«Δεν έχω υπάρξει πιο λυτρωμένη επί σκηνής»
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
«Μια γυναίκα, νύχτα, έξω από το κουβούκλιο του φρουρού στον Άγνωστο Στρατιώτη, στην Πλατεία του Συντάγματος…». Αυτή τη γυναίκα, αυτή την Ελληνίδα μάνα, τη γνώριμη και συγκινητική υποδύεται η εξαιρετική ηθοποιός, Μαριάννα Τουμασάτου. Μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία και την θερμή ανταπόκριση του κοινού το αριστουργηματικό κείμενο του Βασίλη Κατσικονούρη ταξιδεύει στην Πάτρα για δύο μοναδικές παραστάσεις, με την συγκινητική ερμηνεία της Μαριάννας Τουμασάτου και την σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Σταύρου. Μια ιδιαίτερα συγκινητικά αφήγηση, μια μοναδική θεατρική εμπειρία που μας θυμίζει ότι κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες και οι νέοι θα χρειάζονται πάντα κάποιον να τους στηρίξει για να πετάνε ελεύθεροι προς το μέλλον τους, χωρίς να κινδυνέψουν και να χαθούν, το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Πάνθεον.
Πως αισθάνεστε που έρχεστε και πάλι στην Πάτρα;
Όσες φορές έχω έρθει στην Πάτρα, το θέατρο είναι πάντα γεμάτο. Επίσης πριν μερικά χρόνια είχαμε παίξει μια παράσταση στην Πάτρα στα πλαίσια περιοδείας κι αφότου ολοκληρώσαμε τον κύκλο με τις υπόλοιπες πόλεις ξαναγυρίσαμε στην Πάτρα για να παίξουμε! Η Πάτρα για μένα αφορά ένα πολύ τρυφερό κομμάτι, γιατί η μαμά μου μεγάλωσε μέχρι τα πέντε της χρόνια εκεί κι έχω και λατρεμένους συγγενείς, οπότε είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι για εμένα!
Τι θα δούμε σε αυτή την παράσταση;
Στην παράσταση θα με δείτε ως μια κλασική ελληνίδα μάνα, «με τη γνωστή έκφραση «ζακέτα να βάλεις», ο γιος της καβαλάει συνέχεια τη χάρλευ και φεύγει, όσο λοιπόν είναι εύζωνας στην προεδρική φρουρά που απαγορεύεται να μετακινηθεί και να αντιδράσει, τον επισκέπτεται την ώρα της νυχτερινής βάρδιας, που δεν υπάρχει άλλος κόσμος και του μιλάει! Τον γονατίζει! Του λέει τα παράπονά της, τα χαριτωμένα της, τα όνειρα που έχει για εκείνον! Έχει αστεία κομμάτια, έχει τρυφερά κομμάτια και μια υπέροχη ανατροπή! Μην ξεχνάμε ότι ο Βασίλης Κατσικονούρης, είναι ένας καλλιτέχνης του οποίου τα κείμενα είναι μεγαλειώδη! Ακόμη και κάποιος που δε θέλει να δει εμένα ας πάρει το κείμενο να το διαβάσει! Είναι ένα κείμενο που μας οδηγεί να κάνουμε σλάλομ ανάμεσα στα συναισθήματα! Μας μαθαίνει να ακούμε λίγο καλύτερα τα παιδιά μας.
Ποιες είναι η αντιδράσεις στο κοινό; Οι μαμάδες πως λειτουργούν;
Συγκινούνται, ταυτίζονται με όσα συμβαίνουν επί σκηνής! Είναι ένα έργο συναισθηματικά πολύ έντονο. Ακόμη κι εγώ είδα και βλέπω τον εαυτό μου μέσα από αυτή την παράσταση. Είναι ένα τρυφερό έργο, 45 λεπτών και είναι γεμάτο συναίσθημα. Φεύγεις και σε έχει καλύψει!
Τι αισθάνεστε αυτά τα 45 λεπτά επί σκηνής, σε αυτό τον μονόλογο;
Επί σκηνής είναι και ο γιος αλλά δυστυχώς δε μπορεί να μιλήσει ο καημένος (γέλια). Νομίζω ότι δεν έχω υπάρξει πιο ευτυχισμένη, πιο λυτρωμένη πάνω στη σκηνή! Δεν έχω καλύτερη στιγμή και σε προσωπικό επίπεδο, στην επαφή μου με το ρόλο, δε το έχω ξανανιώσει όλο αυτό, είναι ένα υπέροχο ταξίδι! Ακόμη και από τη σκηνοθετική καθοδήγηση είναι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες κάθαρση…
Άρα είναι μια παράσταση που θέλατε πολύ να την κάνετε…
Σαν τρελή! Την περίμενα πάρα πολλά χρόνια. Ο Αλέξανδρος Σταύρου την είχε σκηνοθετήσει πριν κάποια χρόνια με την Άννα Αδριανού και είχα πει ότι θέλω πολύ να το κάνω! Απλά δεν ήταν ακόμα η ώρα, τώρα φοβήθηκα μη το ζητήσει άλλη ηθοποιός και πρέπει μετά να περιμένω και δεν άντεχα! Ήθελα τόσο πολύ να γευτώ αυτές τις λέξεις που με έπιασε πανικός! Το περίμενα πολλά χρόνια!
Ζευγάρι καλλιτεχνικά αλλά και στη ζωή, με τον Αλέξανδρο Σταύρου. Πως είναι αυτή η συνύπαρξη;
Δουλέψαμε σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός! Λειτουργούσαμε όχι σαν ζευγάρι επί σκηνής και νομίζω κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το καταφέραμε πάρα πολύ καλά. Όταν γνωρίζεις τον άλλο πολύ καλά ξέρεις και τι να ζητήσεις, ξέρεις τι μπορεί να προσφέρει και ξέρεις πότε πρέπει να κάνεις υπομονή για να στο δώσει…Αυτό βοηθάει στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά με την προϋπόθεση ότι την ώρα της πρόβας δεν είστε ζευγάρι αλλά επαγγελματίες!
Γιατί να έρθουμε να σας δούμε;
Πρέπει ο κόσμος να βιώσει αυτά τα συναισθήματα…όταν το είχα πρωτοδεί πριν πολλά χρόνια στο πρώτο ανέβασμά του, μετά δεν ήθελα ούτε να επικοινωνήσω με κανέναν γύρω μου για λίγη ώρα, γιατί δεν ήθελα να πάψω να νιώθω αυτά τα συναισθήματα! Αυτός είναι ο λόγος… να ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε και να αγκαλιάσουμε αυτά τα συναισθήματά μας από την αρχή! Το αστείο, το χαριτωμένο, το συναισθηματικό! Είναι μια γλυκιά αφύπνιση της ψυχής μας!
