ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Tο συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ του Τζων Πρίσλεϋ, από την ομάδα «Θεατρείς» παρουσιάζεται στο θέατρο «όροφω» την Παρασκευή 29 και το Σάββατο 30 Μαρτίου, στις 21:00 και την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 19:00. Τι σχέση μπορεί να έχουν ένας επιτυχημένος δυναμικός επιχειρηματίας, μία φιλάνθρωπη κυρία του καλού κόσμου, μια παραχαϊδεμένη κόρη, ένας ανεξέλεγκτος νεαρός γιος και ένας πολλά υποσχόμενος πλούσιος γαμπρός, με μια νεαρή γυναίκα που βρέθηκε νεκρή στο νοσοκομείο; Τι ζητάει ένας αστυνομικός επιθεωρητής από αυτούς τους ευυπόληπτους πολίτες και γιατί έρχεται να διακόψει την ευτυχισμένη οικογενειακή τους γιορτή; Ο Άπος Κυπραίος έρχεται στο ρόλο του επιθεωρητή για να ξετυλίξει το κουβάρι, με ένα καστ ταλαντούχων ηθοποιών.
Ανήκετε στη θεατρική ομάδα «Θεατρείς»… Εκτός από την αγάπη σας για την τέχνη τι είναι αυτό που σας ενώνει;
Από την ίδρυση της θεατρικής ομάδας «Θεατρείς» που απαρτίζεται από την Μαριλένα Μοραγλή, τον Δημήτρη Κωνσταντέλη και εμένα, ο στόχος μας είναι να ανεβάζουμε έργα που πέρα από το να διασκεδάζουν το θεατή, γεννούν και μία παραπάνω σκέψη, έναν προβληματισμό, μια κουβέντα μετά την παράσταση καθώς και έργα που θα προκαλούσαν εμάς ερμηνευτικά.
Πότε μπήκε στη ζωή σας το θέατρο;
Ένα γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, είναι ένα βράδυ Δεκεμβρίου πριν αρκετά χρόνια, όταν, φεύγοντας ξημερώματα από την τότε δουλειά μου, συνειδητοποίησα πόσο «άδειος» αισθανόμουν πόσο δεν ήθελα να φτάσω σπίτι μου, και εκείνο το ξημέρωμα με οδήγησε συγκυριακά στη μόνιμη και παθιασμένη γεμάτη αγάπη ενασχόλησή μου με το θέατρο.
Πώς επιλέξατε αυτή την παράσταση και πως αντιμετωπίσατε το δικό σας ρόλο;
Όπως σας είπα και στην αρχή, με τους ΘΕΑΤΡΕΙΣ θέλουμε τα έργα που επιλέγουμε να έχουν έναν κοινωνικό προβληματισμό, ένα μήνυμα. «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζον Πρίσλεϊ πέρα από ένα καλοστημένο αστυνομικό θρίλερ μιλάει για την ατομική ευθύνη κάτι που στις μέρες είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Η Μαριλένα Μοραγλή, που είναι και σκηνοθέτης της παράστασης, μου εμπιστεύτηκε τον ρόλο του επιθεωρητή. Ένας πολύ απαιτητικός ρόλος γιατί έπρεπε να δουλέψουμε πολύ τόσο τον ψυχισμό του, την αλήθεια του αλλά και την δράση του. Το τελευταίο με δυσκόλεψε πολύ γιατί σαν άνθρωπος είμαι πολύ εξωστρεφής αντίθετα από τον Επιθεωρητή, ευτυχώς όμως ταυτίζομαι απόλυτα με αυτά που αντιπροσωπεύει και πιστεύει, οπότε απολαμβάνω και ζω την κάθε στιγμή του.
Πώς έχει επιλέξει η σκηνοθέτης να μας παρουσιάσει αυτό το συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ;
Η παράσταση ξεκινάει με μια σκηνή όπου η χαρά, η ξεγνοιασιά και το φως, η ακλόνητη ευτυχία δίνουν στον θεατή την εντύπωση μιας ζωής η οποία θα ήθελε πολύ να είναι μέρος της καθημερινότητας του. Όπως συμβαίνει και στη ζωή όμως συνήθως, το σκηνικό αρχίζει να έχει ρωγμές και τελικά καταρρέει με την πάροδο του χρόνου περνώντας από τα στάδια της απροσδιόριστης ανησυχίας, σε αυτά της άρνησης, της εγρήγορσης, της αποκάλυψης, της ενοχής, της γύμνιας, της συνειδητοποίησης. Οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται και αποδομούνται καθώς ο Επιθεωρητής σταθερά απόμακρος, λογικός και ψυχρός εμφανίζεται ολοένα και απειλητικότερος αναζητώντας την αλήθεια, προκαλώντας αντιδράσεις και φέρνοντας στην επιφάνεια τα βαθύτερα κίνητρα των εμπλεκομένων. Δεν είναι κριτής, δεν είναι τιμωρός είναι η συνείδηση η ίδια που κάνει τις σκληρές προσωπικότητες των ηρώων να καταρρέουν, μένοντας γυμνές και φανερώνοντας για άλλη μια φορά πως οι κοινωνικές συμβάσεις, τα πιστεύω, οι φιλοδοξίες, ο ελιτισμός στην συμπεριφορά μπορούν να πατήσουν πάνω σε συνανθρώπους και να τους σκοτώσουν.Γι αυτό η νεκρή κοπέλα είναι σκηνοθετικά παρούσα στη σκηνή, ως θύμηση που εμποδίζει κάθε διαφυγή των ηρώων από την πραγματικότητα που τους απειλεί.
