ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Η χειμερινή κολύμβηση είναι η νέα ανερχόμενη τάση που μάλιστα ενδυναμώθηκε μέσα στην καραντίνα. Είναι μια συνήθεια που ακολουθούν πιστά όχι μόνο άνθρωποι μεγαλύτερων ηλικιών αλλά και μικρότερες ηλικίες που τολμούν μια καθημερινή βουτιά στη χειμωνιάτικη θάλασσα. Όπως λένε μάλιστα, είναι ανεπανάληπτες οι στιγμές που ζουν στο δροσερό νερό όπως επίσης και τα οφέλη του ήλιου και της θάλασσας. Τους χειμερινούς κολυμβητές της Πάτρας τους συναντάμε συνήθως από τον Αη Βασίλη μέχρι και την πλαζ, αφού ο καθένας κάνει τη βουτιά του όπου τον ευχαριστεί! Πέρα από μια ομάδα που αψηφά το κρύο με τόλμη, είναι πλέον και μια μεγάλη παρέα που απαριθμεί πλέον 248 μέλη, ήδη από το 2007. Από την παράταση του χρόνου ζωής, τη σφριγηλότητα του δέρματος και τον άψογο μεταβολισμό, το κρύο νερό όπως φαίνεται θεραπεύει σχεδόν τα πάντα! Εσείς θα το δοκιμάσετε;
Μαρία Οκτάρα (Νοσηλεύτρια-Πρόεδρος του Συλλόγου Χειμερινών Κολυμβητών Πάτρας)
«Η χειμερινή κολύμβηση αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας μου τα τελευταία 6 χρόνια. Έχω το προνόμιο να μένω κοντά στην θάλασσα, οπότε την καθημερινή μου σωματική εκγύμναση την απολάμβανα κοντά στη θάλασσα, όπου έβλεπα συχνά χειμερινούς κολυμβητές ενώ έτρεχα, περπατούσα, γυμναζόμουν και τους θαύμαζα. Είχα ενδόμυχα την επιθυμία να το τολμήσω και εγώ, μέχρι που κάποιο φθινόπωρο, αποφάσισα απλά να μη σταματήσω τα καλοκαιρινά μπάνια μου και πλέον ομολογώ ότι νιώθω περήφανη που τα κατάφερα! Προτρέπω και εσάς να το δοκιμάσετε! Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, εάν πραγματικά το θέλεις!».
Χρύσα Τράντζα (Φυσικοθεραπεύτρια)
«Ξεκίνησα τη χειμερινή κολύμβηση πριν μια εικοσαετία όταν ήμουν φοιτήτρια. Αρχικά ήταν η πρόσκληση της ήρεμης χειμωνιάτικης θάλασσας που με παρακίνησε να το δοκιμάσω. Αυτό που ξεκίνησε όμως σαν μια προσωπική πρόκληση εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε μια αγαπημένη συνήθεια που αλλάζει όλη μου την καθημερινότητα, με ανανεώνει και μου δίνει δύναμη να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα. Πολλοί αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να έχει χιόνι στα γύρω βουνά κι εγώ να κολυμπώ. Η απάντηση είναι ότι το νερό το χειμώνα έχει συνήθως υψηλότερη θερμοκρασία από τον αέρα και συνεπώς με την κατάλληλη προετοιμασία η χειμερινή κολύμβηση κάθε άλλο παρά ψυχρολουσία είναι. «Και γιατί να το κάνεις;» ρωτούν άλλοι.Το αίσθημα ευεξίας που πλημμυρίζει το σώμα και οι ενδορφίνες που κατακλύζουν το μυαλό κατά τη διάρκεια και μετά το χειμερινό μπάνιο είναι η απάντηση. Αυτά αποτελούν το ισχυρότερο και φυσικότερο τονωτικό και αντικαταθλιπτικό που απλόχερα μας χαρίζει η φύση. Το καθημερινό μπάνιο μας δίνει ένα απίστευτο αίσθημα ικανοποίησης και πληρότητας που διαρκεί όλη την ημέρα.