Ηταν ξημερώματα 3ης Φεβρουαρίου του 2020, όταν 41χρονος θα έπεφτε νεκρός από πυροβολισμό σε φανοποιείο στο Νέο Σούλι Πατρών και ο 40χρονος ιδιοκτήτης της επιχείρησης, θα έβαφε τα χέρια του με αίμα, αμυνόμενος για τη ζωή του, όπως υποστήριξε αρχικά στους αστυνομικούς και μετέπειτα σε εισαγγελέα και ανακριτή.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του παραδέχθηκε πως πυροβόλησε το θύμα επισημαίνοντας, πως εντός της επιχείρησης του έδωσε «μάχη» για να ξεφύγει από τη μανία του γείτονα του, ο οποίος σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του φανοποιού, είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση. Οπως ισχυρίστηκε, εάν δεν τον σκότωνα θα με σκότωνε!
Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Εχουν συμπληρωθεί εννέα μήνες, από το μοιραίο βράδυ και ο δράστης αν και είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και την υποχρέωση να παρουσιάζεται στο Αστυνομικό Τμήμα κάθε 1η και 16η του μήνα, περιμένει την απόφαση του συμβουλίου πλημμελειοδικών Πάτρας, για το εάν θα παραπεμφθεί σε δίκη ή όχι.
«Το συμβούλιο, καλείται να εξετάσει κατά πόσο η πράξη του, δεν υπερέβη τα όρια της αυτοάμυνας», δηλώνει ο δικηγόρος του Αγγελος Στεργιόπουλος, υπερασπιστική θέση που διατυπώθηκε από τις πρώτες ώρες.
Του έχει ασκηθεί δίωξη για ανθρωποκτονία με δόλο, ωστόσο η πρόταση του εισαγγελέα είναι απαλλακτική.
«Κλειδί» για την εξέλιξη της υπόθεσης, είναι το βίντεο από τη στιγμή της συμπλοκής και της ανταλλαγής πυροβολισμών μέσα στο φανοποιείο. Από τη βαλλιστική εξέταση προκύπτει, πως το θύμα ήταν εκείνο που άνοιξε πρώτο πυρ και ακολούθησε ο πυροβολισμός του 40χρονου.
Σήμερα, σε μια κατάθεση ψυχής ο κατηγορούμενος μιλά στην «ΠτΚ», για το τι προσδοκά από τους δικαστές και για όλα όσα συνέβησαν, εκείνη τη νύχτα που σημάδεψαν τη ψυχή του.
«Μετά από τόσο καιρό, προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, έχω τραβήξει πολλά, εγώ και η οικογένεια μου. Προσπαθώ να είμαι δυνατός γι’ αυτούς» είναι τα πρώτα του λόγια, ενώ στο ερώτημα τι είναι εκείνο που θα τον «απαλύνει», λέει πως δεν είναι τίποτε άλλο από τη δικαιοσύνη «Να με κρίνει σωστά, την εμπιστεύομαι και την εμπιστευόμουν. Να μην πάω ούτε σε δίκη. Να απαλλαχθώ. Γιατί εάν πάω σε δίκη, αυτό σημαίνει πως η δικαιοσύνη έχει αμφιβολίες για την αθωότητα μου. Το ένστικτο μου όμως, λέει πως όλα θα πάνε καλά.»
ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
«Το σημείο που φτάσαμε δεν το ήθελα σε καμία περίπτωση. Εάν γνώριζα εκείνο το βράδυ ότι θα γίνει ότι έγινε, δεν θα πήγαινα στο μαγαζί μου. Θα προτιμούσα να το είχε καταστρέψει, γιατί σκοπός του αυτός ήταν, να το κάψει. Εάν γύριζα λοιπόν, πάλι το χρόνο πίσω, θα προτιμούσα να καταστραφεί το μαγαζί από το να αφαιρέσω μια ζωή. Εχω ζητήσει από το θεό συγχώρεση. Είμαι θρήσκος», εξομολογείται ο 40χρονος στην «ΠτΚ» και συνεχίζει «Λυπάμαι ειλικρινά που χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή, όμως δεν είχα πρόθεση να κάνω κακό, εάν δεν ήταν αυτός θα ήμουν εγώ. Εάν σήμερα ζω, είναι θέμα τύχης. Είχα το όπλο, γιατί ήξερα πως αυτός ο άνθρωπος, μετά τις κατά πρόσωπο απειλές και όχι μόνο, για τη ζωή μου και της οικογένειας μου, ήταν ικανός για όλα, όπως και αποδείχθηκε».
