Mία ακόμη σχολική ημέρα κύλησε κανονικά για τους μαθητές, πλην των περιπτώσεων των παιδιών που δε διέθεταν το απαραίτητο χαρτί του self test.
Πολλές ήταν οι περιπτώσεις μαθητών που κλήθηκαν οι γονείς τους στο σχολείο προκειμένου να φέρουν το χαρτί του test, που είχαν ξεχάσει αλλά και αρκετές οι περιπτώσεις που το χαρτί του self test δεν ήταν όπως έπρεπε.
Στην είσοδο του σχολείου, γίναμε ένα με μαθητές, παιδιά αλλά και γονείς για την παρούσα κατάσταση. Μιλήσαμε μαζί με όλους για να έχουμε πλήρη εικόνα και να δούμε τι γίνεται. Κι εκείνους τους γονείς και μαθητές που είναι υπερ της μάσκας, των τεστ και του εμβολιασμού και εκείνων που είναι κατά.
Η θέση των εκπαιδευτικών και διευθυντών είναι σαφής και σύμφωνα με τον προβλεπόμενο νόμο. Τηρούν τις εντολές που έχουν κατά γράμμα και σε καμία περίπτωση δε φέρουν ευθύνη για την εφαρμογή του νόμου και των εντολών που και οι ίδιοι έχουν την ευθύνη να τηρηθούν.
Πάμε να δούμε όμως τί μας είπαν τα παιδιά του Γυμνασίου- Οι μαθητές:
- “Εκανα το self test και εννοείται θα το κάνω όσες φορές χρειαστεί. Είναι για το καλό μας και την υγεία μας”
- “Εννοείται έκανα το self test και το έφερα όπως έπρεπε αλλά έχει αρχίσει και κουράζει η κατάσταση αυτή. Μεγάλη ταλαιπωρία αλλά κανω αυτό που πρέπει. Αντε να τελειώνει όλο αυτό”.
- “Εκανα το Self test αλλά ξέχασα να το τυπώσω. Περιμένω τη μητέρα μου να μου το φέρει να τελειώνουμε”
- “Πρέπει να προσέχουμε!!! Εχει αλλάξει όλη μας η ζωή με αυτή την κατάσταση. Δε θέλουμε να κλείσουν πάλι τα σχολεία. Ήταν χάλια με την τηλεκπαίδευση. Το κάνω για να μην χάσω την παρέα και τους φίλους μου, στο σπίτι δεν αντέχεται η καραντίνα”
- “Φεύγω από το σχολείο γιατί με έδιωξαν. Εφερα εκτυπωμένο σε χαρτί το self test αλλά επειδή στην ημερομηνία είχα βάλει Blanco δεν μου το δέχτηκαν. Τους εξήγησα ότι δεν έχω εκτυπωτή και απλά διόρθωσα την ημερομηνία. Δεν το δέχθηκαν. Ήθελαν να φέρω την μητέρα μου. Να φυγει δηλαδή από την δουλειά της να έρθει στα γυμνάσια για το χαρτι. Δεν μπορούσε η γυναίκα και με έβαλαν να την παρω τηλέφωνο ξανα για να μου δώσει την άδεια για να φυγω. Έδιωξαν κι αλλα παιδιά.”
- “Κι εμένα δεν με άφησαν να μπω γιατί είχα χειρόγραφο χαρτί κι όχι εκτυπωμένο. Μας ρωτάνε αν έχουμε εκτυπωτή και τρόπο να εκτυπώνουμε κάθε φορά;”
- “Οι γονείς μου δεν μπορούν να έρθουν να μου φέρουν το χαρτί. Δουλεύουν. Ο διευθυντής ήθελε να ακούσει τους γονείς μας. Τελικά οι γονεις μας είπαν εντάξει φυγετε για μία φορά. Τέσσερις ώρες τέσσερις απουσίες αδικαιολόγητες. Πως έχουμε γίνει έτσι..”
“Πέρσι τους πηγαίναμε χειρόγραφα και μας αφήνανε. Φέτος είναι πολύ αυστηρά. Δεν μας αφήνουν και μας διώχνουν. Από το σχολείο μας (2ο Γυμνάσιο), ήταν καμιά εικοσαριά παιδιά που έφυγαν μπρος πίσω. Το ίδιο και από τα δίπλα γυμνάσια”.
- “Θέλουν να μας αναγκάσουν να κάνουμε το εμβόλιο. Εγώ γιατί να το κάνω; Που ξέρω; Γιατί τα περνάμε όλα αυτά;;;”
Αυτή είναι μια γενική εικόνα των διχασμένων απόψεων που ευκόλως διαπιστώνει κανείς ότι επικρατεί όχι μόνο στις σχολικές κοινότητες αλλά εν γένει στην κοινωνία.