«Δε φοβάσαι μην αρρωστήσεις, μην πάθεις καμιά πνευμονία;» απορούν άλλοι. Πριν 15 χρόνια διαγνώσθηκα με χόρδωμα, έναν σπάνιο όγκο του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης, για την αντιμετώπιση του οποίου έχω υποβληθεί αυτά τα χρόνια σε τέσσερα χειρουργεία και δυο ακτινοθεραπείες, με συνέπεια να εξασθενεί το σώμα μου, να αδυνατίζω και να κλονίζεται η υγεία μου. Κάθε φορά όμως έβρισκα καταφύγιο στην αγκαλιά της θάλασσας που μου πρόσφερε γρήγορη αποκατάσταση με αύξηση της αντοχής και της ευλυγισίας, βελτίωση της λειτουργίας του καρδιοαναπνευστικού και ανοσοποιητικού συστήματος, ελάττωση του στρες και του πόνου και βελτίωση της κίνησης και στάσης του σώματος. Πλέον η χειμερινή κολύμβηση είναι τρόπος ζωής και εσωτερική μου ανάγκη. Επιπλέον η επαφή με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος, έχουν διαμορφώσει μια καινούργια οικογένεια. Για όποιον λοιπόν σκέφτεται να δοκιμάσει αυτή την εμπειρία θα του την πρότεινα ανεπιφύλακτα ως μια εμπειρία που μπορεί να δώσει νόημα στην καθημερινότητα και να αλλάξει ακόμα την ζωή του. Για μικρά μυστικά που βοηθούν στο να γίνει ομαλά η γνωριμία με το χειμερινό κολύμπι μη διστάσετε να ρωτήσετε τους χειμερινούς κολυμβητές που θα δείτε καθημερινά, στις πλαζ της περιοχής μας. Θα χαρούν να τα μοιραστούν και να σας κάνουν μέλη της «οικογένειάς» τους».
Αναστάσιος Ανδρικόπουλος (Τεχνικός Η/Υ)
«Η αγάπη μου για την θάλασσα ξεκίνησε από πολύ νωρίς, καθώς ασχολούμαι με το υποβρύχιο κυνήγι και την ελεύθερη κατάδυση 28 χρόνια. Με λιακάδα ή συννεφιά, με κρύο ή με ζέστη, χειμώνα ή καλοκαίρι, θα με έβρισκες στην αγκαλιά της, φορώντας την στολή μου με ένα όπλο στο χέρι να κάνω καρτέρι σε βαθιές αποχές ή στα ρηχά για ένα καλό ψάρι. Το περίεργο είναι ότι ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να ασχοληθώ με το χειμερινό κολύμπι. Ίσως γιατί από τα παιδικά μου χρόνια το κολύμπι ήταν συνυφασμένο με το καλοκαίρι και πάντα τελείωνε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Το γεγονός αυτό πάντα μου δημιουργούσε έναν ψυχικό φραγμό. Τα χρόνια περνούσαν και κάθε χρόνο έβλεπα στην τηλεόραση τους χειμερινούς κολυμβητές σε διάφορα μέρη της χώρας μας να κόβουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους και ζήλευα παρ’ ότι η επαφή με την θάλασσα δεν μου έλειπε. Μου έλειπε όμως η ανεμελιά ελευθερία και η κοινωνικοποίηση του καλοκαιριού. Αυτό άλλαξε πριν 9 χρόνια. Ενώ εκτελούσα κάποιες εργασίες στην οικία μου και λόγω της ζέστης που επικρατούσε για τα δεδομένα της εποχής, ένιωσα την ανάγκη να πάω να κάνω μία γρήγορη βουτιά να δροσιστώ. Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκομαι στην ακροθαλασσιά φορώντας το μαγιό μου προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου να βουτήξει. Ξαφνικά ακούω από δίπλα μία φωνή να μου λέει «Νεαρέ μην το σκέφτεσαι! Μπες!» (ήταν η Γεωργία 20 χρόνια χειμερινή κολυμβήτρια όπως μου είπε αργότερα που γνωριστήκαμε),τότε είπα μέσα μου βούτα, γιατί θα γίνεις ρεζίλι. Πήγα και την επομένη ημέρα και την μεθεπόμενη και σιγά-σιγά άρχισα να συνηθίζω. Οι ευεργετικές ιδιότητες του κρύου νερού άρχισαν να γίνονται ορατές στο σώμα μου και στην ψυχολογία. Πλέον, το χειμερινό κολύμπι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου και προσπαθώ να μην χάνω μέρα που να μην κολυμπήσω».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
