ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Ντόλτσε Βίτα, Δυο ξένοι,Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή, Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, Το κόκκινο δωμάτιο και η Τούρτα της μαμάς, είναι μερικές μόνο από τις σειρές που έχουν χαραχθεί στη μνήμη του φιλοθεάμονος κοινού. Ο Αλέξανδρος Ρήγας αποδεικνύει πως πάντα ήξερε ποιο είναι το ταλέντο του και δούλεψε πάνω σε αυτό, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Μολύβι, χαρτί, οι αμέτρητες συνεργασίες και το απίστευτο «δέσιμο» με τον Δημήτρη Αποστόλου και ότι ξεκινά από τα χέρια του γίνεται επιτυχία! Αυτή τη φορά θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε επί σκηνής. Η παράσταση «Εκείνος και Εκείνος» κλείνει τον κύκλο της επιτυχημένης περιοδείας της με τρεις τελευταίες παραστάσεις στην Πάτρα στο θέατρο Πάνθεον το Σάββατο 14 και την Κυριακή 15 Οκτωβρίου. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ο Αλέξανδρος Ρήγας πρωταγωνιστούν στο φημισμένο σατιρικό έργο.Ο Λουκάς (Γιώργος Κωνσταντίνου) και ο Σόλων (Αλέξανδρος Ρήγας) έρχονται στην Πάτρα με μια αναρχική και αλήτικη κωμωδία!
Πως σας βλέπουμε επί σκηνής σε αυτή την παράσταση;
Χαιρόμαστε που θα βρεθούμε κοντά σας. Εξάλλου στην Πάτρα έχω φέρει σχεδόν όλες τις θεατρικές παραστάσεις που έχω κάνει στο θέατρο τα τελευταία χρόνια, είτε καλοκαίρι στο Αρχαίο Ωδείο, είτε το χειμώνα στο θέατρο Πάνθεον. Τώρα ήρθε η ώρα του «Εκείνος κι Εκείνος»! Ξεκινήσαμε περιοδεία τον Ιούνιο, κάναμε ένα ταξίδι στην Ελλάδα και κλείνουμε στην Πάτρα. Για όσους δεν γνωρίζουν την παράσταση, είναι μια εμβληματική σάτιρα του Κώστα Μουρσελά, ένα έργο που ακουμπάει στην μεγάλη ομπρέλα της κωμωδίας και σχολιάζει με ένα γλυκό και καυστικό τρόπο θέμα κοινωνικά, πολιτικά, και πολύ προσωπικά. Αναζητά τα όρια της ελευθερίας και «φέρνει» ερωτήματα όπως το πότε ένας άνθρωπος είναι πραγματικά χαρούμενος κι ευτυχισμένος. Ο Μουρσελάς κάνει επίκληση στο συναίσθημα, στο μυαλό μας, είναι μια σκεπτόμενη κωμωδία και όλα αυτά τα κάνει με ένα πανάρχαιο, δυνατό όχημα που είναι το γέλιο και το χαμόγελο!
Θα γελάσουμε οπότε και θα προβληματιστούμε…
Ακριβώς θα προβληματιστούμε γιατί θέτει πολλά ερωτήματα και δίνει και κάποιες απαντήσεις, όσο η τέχνη μπορεί να δίνει απαντήσεις. Η τέχνη οφείλει να κάνει ερωτήσεις στον καθένα μας ξεχωριστά και να δίνει ο καθένας τις δικές του απαντήσεις όταν θέλει και όταν μπορεί! Το έργο βάζει στο κέντρο της σκηνής δυο σημερινούς, άστεγους ανθρώπους, δυο μποέμ αντισυστημικούς, αντικοινωνικούς, που αποφάσισαν να είναι στο περιθώριο της οργανωμένης κοινωνίας, που περιδιαβαίνουν τα πάρκα της πόλης κι έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ενσταντανέ με ανθρώπους της εξουσίας και των θεσμών και μέσα από αυτό το παράλογο σχεδόν χιούμορ αναδεικνύεται η ανάγκη τους να είναι πραγματικά ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι.
Ένα έργο με διαχρονικά μηνύματα…
Ένα έργο που όταν γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 έκανε μεγάλη αίσθηση και στην τηλεοπτική του εκδοχή και αργότερα όταν μεταφέρθηκε στο θέατρο. Αυτοί οι δυο τύποι αντιστέκονται σε ότι εμείς οι κανονικοί άνθρωποι θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο για να είμαστε ευτυχισμένοι. Οι πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου σύμφωνα με τον Μουρσελά είναι ο άνθρωπος να δημιουργεί, να χαίρεται, να βουτάει στη θάλασσα, να έχει χρόνο να αγαπάει, να σκέφτεται, να κάνει έρωτα και να γελάει. Πράγματα που τα ξεχνάμε, γιατί νομίζουμε ότι θα ζήσουμε για πάντα. Μέσα από τον Λουκά και τον Σόλωνα, ο Μουρσελάς μας τα θυμίζει όλα αυτά. Μέσα από αυτούς τους δυο τύπους που έχουν αποφασίσει να ζήσουν στην άλλη πλευρά του φεγγαριού, με πολύ χιούμορ και με μια λογική που συντροφεύει με το παράλογο.
