Για την ευρωπαϊκή ήπειρο είναι ο πρώτος πόλεμος μετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και όπως δείχνουν όλες οι εκτιμήσεις των επιτελείων, των αναλυτών, ως και των ηγετών των κρατών θα συνεχιστεί και για το 2023, παρά τις μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό και από τις δύο πλευρές,
ενώ το τελευταίο τρίμηνο η σφοδρότητα των στατικών μαχών (ειδικά στο Ντονμπάς), έχει κλιμακωθεί επικίνδυνα και μάλιστα σε μορφή που θυμίζει χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (μάχες του Σομ, Υπρ, άμυνα Βερντέν).
Η λεγόμενη «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» του Πούτιν (αφού δικός του είναι ο πόλεμος) απέτυχε λόγω της σθεναρής άμυνας του ουκρανικού λαού και της πολυδιάστατης υποστήριξης των Δυτικών στο Κίεβο. Ενώ τα επιμέρους στοιχεία στη ρωσική εισβολή σε επιχειρησιακό, επιστρατευτικό και υποστηρικτικό πλαίσιο χαρακτηρίζονται ως αρνητικά και κάκιστα σχεδιασμένα. Παρ’ όλα αυτά, ο Πούτιν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον πόλεμο, αν και έχουν μειωθεί οι στρατιωτικές δυνατότητές του.
Ο «Ε.Τ.» (πάντα, δυναμικά, συμμετοχικά και διαχρονικά πρωτοπόρος στα μεγάλα εσωτερικά και διεθνή γεγονότα) ως και ο υπογράφων από την πρώτη στιγμή με πληθώρα άρθρων, αναλύσεων και αποκαλύψεων κάλυψαν και συνεχίζουν να καλύπτουν τη βάναυση εισβολή του Πούτιν σε μία δημοκρατική και ιστορική χώρα. Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας καταγράφηκαν οι μάχες, τα σχέδια, ανθρωπιστικές και πολιτιστικές παράμετροι, οι οικονομικές, επισιτιστικές και ενεργειακές επιπτώσεις του πολέμου, η εξοπλιστική υποστήριξη του Κιέβου από τους δυτικούς συμμάχους, ο αναβαθμισμένος ρόλος και η παρουσία του ΝΑΤΟ, ο διαδικτυακός ως και υβριδικός πόλεμος της ρωσικής παραπληροφόρησης, η παρουσία μισθοφορικών μονάδων, τα εγκλήματα πολέμου των Ρώσων ως και άλλες παράμετροι της τραγικής σύγκρουσης. Επίσης αναφερθήκαμε στη σωστή θέση συμπαράστασης της Ελλάδος στο φίλο, πονεμένο και αγωνιζόμενο ουκρανικό λαό και ότι βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Ενα χρόνο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι δύσκολο να προβλεφθεί με ακρίβεια ο μόνιμος αντίκτυπος του πολέμου στη διεθνή τάξη, αλλά υπάρχουν βήματα που θα μπορούσαν να προχωρήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση, για να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του αποτελέσματος: Παραμείνετε αφοσιωμένοι στην Ουκρανία, επιτύχετε μια ισορροπία μεταξύ υποστήριξης και κλιμάκωσης, και να αρχίσουμε να εξετάζουμε το καλύτερο μακροπρόθεσμο μέλλον της Ρωσίας και το πώς η Δύση μπορεί να το υποστηρίξει.
Το 2015, ο Arkady Ostrovsky, ο Ρώσος εκδότης της βρετανικής εβδομαδιαίας επιθεώρησης «The Economist», δημοσίευσε το εκπληκτικό βιβλίο «Η Εφεύρεση της Ρωσίας, από την ελευθερία του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στον πόλεμο του Βλαντιμίρ Πούτιν». Στο τελευταίο κεφάλαιο αυτής της λαμπρής έκδοσης της πορείας της σύγχρονης Ρωσίας, ο Ostrovsky τοποθετεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν στη ρωσική ιστορική παράδοση της χρήσης της «επιθετικότητας και της εδαφικής επέκτασης ως μια μορφή άμυνας ενάντια στον εκσυγχρονισμό» και γράφει :«Ο Πούτιν έχει απεικονίσει τον εαυτό του ως συλλέκτη ρωσικών εδαφών και αναστηλωτή της ρωσικής αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να μείνει στην ιστορία ως ο νεκροθάφτης της».(!)
