Στο επίκεντρο των καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση που συγκλονίζουν τον χώρο του θεάματος, έχει βρεθεί, ως γνωστόν, και ο Παύλος Χαϊκάλης
Πολλοί, ίσως, δεν ξέρουν, ότι ο δημοφιλής ηθοποιός, του οποίου η εικόνα τώρα αμαυρώνεται, γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου του 1959 στο Κατάκολο, ωστόσο μεγάλωσε στην Πάτρα. Γνώρισε από μικρός το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Εχασε τον πατέρα του, Γιώργο, ταξιδιωτικό πράκτορα στο επάγγελμα, προτού συμπληρώσει τα δέκα του. Δύο χρόνια μετά από τον θάνατο του πατέρα του ξεκίνησαν τα προβλήματα υγείας της οικοκυράς μητέρας του, Νικολέττας. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Θανάση, βγήκε στη βιοπάλη.
Δούλεψε από πιτσιρίκος στο «πεζοδρόμιο» ως γκαρσόνι, περιπτεράς, εργάτης και αποθηκάριος σε εργοστάσιο, ενώ, για λόγους επιβίωσης πάλι, έκανε σε μια φάση τον ιδιωτικό ντετέκτιβ παρακολουθώντας τα βράδια τις γυναίκες απατημένων συζύγων. Οταν πήγαινε σχολείο, οι συμμαθητές του τού έλεγαν: «Αφού, βρε Παύλο, είσαι τόσο καλός στις μεταμφιέσεις, γιατί δεν γίνεσαι ηθοποιός;».
Τού καρφώθηκε η ιδέα και μετακόμισε στην Αθήνα αφότου έμεινε μετεξεταστέος στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης, που διέγνωσε το ταλέντο του, τον παρακίνησε να πάει στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Σπούδασε εκεί επιβιώνοντας με απίθανες καθημερινές στερήσεις. Στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στα σύνορα σε μονάδα τεθωρακισμένων και στα τελειώματα μετατέθηκε στον Αυλώνα. Λίγο πριν αφυπηρετήσει από το φανταριλίκι τον κάλεσαν από τη δραματική σχολή να παίξει στο έργο «Τέλος του Ταξιδιού» στο θέατρο Αμιράλ, με τον Κατρανίδη και τον Αντωνόπουλο. Μαγεύτηκε από το θεατρικό σανίδι, ξεχώρισε για την υποκριτική του τέχνη και πήρε θετικές κριτικές ως νέος ηθοποιός που ξεπεταγόταν.
Εκτοτε δεν έμεινε ποτέ χωρίς δουλειά, αφού την κυνηγούσε επίμονα για βιοποριστικούς λίγους. Δεν έχασε μεροκάματο. Επιθεώρηση, βιντεοταινίες, διαφημιστικά, ό,τι να ’ναι για τον επιούσιο. Η τηλεόραση τον ανακάλυψε από το θέατρο. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Ανδρέου τον φώναξε να παίξει στο «Δικό μας άνθρωπο» με τον Λάκη Κομνηνό και την Ελένη Ερήμου.
Την επόμενη χρονιά, το 1984, έπαιξε στη σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια» με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά, στην οποία υποδυόταν τον πρωτότοκο γιο του. Ξεχώρισε και πάλι με την ερμηνεία του. Επλασε από το τίποτε έναν μικρό ρόλο, όχι απλώς μια τυπική φιγούρα, στην παράσταση «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ το 1986, ενώ ο Σταμάτης Φασουλής τού εμπιστεύτηκε έναν ρόλο σε επιθεώρηση της Ελεύθερης Σκηνής. Βαθμιαία καθιερωνόταν ως διακριτός ηθοποιός πρώτα στη συνείδηση του κοινού και ακολούθως μέσα από την πένα των κριτικών.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, που εμπεριέχει και το κεφάλαιο του περάσματος του Παύλου Χαϊκάλη από την πολιτική.
ΠΗΓΗ: Από το ένθετο ΚΟΣΜΟΣ της Εφημερίδας ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