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Χωρίς δεύτερη σκέψη, για την τραγική έκβαση των γεγονότων δηλώνει: «Είναι κάτι που σκέφτομαι συνέχεια και δεν θα το ξεχάσω ποτέ, θα με στοιχειώνει σε όλη μου τη ζωή. Είναι μια ουλή που έχω, αυτό δεν πρόκειται να φύγει. Θα ζω με αυτό» και προσθέτει «Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως δεν φταίω, δεν ήθελα να κάνω κακό ποτέ» και επαναλαμβάνει πως το όπλο το είχε για να εκφοβίσει το θύμα και όχι για να το σκοτώσει. «Προσπάθησα να τον αποτρέψω. Το σήκωσα να δει πως οπλοφορώ, έριξα στον αέρα για να καταλάβει πως είναι πραγματικό με σκοπό να φύγει από το μαγαζί μου. Με πυροβόλησε και ήταν τυχαίο που δεν με τραυμάτισε, η σφαίρα πέρασε δίπλα στο αυτί μου. Μέσα μου είπα μου έριξε, ευτυχώς θα φύγει».
Οταν πληροφορήθηκε, πως ο τραυματισμός που επέφερε στον 41χρονο, ήταν μοιραίος για τη ζωή του, δεν το πίστευε, «τον είδα να τρέχει φεύγοντας από το σημείο, πως ήταν δυνατόν;», αναρωτιέται να συνέβη αυτό. «Εσπασα, αισθάνθηκα ένα κενό μέσα μου. Μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήξερα εάν είναι αλήθεια ή ψέμα αυτό που ζούσα». Πείστηκε μόνο, όταν του το επιβεβαίωσε η σύζυγος του, που μέχρι και σήμερα βρίσκεται «βράχος» δίπλα του.
Εικόνες και σκέψεις, κατακλύζουν το μυαλό του κατά την παραμονή του, στα κρατητήρια της Ασφάλειας Πατρών.«Σκεφτόμουν τη γυναίκα, τα παιδιά μου και τους γονείς μου, γιατί δεν ήξερα τι θα συμβεί. Σκεφτόμουν πως ο χρόνος με «κυνηγά». Αυτές οι τέσσερις ημέρες κράτησης μου φάνηκαν τέσσερις αιώνες. Δεν με ενδιέφερε ο εαυτός μου, αλλά τι θα γίνουν οι δικοί μου, για τον αντίκτυπο της αντίδρασης της κοινωνίας στα παιδιά μου. Δεν ήξερα τι έλεγαν για εμένα έξω, όσο ήμουν κρατούμενος. Ελεγα στον εαυτό μου, εάν έφταιξα να πληρώσω, όμως ήξερα πως δεν είμαι κοινός εγκληματίας», περιγράφει ο 40χρονος.
Μάλιστα, σκεπτόμενος το ενδεχόμενο της προφυλάκισης του, εξέφραζε την επιθυμία να μεταχθεί στις φυλακές Αγίου Στεφάνου Πατρών, προκειμένου να είναι κοντά στην οικογένεια του, να μπορεί να την βλέπει. Μαχαίρι στην καρδιά, ήταν το τηλεφώνημα με την ανήλικη κόρη του, όπως λέει «Ηταν βασανιστικό. Να ακούς το παιδί σου να κλαίει στην άλλη άκρη του τηλεφώνου».
Πριν την έκδοση της κρίσιμης απόφασης, νιώθει την ανάγκη να πει ένα δημόσιο «ευχαριστώ τη δικαιοσύνη, την οικογένειά μου που ήταν δίπλα μου και την κοινωνία γιατί με αγκάλιασε. Δεν μου γύρισε κανένας την πλάτη. Δεν περίμενα αυτή τη συμπαράσταση, ακόμα και από ανθρώπους που μέχρι τότε δεν με ήξεραν».
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Ο 41χρονος Κώστας Δημόπουλος, γείτονας του 40χρονου εισβάλει στην επιχείρησή του. Ενεργοποιείται ο συναγερμός και ο φανοποιός σπεύδει στο μαγαζί του. Οι κάμερες ασφαλείας καταγράφουν όσα εκτυλίσσονται. «Φυσικό εμπόδιο» και ταυτόχρονα «οχυρό» και για τους δυο είναι ένα αυτοκίνητο. Τρέχουν γύρω από αυτό. O 41χρονος αρχίζει να σπα τα τζάμια του οχήματος, ο 40χρονος προτάσσει το όπλο, για εκφοβισμό, το ίδιο κάνει και ο 41χρονος, στρέφει την καραμπίνα του, σημαδεύει τον φανοποιό, αστοχεί. Ο επιχειρηματίας ανταποδίδει τον πυροβολισμό. Τραυματίζει το θύμα στο ύψος του θώρακα, στην καρδιά, το οποίο φεύγει τρέχοντας από το σημείο για να υποκύψει, λίγα μέτρα μακρύτερα.
πηγή: εφ. Πελοπόννησος
