Πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, πρωτίστως με την ιδιότητα του συνδικαλιστή του ΟΤΕ, ο Νίκος Τζανάκος εισήλθε με ορμή στα κοινά της Πάτρας, εν προκειμένω στα δημοτικά πράγματα. Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ, αν και είχε φθαρεί από τη σοβαρή ρωγμή του «βρώμικου1989», κρατούσε ακόμη γερά. Η εκλογή του Νίκου Τζανάκου, ως δημοτικού συμβούλου, είχε στην πορεία μια αξιοσημείωτη εξέλιξη, καθώς ο Ανδρέας Καράβολας τον έκανε αντιδήμαρχο Καθαριότητας. Στο μεταξύ, ο Τζανάκος «ψήλωσε» πολιτικά στην προσκείμενη στο (ακόμη κραταιό) ΠΑΣΟΚ δημοτική παράταξη, φτάνοντας στο σημείο να θεωρείται ένας από τους «δελφίνους» που καραδοκούσαν στη γωνία για να διαδεχθούν τον Καράβολα. Δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν του βγήκε.
Μετά από τις δημοτικές εκλογές του 2002, όταν ο Καράβολας πήρε τη ρεβάνς από τον Ευάγγελο Φλωράτο και επανεξελέγη δήμαρχος Πατρέων, ο Τζανάκος έγινε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Ήταν κι αυτό κάτι για έναν άνθρωπο που (αν και δεν κατάφερε να γίνει δήμαρχος) δεν τα παράτησε ποτέ. Αυταπόδεικτο γεγονός η τελευταία υποψηφιότητα του για τον Δήμο της Πάτρας με τη δική του παράταξη: «Πάτρα η δική μας πόλη!» και η συμμετοχή του (και) στο σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο ως επικεφαλής της.
Ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο
Ως εκ τούτου, με όπλο το μανιάτικο πείσμα του, ο Τζανάκος συνεχίζει να παλεύει για την πόλη και το όνειρο του, εντρυφώντας παράλληλα βαθιά στην ιστορία της Πάτρας και συνεισφέροντας τα μέγιστα στην καταγραφή της. Έως σήμερα, ο Τζανάκος έχει γράψει πέντε βιβλία που σχετίζονται με την ιστορία της Πάτρας. Πρόκειται για τα εξής: Πάτρα: Πόλη φυλακισμένη (2008), Ιωάννης Καποδίστριας: Ο ιδρυτής της νέας Πάτρας (2010), Πάτρα 19ος αιώνας (2014), Η γαλλική εκστρατεία στον Μοριά και ο στρατάρχης Μαιζών (2017), Για ένα παράσημο ανδρείας (2019).Παράλληλα, έχει στα σκαριά ακόμη τρία βιβλία, ενώ έχει συμμετάσχει και σε ιστορικά ντοκιμαντέρ. Πρόσφατα τον είδαμε στη σειρά ντοκιμαντέρ «Καθρέφτης στο Χρόνο», σε παραγωγή COSMOTE TV, να αφηγείται τη διαδρομή του σιδηρόδρομου στην Ελλάδα.
Πρόκειται για μια σημαντική ιστορική αναδρομή, η οποία έχει ιδιαίτερο τοπικό ενδιαφέρον, αφού εστιάζει στην έλευση και στη λειτουργία του τρένου στην Πάτρα, το 1897, στην απόγνωση του Τρικούπη με τους Πατρινούς, αλλά και στο λόγο που δημιουργήθηκαν δυο τερματικοί σταθμοί, στον Άγιο Διονύσιο και στον Άγιο Ανδρέα.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
