Το βραβευμένο έργο της Μάρτα Μπαρσελό, παρουσιάστηκε στο κοινό της Πάτρας, τον περασμένο Φεβρουάριο, στο θέατρο «όροφως» και τα σχόλια των θεατών ήταν όμορφα και συγκινητικά…!
Όπως ανακοινωσνα οι διοργανωτές, έπειτα από την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, θα πραγματοποιηθούν τρεις επιπλέον παραστάσεις του έργου «Μαμά», την Παρασκευή 25, Σάββατο 26 & Κυριακή 27 Μαρτίου, στις 20:00, ολοκληρώνοντας τον κύκλο παραστάσεων στην Πάτρα πριν ξεκινήσει προγραμματισμένη περιοδεία σε άλλες πόλεις. Ένα έργο που καταδεικνύει, ότι στον σύγχρονο εμπορευματοποιημένο κόσμο μας, τελικά δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται όλα…
——————————————
Το πρωτότυπο αυτό έργο της Μάρτα Μπαρσελό, δίνει τροφή για ποικίλους προβληματισμούς και ταυτόχρονα προκαλεί έντονα συναισθήματα και αβίαστη συγκίνηση, δεδομένου ότι πραγματεύεται τον πλέον άρρηκτο δεσμό μάνας και κόρης, καθώς και την ανάγκη του κάθε ανθρώπου να αγαπά και να αγαπιέται… Είναι άραγε το βασικό συστατικό μια επιτυχημένης σχέσης η ελευθερία της επιλογής; Θα μπορούσε κάποιος να επιλέξει την οικογένεια του;
Δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, καταλήγουν σε μια ασυνήθιστη συμφωνία. Να υποδυθούν η μία τη μητέρα και η άλλη την κόρη. Γρήγορα συνειδητοποιούν ότι αυτή η συμφωνία είναι η μοναδική τους ευκαιρία να γίνουν η οικογένεια που και οι δύο έχουν στερηθεί. Αλλά μια οικογενειακή σχέση κατά παραγγελία, τι εξέλιξη μπορεί να έχει;
Η ιστορία της Αμπάρ (το όνομά της σημαίνει «καταφύγιο») και της Εσπεράνσα (το όνομά της σημαίνει «ελπίδα») δεν παρουσιάζει εκ πρώτης όψεως μια τυπική σχέση μεταξύ κόρης και μητέρας. Με μια πλοκή σχεδόν κινηματογραφική, το έργο της Καταλανής συγγραφέως Μάρτα Μπαρσελό διερευνά τις αντοχές της παραδοσιακής μορφής οικογένειας και θέτει το ερώτημα: Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να διαλέγουμε τους γονείς και τα παιδιά μας;
Το βραβευμένο έργο της Μπαρσελό (πρωτότυπος τίτλος: “Tocar mare”), που κέρδισε το 6ο Τουρνουά Δραματουργίας του Καταλανικού Θεάτρου και το 5ο Τουρνουά Διατλαντικής Δραματουργίας το 2017 στο Μπουένος Άιρες, θέτει πολλαπλά ερωτήματα για τις οικογενειακές και κατ’ επέκταση τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις και αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη, πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Η γλώσσα γραφής του έργου είναι τα καταλανικά, μια γλώσσα που παραδοσιακά ταυτίζεται με μια πιο στενή επαφή με το ανθρώπινο συναίσθημα. Και το κεντρικό ζευγάρι των πρωταγωνιστριών είναι μια μητέρα και μια κόρη. Μια συγγένεια όχι εξ αίματος, αλλά εκλεκτική. Δεν υπάρχει πιο στενή συναισθηματική σχέση από αυτήν μεταξύ μιας μητέρας και ενός παιδιού. Κλειδί για μένα στη σκηνοθεσία αποτέλεσε πρώτα απ’ όλα το ίδιο το κείμενο, που αποτελεί μια σύγχρονη ανατομία αυτής της πολύ στενής σχέσης. Ακόμη, οι ταινίες του Αλμοδοβάρ, ιδιαίτερα το «Μίλα της», το «Όλα για τη μητέρα μου» και το «Πόνος και Δόξα», βοήθησαν να φωτιστεί μια ιστορία εξίσου συγκινητική, αλλά και εξίσου αντισυμβατική. Τέλος, η αλληλεπίδρασή μου με τις δύο εξαιρετικές πρωταγωνίστριες, την Ελένη Καραμούζη και την Έφη Κεραμίδα, γέννησε μία ανάγνωση του έργου βασισμένη στο μοναδικό κάθε φορά βίωμα της μητρότητας, σε ένα παιχνίδι μεταξύ των στερεοτύπων που το συνοδεύουν και της ουσίας με την οποία γεμίζει τη ζωή μας.
Ιόλη Ανδρεάδη“.