Σήμερα κυριαρχεί η ευθυνοφοβία;
Κυρίως η αδιαφορία, φοβάμαι. Αδιαφορία για το κοινό μέλλον, για τα κοινά. Υπερτερεί το εγώ έναντι του εμείς!
Εάν ήσασταν εσείς ο θεατής …τι πιστεύετε ότι θα σας ιντρίγκαρε περισσότερο στην παράσταση;
Αν και τώρα είμαι αρκετά επηρεασμένος λόγω της συμμετοχής μου, θυμάμαι όμως όταν το πρωτοδιάβασα, που με συγκλόνισε ο τρόπος του συγγραφέα για το πώς έπεφταν τα προσωπεία των πρωταγωνιστών ένα προς ένα, χωρίς όμως να είναι εμφανές το πως θα καταλήξει και φυσικά το ανατρεπτικό τέλος του έργου που συζητιέται για ώρες.
Έχοντας εμπειρία χρόνων, τι είναι αυτό που σας αγχώνει σε μια νέα θεατρική παράσταση;
Βεβαίως και αγχώνομαι, λατρεύω αυτό το δημιουργικό άγχος που το έχω και σε κάθε παράσταση. Έχει να κάνει με τον εαυτό μου το πόσο θα μπορέσω να αναδείξω το ήρωα που υπηρετώ. Αυτό το «άγχος» φυσικά σε μια νέα παράσταση σε ένα νέο ρόλο πολλαπλασιάζεται αλλά ευτυχώς για αυτό υπάρχει η σκηνοθέτης, οι αναλύσεις του έργου και του χαρακτήρα και οι πρόβες.
Έχοντας δημιουργήσει αυτή την ομάδα σίγουρα μπορείτε με μεγαλύτερη ευκολία να κάνετε τις παραστάσεις που θέλετε πραγματικότητα. Υπάρχουν ρόλοι που θα θέλατε να ενσαρκώσετε;
Υπάρχουν πάρα πολλοί ρόλοι που θαυμάζω και αγαπώ, και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να επιλέξω αλλά για να απαντήσω μου έρχονται δυο πάρα πολύ αγαπημένοι ρόλοι αυθόρμητα. Ο Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν στην κλασική μορφή του και ο Γιατρός Αστρώφ από τον Θείο Βάνια του Τσέχωφ.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τους συντελεστές της παράστασης;
Ναι συμφωνώ μαζί σας η επιτυχία στο θέατρο είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς. Πέρα από τους Θεατρείς δηλαδή την Μαριλένα Μοραγλή, τον Δημήτρη Κωνσταντέλη και μένα, χρειαζόμασταν ακόμα 4 ρόλους έτσι μετά από οντισιόν στην οποία η αλήθεια είναι ότι είδαμε εξαιρετικά ταλέντα, επιλέξαμε τον Γιάννη Γιαραμαζίδη, την Άννυ Ευαγγέλου, την Κατερίνα Σκυλογιάννη και τον Εμμανουήλ Στεφανουδάκη που εκτός από ταλαντούχοι ηθοποιοί είναι και εξαιρετικοί άνθρωποι. Έτσι η συνεργασία κύλισε εξαιρετικά σεβόμενοι κυρίως ο ένας την κατάθεση ψυχής και την προσπάθεια του άλλου τόσο κατά τις πρόβες όσο και στις παραστάσεις. Με τους υπόλοιπους συντελεστές τον σκηνογράφο/ενδυματολόγο Γιώργο Λιντζέρη, την Νατάσα Παπαμιχαήλ στην κινησιολογία τον Νίκο Ιωάννου στην σύνθεση της πρωτότυπης μουσικής της παράστασης, την Χρύσα Πρίγγα βοηθό σκηνοθέτη και την Ζωή Ρηγοπούλου στην μετάφραση, είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από απλοί συνεργάτες.
Γιατί μας προσκαλείτε να έρθουμε να σας δούμε από κοντά;
Το αστυνομικό θρίλερ του Τζον Πρίσλεϊ σε σκηνοθεσία της Μαριλένας Μοραγλή στο υπέροχο θέατρο «Όροφως» είναι κάτι που θα σας κρατήσει στις θέσεις σας σε όλη την παράσταση. Ο τρόπος που ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες και η ένταση της πλοκής είναι τέτοιοι που ο θεατής δεν καταλαβαίνει πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Αυτό άλλωστε είναι το πιο συχνό σχόλιο που έχουμε ακούσει από τους θεατές μας!
Μετά από αυτή την παράσταση, ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Το φθινόπωρο του ‘24 θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις του «Ο επιθεωρητής έρχεται» στο θέατρο «Μικρός Κεραμικός» στην Αθήνα για δεύτερη χρονιά και το χειμώνα του ’25 σε παραγωγή των Θεατρείς το νέο έργο του βραβευμένου Έλληνα συγγραφέα Γιάννη Παπάζογλου «Το Τανγκό των χαμένων ονείρων». Τον άλλο μήνα έχω γυρίσματα για την συμμετοχή μου σε μία επιτυχημένη σειρά που αυτό όμως θα μου επιτρέψετε να μην το ανακοινώσω πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Και τα καλύτερα έρχονται…..
