτήσω επαγγελματικές γνώσεις γιατί είμαι καθαρά ερασιτέχνης και αυτοδίδακτος.
Ποια είναι η τελευταία σου καλλιτεχνική δημιουργία;
Είναι δύο καρυοθραύστες, στο κατάστημα οπτικών του αδερφού μου στην Κολοκοτρώνη. Ήθελα να κατασκευάσω κάτι χριστουγεννιάτικο το οποίο να ξεφεύγει λίγο από τα δέντρα, τις γιρλάντες, τα φωτάκια. Εμπνεύστηκα λοιπόν από διακοσμήσεις του εξωτερικού γιατί οι καρυοθραύστες είναι στοιχείο του εξωτερικού που έχει έρθει σχετικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ως χριστουγεννιάτικο ντεκόρ. Ήθελα να κατασκευάσω κάτι μεγάλο σε μέγεθος γιατί οι περισσότεροι που έχω δει είναι γύρω στα 60 εκατοστά. Αυτοί που κατασκεύασα έχουν μαζί με τη βάση τους ύψος 2,30.
Της Βίκυς Μαυρομάτη
(Συνέντευξη από την εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