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να διδάξει στον Πούτιν και στο ρωσικό λαό ότι η χρήση στρατιωτικής δύναμης, ειδικά ενός στρατού με σοβαρές ελλείψεις, έχει τα όριά του όταν αντιμετωπίζει έναν λαό που δίνει μια εμπνευσμένη μάχη για να σώσει τη χώρα του. Ο πόλεμος και η αυτοκρατορική ιδεολογία δεν υποκαθιστούν τη σκληρή δουλειά του εκσυγχρονισμού του έθνους. Κάθε χώρα, ειδικά η Ρωσία, πρέπει να επικεντρωθεί στην υιοθέτηση λογικής οικονομικής μεταρρύθμισης, στη διαφοροποίηση της οικονομίας της και στην προετοιμασία των νέων της να ανταγωνιστούν στον νέο εξαιρετικά τεχνολογικό κόσμο στον οποίο ζούμε.
Διπλασιάζοντας την προσπάθειά του να καταλάβει την Ουκρανία, ο Πούτιν υποθηκεύει το μέλλον της Ρωσίας, για να ικανοποιήσει τα ιμπεριαλιστικά του όνειρα. Ο Πούτιν αντιστάθηκε στις απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ανάγκασε έναν τεράστιο αριθμό από τους καλύτερους και λαμπρότερους νέους της Ρωσίας στην εξορία, που τράπηκαν σε φυγή από τη στράτευση και μάλιστα μια Ρωσία στην οποία λίγοι από αυτούς πιστεύουν ότι θα ικανοποιήσει τα ιμπεριαλιστικά του όνειρα.
Η Ουκρανία υφίσταται έναν αρκετά βίαιο χειμώνα πολέμου. Εχοντας αποτύχει στο πεδίο της μάχης, το Κρεμλίνο έχει εξαπολύσει επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στα ηλεκτρικά συστήματα, τα συστήματα νερού και θέρμανσης της Ουκρανίας. Η Ρωσία προσπαθεί να φέρει την Ουκρανία στα όριά της καταστρέφοντας τις μη στρατιωτικές υποδομές για να κάνει τη ζωή τόσο άθλια κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, που ο λαός της Ουκρανίας θα πιέσει την κυβέρνησή του να αποφασίσει για ειρήνη. Η τιμή ήταν και είναι φρικτή. Δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν. Χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες και αθώοι Ουκρανοί πολίτες σκοτώθηκαν. Ζημιές στη στέγαση και τις υποδομές της Ουκρανίας σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ανέφερε ότι στις 31 Ιανουαρίου 2023, 8 εκατομμύρια, από τα 44 συνολικά εκατομμύρια, Ουκρανοί έχουν καταγραφεί ως πρόσφυγες σε όλη την Ευρώπη, με πολλούς περισσότερους να έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό ή σε μέρη εκτός της Ευρώπης. Ωστόσο, σχεδόν από όλες τις απόψεις, ο ουκρανικός λαός δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Η οργή για τη Ρωσία αυξάνεται με κάθε νέα επίθεση με πυραύλους. Το ίδιο ισχύει και για την αποφασιστικότητα του ουκρανικού λαού να εκδιώξει τη Ρωσία από τα δικά του εδάφη.
