Πριν από μερικές ημέρες επέστρεψε από το Δυτικό Καμερούν. Μένοντας για λίγες ημέρες, στην Πάτρα και στην οικογένειά του, ετοιμάζει από τώρα τις βαλίτσες για την επόμενη αποστολή στην Υεμένη (4 Ιανουαρίου), εκεί όπου τα παιδάκια πεινούν και οι κατά καιρούς φωτογραφίες από τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτή την χώρα έχουν προκαλέσει αίσθηση στην κοινή γνώμη.
Η δουλειά του Κωνσταντίνου Λίβανου στους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα» αν μη τι άλλο δεν είναι κοινότυπη.
Το άγχος και η απόφαση που πήρε
Άνθρωπος της προσφοράς, αλλά και της περιπέτειας, των ταξιδιών και έχοντας τη δίψα για να γνωρίσει καινούργιους κόσμους, δεν δίστασε να αφήσει μια δουλειά γραφείου και να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά ήθελε η καρδιά του.
«Είχα βρει μία εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Αγχωνόμουν όμως αρκετά, δεν αισθανόμουν καλά με αυτή την κατάσταση. Έτσι αποφάσισα κάποια στιγμή να αγχώνομαι για πράγματα που αξίζουν τον κόπο» τονίζει στον «Ν».
Η πρώτη του αποστολή ήταν το 2017 στη Μοσούλι του Ιράκ, το 2018 στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το 2019 στο Νότιο Σουδάν. Το 2020 πήγε στην Κεντρική Αφρικάνικη Δημοκρατία και αναχώρησε και πάλι για Κονγκό, κάτω από ειδικές συνθήκες, λόγω της επιδημίας της Έμπολα που θέριζε τη συγκεκριμένη χώρα.
Φυλές που μάχονται μεταξύ τους
Σε όλες αυτές τις αποστολές που πήρε μέρος για τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα» δεν αντιμετώπισε απλά και μόνο καταστάσεις που είχαν να κάνουν με την πείνα, με τη φτώχεια και τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης. «Αν εξαιρέσεις την αποστολή στο Κονγκό που είχε να κάνει με την Έμπολα, σε όλες τις υπόλοιπες αποστολές βρεθήκαμε μέσα στο κέντρο της εμπόλεμης ζώνης» περιγράφει στον «Ν» και εξηγεί: «Αυτό που μου αρέσει στους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα» είναι ότι βρίσκονται σε κάθε αποστολή στην καρδιά του προβλήματος. Πηγαίνουμε σε χωριά που την προηγούμενη μέρα ίσως να έχουν καεί από αντίπαλες ομάδες ή να έχουν εκτελεστεί οι άνδρες τους ή να έχουν αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις που έχουν να κάνουν με εχθροπραξίες».
Ο κανόνας της ουδετερότητας
Σύμφωνα με τον ίδιο ο βασικός και ουσιαστικός κανόνας που τηρούν οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν οι αποστολές τους τα πυρά των διάφορων ομάδων, είναι η ουδετερότητα.
«Δουλεύουμε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των διάφορων ομάδων, δείχνοντας ότι πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και την βασική εγγύηση για την ασφάλεια μας».
Η δουλειά και η αποστολή τους
Ποια όμως είναι η δουλειά των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» και τι περιλαμβάνει η αποστολή τους σε αυτές τις χώρες; Όπως μας εξηγεί ο 34χρονος Πατρινός οι βασικές υπηρεσίες τους έχουν να κάνουν με την ιατρική και τη νοσηλευτική περίθαλψη, σε χώρες και περιοχές που είτε δεν υπάρχει τίποτα από δομές υγείας, είτε αυτές έχουν καταστραφεί από τις μάχες και τους πολέμους.
Στήνουν έτσι νοσοκομεία και κλινικές (άλλοτε από την αρχή, άλλοτε τις ενισχύουν ανάλογα με τις καταστάσεις που συναντούν κάθε φορά), προσφέρουν ιατρικό και νοσηλευτικό εξοπλισμό, προχωρούν σε εμβολιασμούς απέναντι σε ιούς που μπορεί στην αναπτυγμένη Ευρώπη να μην υπάρχουν, αλλά στις χώρες αυτές θερίζουν (βλέπε ιλαρά).
Τον τελευταίο 1,5 χρόνο στήνουν και δομές που αφορούν τη ψυχική υγεία αφού ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτών των περιοχών έχουν ανάγκη από αυτού του είδους τη βοήθεια.
Το θέμα του κορωνοϊού
Όσο για το επίκαιρο θέμα της πανδημίας του κορωνοϊού; «Συμφωνώ με την άποψη ότι αν δεν παραχθούν εμβόλια για τους λαούς της Αφρικής και για τις φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου, τότε η πανδημία αυτή δεν μπορεί να νικηθεί. Παρόλα αυτά τα εμβόλια που υπάρχουν στις χώρες αυτές είναι το AstraZeneca, το ρωσικό και το Κινέζικο. Τα εμβόλια της mRNA δεν υπάρχουν. Τα ποσοστά του εμβολιασμού είναι αρκετά χαμηλά, ο κόσμος είναι δύσπιστος και οι θεωρίες εξόντωσης που αναφέρονται για το συγκεκριμένο εμβόλιο, έχουν ακόμα μεγαλύτερη πέραση εκεί, λόγω του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που υπάρχει».
Θέλουν να φύγουν
Ο ίδιος πάντως στις αποστολές που συμμετέχει έχει έρθει σε επαφή με τους εκεί ανθρώπους και τους λαούς. Έχει πιει καφέ μαζί τους κάτω από το ίδιο δέντρο, έχει μείνει στην ίδια σκηνή, έχει συζητήσει, έχει αναπτύξει σχέσεις, έχει κάνει ακόμα και φιλίες. Τι περιμένουν οι άνθρωποι αυτοί πλέον;
«Αυτό που με έχει κερδίσει από τους ανθρώπους που συναντάω στις αποστολές μου είναι η απλότητα τους. Όμως οι περισσότεροι θέλουν πλέον να φύγουν από τις χώρες τους. Αυτή είναι η ελπίδα τους. Αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια μάχες, πολέμους, εμφύλιους σπαραγμούς».
Έμαθε να εκτιμάει τα αυτονόητα
Όσο για το πόσο έχουν επηρεάσει τον χαρακτήρα του και τις απόψεις του οι εμπειρίες και οι εικόνες που συνάντησε στις αποστολές που πήρε μέρος: «Έμαθα να εκτιμώ πράγματα που εμείς εδώ, θεωρούμε αυτονόητα. Παλιά έλεγα ότι είναι τυχεροί όσοι γεννήθηκαν στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία κτλ. Τώρα λέω και ότι εμείς εδώ που γεννηθήκαμε στην Ελλάδα εξίσου τυχεροί είμαστε…».
ΚΑΠ.
(από την εφημερίδα “Νεολόγος’).