Εσείς γιατί διαλέξατε να κάνετε αυτή την παράσταση;
Σίγουρα το περιεχόμενο. Είναι αυτό που θέλει να πει. Είναι σημαντικό να είσαι επί σκηνής, να κάνεις αυτό από το οποίο ζεις, αλλά να θέλεις παράλληλα να μοιραστείς με το κοινό και κάποιους προβληματισμούς. Αυτοί οι προβληματισμοί γίνονται μπαλάκι κάθε βράδυ στην παράσταση, είναι πολύ σημαντικό γιατί αυτά τα κείμενα μου δίνουν τη δυνατότητα να συνδιαλέγομαι με μια πολύ μεγάλη μερίδα του κοινού!
Πως είναι να συμπρωταγωνιστείτε με τον κ. Γ. Κωνσταντίνου;
Η συνύπαρξη με τον Γιώργο μου δίνει μόνο χαρά. Όταν είσαι όμως πάνω στη σκηνή οφείλεις να το ξεχνάς αυτό! Προσπαθείς να είσαι σκηνικός σύντροφος και συνάδελφος και να μεταφέρεις την ιστορία στο κοινό. Οπότε είναι ένας πολύ καλός συνεργάτης με τον οποίο πασχίζουμε κάθε βράδυ να δώσουμε αυτό που πιστεύουμε πως πρέπει να δώσουμε στο κοινό.
Σας έχουμε αγαπήσει μέσα από την τηλεόραση, ξεχωρίζετε κάποια δουλειά σας;
Είχα την τύχη, πολλές δουλειές από αυτές που έχω κάνει από το ξεκίνημά μου στην τηλεόραση να ακουμπήσουν σε μια μεγάλη μερίδα του κοινού και να αγαπηθούν και να προβάλλονται μέχρι και σήμερα. Αισθάνομαι μόνο χαρά και ικανοποίηση! Είναι πολύ λογικό να το αισθάνεσαι αυτό όταν πράγματα που έχεις κάνει έχουν αγαπηθεί και ειδικά όταν βλέπεις να περνάνε στην επόμενη γενιά και να συστήνεσαι μέσα από αυτά μαζί τους και να είναι και σημεία αναφοράς. Πάντα οι δουλειές που κάνουμε εμείς της τηλεόρασης και του θεάτρου, είναι οι πιο χαϊδεμένες και πιο αγαπημένες οι τελευταίες. Άρα θα σου έλεγα ότι η «Τούρτα της μαμάς», που είναι το τελευταίο μας παιδί με τον Δ. Αποστόλου είναι πολύ πιο κοντά στη λογική τη δικιά μου και είναι το πιο αγαπημένο μου παιδί!
Κάθε φορά δίνετε κάτι διαφορετικό στο κοινό. Πως το κάνετε αυτό;
Χαίρομαι που το επισημαίνετε γιατί πολλές φορές μέσα στην πορεία των χρόνων με μεγάλο κόστος αντισταθήκαμε στο να κάνουμε πάλι κάτι σαν ένα προηγούμενο προϊόν μας, παρά το οτι μας είχε ζητηθεί και μας έχει κοστίσει και οικονομικά και επαγγελματικά, όμως και μόνος μου αλλά και σε όσα πράγματα έχω κάνει με τον Δημήτρη (Αποστόλου), θέλαμε κάθε φορά να έχουμε ένα άλλο δραματουργικό τοπίο και να μην επαναλαμβάνουμε κάτι από το παρελθόν είτε είναι αισθηματική κομεντί, είτε είναι κωμωδία, φάρσα. Είναι ανάγκη δικιά μας και για να ανανεωνόμαστε και για να προσφέρουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας στο κοινό με σύγχρονους όρους. Με το να επαναλαμβάνεις πράγματα που έχεις κάνει είναι θλιβερό.
Τι ακολουθεί μετά το «Εκείνος κι Εκείνος»;
Το μυαλό μου είναι εκεί μέχρι να τελειώσουμε. Έπειτα θα βάλουμε κάτω τα χαρτιά και τα μολύβια και θα αποφασίσουμε τους επόμενους μήνες τι θα κάνουμε πάντα με βάση τις ανάγκες των εποχών.