Η Ουκρανία εξέπληξε τον κόσμο με την αποφασιστικότητα, την ευρηματικότητα και τις επιτυχίες της στο πεδίο της μάχης, διεκδικώντας περίπου το 55% της Ουκρανικής επικράτειας που κατέλαβε η Ρωσία όταν ξεκίνησε την εισβολή της. Η πολιτική του Πούτιν απέναντι στην Ουκρανία υπήρξε σε μεγάλο βαθμό μια ιστορία αποτυχίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Υποστήριξε άμεσα τον ανεκδιήγητο Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας το 2004 και έσπευσε να τον συγχαρεί για μια «συντριπτική νίκη». Ο ουκρανικός λαός, εξοργισμένος από την ουσιαστική εκλογική διαφθορά, απαιτούσε επανεκλογή την οποία ο Γιανουκόβιτς τελικά έχασε από τον Βίκτορ Γιούσενκο. Στον απόηχο της «Επανάστασης της Αξιοπρέπειας» της Ουκρανίας το 2013-2014, ο Πούτιν εισέβαλε και προσάρτησε την Κριμαία και ξεκίνησε μια εκστρατεία ανατροπής των ισχυόντων στο Ντονμπάς. Πάνω από 14.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 1,4 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν, αλλά ο Πούτιν εμποδίστηκε στην προσπάθειά του να προσαρτήσει την περιοχή του Ντονμπάς και να αποκτήσει τον έλεγχο της κυβέρνησης της Ουκρανίας μέσω της συμφωνίας του Μινσκ «τύπου δούρειου ίππου» του Φεβρουαρίου 2015.
Τελικά, εξαπέλυσε τη μαζική, καταστροφική τριπλή εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Εισβάλλοντας στην Ουκρανία, ο Πούτιν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και ουσιαστικά έσκισε πολλές μακροχρόνιες δεσμεύσεις της Ρωσίας για τη διατήρηση της ουκρανικής και ευρωπαϊκής ασφάλειας. Οπως και το 2014, ο Πούτιν παραβίασε και πάλι έναν από τους βασικούς κανόνες που διατηρούσε ως επί το πλείστον την ευρωπαϊκή ειρήνη για περισσότερα από 70 χρόνια – χρησιμοποιώντας στρατιωτική επιθετικότητα για να αλλάξει βίαια τα σύνορα κυρίαρχων ευρωπαϊκών κρατών. Η ρεβανσιστική εκστρατεία του Πούτιν έχει επίσης προκαλέσει σημαντικές παράπλευρες ζημιές στις διεθνείς προμήθειες ενέργειας και τροφίμων. Αυτή η σφαγή προκλήθηκε από την άθλια εμμονή του Βλαντιμίρ Πούτιν να γίνει ένας από τους ιστορικούς «συλλέκτες εδαφών» της Ρωσίας, όπως έγραψε ο Οστρόφσκι πριν από χρόνια και όπως άφησε να εννοηθεί ο ίδιος ο Πούτιν σε πρόσφατες δηλώσεις του. Θέλει να μείνει στην ιστορία από κοινού με τους Τσάρους Αλέξιο τον Γ’, τον Μεγάλο Πέτρο, την Αικατερίνη τη Μεγάλη και τον Στάλιν ως ηγεμόνες που διεύρυναν τα όρια και την πολιτική επιρροή της μητέρας Ρωσίας. Αντί να κάνει βήματα για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους ενσωματωμένου στην παγκόσμια οικονομία, ο Πούτιν προσπαθεί να γυρίσει το ρολόι πίσω σε μια απαρχαιωμένη κατάσταση.
Πόλεμος στην Ουκρανία: Απογοήτευση από τις ελίτ
Το καθεστώς του Πούτιν έχει καταπιέσει σκληρά τους φιλελεύθερους αντιπάλους του πολέμου, όπως τον Ilya Yashin, αλλά επέτρεψε στους συντηρητικούς αντιπάλους να μιλήσουν ανοιχτά και επικριτικά για τη στρατιωτική αποτυχία της Ρωσίας (εφόσον δεν επικρίνουν τον ίδιο τον Πούτιν.) Αναμφίβολα, οι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές και οι σύμβουλοί του συμμερίζονται σίγουρα την απογοήτευσή του για τη στρατηγική αποτυχία της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο. Ωστόσο, πολλές πηγές δείχνουν ότι οι ρωσικές ελίτ αρχίζουν να σκέφτονται ότι η Ρωσία θα χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Πούτιν συνεχίζει να έχει και συντηρεί βαθιά «παράπονα» κατά της Δύσης για μια σειρά ζητημάτων και η δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία επιδείνωσε την οργή του. Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Καθώς η σύγκρουση βυθίστηκε στη λάσπη ενός σκληρού ουκρανικού χειμώνα, και το διακύβευμα αυξήθηκε από όλες τις πλευρές.
