Κύμα απολύσεων τρέμει η αγορά της Πάτρας και ο κύκλος των εμποροϋπαλλήλων εν όψει του Οκτωβρίου, με δεδομένο ότι τα μηνύματα που έρχονται από την περίοδο των θερινών εκπτώσεων και τον Σεπτέμβριο που φεύγει, δεν είναι καθόλου θετικά.
Παράλληλα, τον φόβο αυτό έρχονται να ενισχύσουν τα ελλιπέστατα μέτρα στήριξης (σύμφωνα πάντα με τους παράγοντες της αγοράς) που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ τα οποία επί της ουσίας δεν δίνουν τα κίνητρα που πρέπει στους εργοδότες για να κρατήσουν θέσεις εργασίας και να τις ενισχύσουν στο διάστημα της πανδημίας.
Σύμφωνα με τον γνωστό Πατρινό συνδικαλιστή Σάββα Τζάκη και επικεφαλής των Ελεύθερων Εμποροϋπαλλήλων το κύμα των απολύσεων μέχρι ώρας δεν είναι τόσο έντονο στην περιοχή, ειδικότερα στον τομέα του εμπορίου, παρά την πτώση των τζίρων, όμως το αρνητικό κλίμα που διαγράφεται για τους χειμερινούς μήνες, σε συνδυασμό με την πανδημία που συνεχίζεται, είναι παράγοντες που αναμένεται να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου.
«Υπάρχει πράγματι αυτός ο φόβος στην αγορά και δεν αφορά μόνο τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τις αλυσίδες της Πάτρας, αλλά πλέον έχει να κάνει και με τα τοπικά μαγαζιά, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της τοπικής οικονομίας, με πολλούς από τους εργοδότες να αφήνουν να διαχέεται ένα τέτοιο κλίμα».
Το κλίμα αυτό βέβαια είναι στην πραγματικότητα αρνητικό, όμως, το διαμορφώνουν, σύμφωνα με τον κ. Τζάκη, και οι εργοδότες προκειμένου να πετύχουν μείωση των εξόδων των επιχειρήσεων τους, με ένα όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος.
Τα «κόλπα» των εργοδοτών
Εξάλλου, η συνέχιση της πανδημίας, η πτώση των τζίρων και η συνεχόμενη αύξηση της ανεργίας, αποδεικνύονται για πολλούς εργοδότες ως… βούτυρο στο ψωμί τους, καθώς υπό τον φόβο του ότι δεν θα βρουν άλλη δουλειά για αρκετούς μήνες, οι εργαζόμενοι στο τέλος υποκύπτουν στις πιέσεις τους.
Σύμφωνα με τον γνωστό συνδικαλιστή οι κύριες τακτικές που εφαρμόζουν μέχρι τώρα, οι περισσότερες επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν προχωρήσει ακόμη σε τόσες πολλές απολύσεις σε σύγκριση με την ζημιά που έχει υποστεί η αγορά εξαιτίας της πανδημίας, είναι τέσσερις.
-Υποχρεωτική άδεια για ένα διάστημα μέχρι να συνέλθει η επιχείρηση (έτσι τους λένε), χωρίς αποδοχές, ζητώντας τη συναίνεσή τους. Άδεια άνευ αποδοχών για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα το οποίο όμως το καθορίζουν αυτοί.
-Το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας για το οποίο τους δίνει πλέον τη δυνατότητα ο νόμος, μειώνοντας κατά το ήμυσι σχεδόν τις ώρες εργασίες και τα χρήματα του μηνιαίου μισθού των εργαζομένων τους.
Έτσι εργαζόμενοι με οικογένεια και παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν μία στο τόσο με χρήματα που δεν τους φτάνουν για τα έξοδά τους. Μέσα στην τακτική της εκ περιτροπής εργασίας θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το πρόγραμμα «Συν + Εργασία» που αποτελεί πτυχή της, αν και οι εργοδότες δείχνουν να είναι διστακτικοί στην υλοποίησή του και σπάνια δέχονται να μπουν, θεωρώντας από άγνοια ότι θα πληρώσουν μόνοι τους τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων τους.
-Και τέλος υπάρχει και η τακτική του εκφοβισμού, του ψυχολογικού πολέμου. «Κάνουν πόλεμο στους εργαζομένους τους, κυρίως σε αυτούς που είναι χρόνια στη δουλειά, έτσι ώστε να γλιτώσουν τις αποζημιώσεις ή να φτάνουν σε μία άτυπη μεταξύ τους συμφωνία, αναγκάζοντάς τους επί της ουσίας σε παραίτηση» αποκαλύπτει ο κ. Τάκης.
Πώς τους σπάνε τα νεύρα; Με διάφορους τρόπους οι οποίοι σπάνια φτάνουν στα αυτιά των συνδικαλιστών ή φτάνουν από τρίτους και από «σπόντα». Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους που δέχονται πιέσεις για να ενδώσουν σε κάποιες από αυτές τις τακτικές ή ακόμα χειρότερα δέχονται ψυχολογικό πόλεμο από τις επιχειρήσεις – εργοδότες τους, δεν μιλάνε.
«Φοβούνται ότι δεν θα βρουν άλλη δουλειά και υπό το άγχος αυτό, σε συνθήκες πανδημίας και με την αγορά εργασίας, να περνάει τη δική της μεγάλη κρίση, οι περισσότεροι από αυτούς ενδίδουν ή προσπαθούν μέσα από συζητήσεις να πετύχουν μία κάπως καλύτερη λύση για αυτούς που όμως εξακολουθεί να πατά τα εργασιακά τους δικαιώματα».
Σε συνθήκες «ομερτά»
Ομερτά με λίγα λόγια υπό την πραγματικότητα της κρίσης και τον φόβο της ανεργίας. Εννοείται ότι καμία σχεδόν από αυτές τις περιπτώσεις δεν φτάνει ποτέ ως καταγγελία στα γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας.
«Το να προχωρήσεις σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας είναι μία διαδικασία αρκετά χρονοβόρα που στοιχίζει σε έναν εργαζόμενο ηθικά και υλικά. Σκεφτείτε μόνο τα χρήματα για τους δικηγόρους.
Επιπλέον η πλειοψηφία των εργαζόμενων φοβάται να μπει στο μάτι του εργοδότη με κάποια τέτοια καταγγελία, γνωρίζοντας ότι αυτό θα στοιχίσει ενδεχομένως όχι μόνο την δουλειά τους, αλλά και κάποιες θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν από άλλους εργοδότες, καθώς βλέπετε τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα από στόμα σε στόμα».
Αυτη η ομερτά μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, στη ζούγκλα της σύγχρονης αγοράς εργασίας έχει φτάνει να κυριαρχεί μετά την καραντίνα και ενώ οι συνθήκες της πανδημίας συνεχίζονται και οι επιπτώσεις της δεν έχουν ακόμα φανεί στην αγορά στο μέγιστο βαθμό τους.
Οι εργαζόμενοι φοβούνται απολύσεις και οι εργοδότες τα λουκέτα που ίσως έρχονται για πολλούς από αυτούς.
Κ.Α.
(από την εφημερίδα “7 Μέρες Ενημέρωση”).
