ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΑΝΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Πρεμιέρα κάνουν στις 12 Φεβρουαρίου στο «Απόλλων», οι «Εκκλησιάζουσες/Μια κωμωδία» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, που βασίζονται στην ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη, από την μετάφραση του Κώστα Ταχτσή, με το έργο θα έχει διανθιστεί με τραγούδια και κείμενα του Ιάκωβου Καμπανέλλη και του Λουκά Θάνου.
Σήμερα, μιλάει στο «Ν» η Πραξαγόρα της παράστασης, η πατρινή ηθοποιός Ανδριάνα Χαλκίδη, για τις προκλήσεις του ρόλου της.
Και πάλι στο σανίδι του «Απόλλων» και στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Τι σηματοδοτεί για εσένα αυτή η επιστροφή;
Είμαι πολύ χαρούμενη που επιστρέφω στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας μετά από αρκετά χρόνια, αλλά και συγκινημένη που ξαναεπιστρέφω σε μια τέτοια περίοδο που η τέχνη έχει πάει πίσω. Και δεν εννοώ σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Αλλά με τα μέτρα για τον κορωνοϊό. Τα τρία χρόνια της πανδημίας η τέχνη ήταν ο τελευταίος «τροχός της αμάξης» και η πλειοψηφία των μέτρων, αφορούσε τους καλλιτέχνες και τη διασκέδαση γενικότερα. Οι καλλιτέχνες έχουν αρχίσει σιγά σιγά και προσπαθούν να βγουν από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, όπως και όλος ο κόσμος φυσικά. Θα πρέπει να αρχίσουμε και πάλι να ζούμε κανονικά, εντός εισαγωγικών βέβαια. Να ξαναρχίσουμε να διασκεδάζουμε, να μην φοβόμαστε, να «ανοίξουμε» τον τρόπο που σκεφτόμαστε, να ανακαλύψουμε και πάλι τα συναισθήματά μας, είτε αυτό είναι έρωτας και αγάπη, είτε χαρά, ακόμα και λύπη.
Τι είναι οι «Εκκλησιάζουσες/Μια κωμωδία» που θα απολαύσουμε σε λίγες ημέρες;
Οι «Εκκλησιάζουσες/Μια Κωμωδία» που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στηρίζονται στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και είναι ένα χορόδραμα, με τον κ. Λουκά Θάνο, να έχει μελοποιήσει στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Είναι μια πιο σύντομη εκδοχή, μια παράσταση με ιδιαίτερο χαρακτήρα, μια κωμωδία που έχει και τις ανατροπές της και το πολιτικό στοιχείο που υπάρχει άλλωστε πολύ έντονα στον Αριστοφάνη και, κατά τη δική μου γνώμη, η παράσταση αυτή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, «πατάει» πολύ στο σήμερα. Ένα διαχρονικό κείμενο της αρχαιότητας που είναι επίκαιρο στις μέρες μας και που βρίσκεται τρόπο να «μιλήσει» στο θεατή του σήμερα, μέσα από την κωμωδία και την διασκέδαση. Κατά τη γνώμη μου ξεδιπλώνεται, επί σκηνής, ένα παιχνίδι, όπου μέσα από το θέατρο, το χορό και το τραγούδι, «κρύβει» και έναν προβληματισμό για την δύσκολη εποχή που ζούμε, μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Θες να μας μιλήσεις για τον δικό σου ρόλο. Υποδύεσαι την Πραξαγόρα, μια εμβληματική μορφή του Αριστοφάνη.
Η Πραξαγόρα που υποδύομαι είναι μια γυναίκα που στόχο έχει να σώσει τη χώρα από την καταστροφή. Και έτσι μαζί με τις άλλες γυναίκες, μεταμορφώνονται σε άνδρες για να μπουν στη Βουλή και να πάρουν την εξουσία του Κράτους. Οπότε έχουμε ένα παιχνίδι ρόλων. Υπάρχει σίγουρα και το γυναικείο στοιχείο. Η Πραξαγόρα είναι ένα θηλυκό με την κλασική έννοια και θα έλεγα πώς ο ρόλος εδώ κάνει ένα «άνοιγμα», γίνεται μια «αγκαλιά» για τη ζωή, για τον έρωτα, για τους άνδρες, ακόμη και για τα λάθη. Κατά τη γνώμη μου, ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να χάσουν την θηλυκότητά τους, παρά τις καταστάσεις με τις οποίες, βρίσκονται αντιμέτωπες στη δουλειά τους κυρίως – αλλά όχι μόνο τα τελευταία χρόνια – όπως βλέπουμε και ακούμε. Δεν πρέπει να καταπιέζουμε την θηλυκότητά μας από φόβο.
Ποιες οι προκλήσεις της «Πραξαγόρας»;
Η «Πραξαγόρα» είναι μια σύγχρονη γυναίκα, μια αγωνίστρια που ζει με ιδανικά και χωρίς φόβο. Που έχει τις «ρωγμές» της, τις ανθρώπινες πλευρές της. Που προσπαθεί με το γυναικείο της μυαλό να βοηθήσει. Είναι για μένα ένα κομβικό πρόσωπο του σήμερα που έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά που προανέφερα και διατηρώντας την δύναμη και την ελπίδα παλεύει για το κοινωνικό σύνολο. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί τα τελευταία χρόνια, έχουμε όλοι «εγκλωβιστεί» στο εγώ μας και έχουμε χάσει το «εμείς».
Οι «Εκκλησιάζουσες/Μια κωμωδία» έχει και κάτι ακόμα διαφορετικό. Θα την δούμε σ’ένα κλειστό θέατρο, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά με τέτοιου είδους κωμωδίες και τραγωδίες…
Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνδυάσει τις κωμωδίες και τις τραγωδίες, με Φεστιβάλ και ανοιχτούς χώρους. Μιλώντας ώς θεατής λοιπόν, νομίζω ότι σ’ ένα κλειστό θέατρο, όπως είναι και το «Απόλλων» που θα παρουσιαστούν οι «Εκκλησιάζουσες/Μια κωμωδία», αλλάζει η συνθήκη θεατή – θεάματος. Είναι κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και τελείως διαφορετικό, γιατί παρακολουθείς ένα κείμενο της αρχαιότητας από πιο κοντά, πιο άμεσα και πιο προσηλωμένα, όπως και τους χαρακτήρες, που δεν είναι πλέον σε απόσταση. Είναι μια διαφορετική εντελώς εμπειρία, αλλάζει τελείως η διάσταση και η συνθήκη.
Λίγο πριν την πρεμιέρα, πως «κυλούν» οι πρόβες με τους συναδέλφους σου;
Ο βασικός κορμός, είμαστε τέσσερις ηθοποιοί, ο Βασίλης Κόκκαλης, ο Μίλτος Νίκας, η Έφη Κιτσαντά και εγώ, όλοι αξιόλογοι συνάδελφοι που γνωριζόμασταν και υπήρξε αμέσως απίστευτη επικοινωνία μεταξύ μας, άνεση και ευχέρεια. Έτσι, γρήγορα η, όλη διαδικασία, υπό τις οδηγίες και του κ. Θάνου, έγινε παραγωγική και αρχίσαμε να διασκεδάζουμε πολύ γρήγορα στις πρόβες και να κινούνται όλα πολύ πιο εύκολα, όμορφα και δημιουργικά.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” Πατρών)
