«Πόλις Πατρέων εὐφραίνεται, ἐν Κυρίῳ, σήμερον»: Μέ αὐτά τά λόγια ἐχαιρέτησε τά πλήθη τῶν Προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, στό τέλος τῆς λαμπρᾶς Πολυαρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας, ἡ ὁποία ἐτελέσθη στόν Νέο, περικαλλῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἐπί τῇ πανσεβασμίῳ μνήμῃ αὐτοῦ.
Σημειωτέον ὃτι κατά τήν διάρκεια τῆς νυκτός ἐτελέσθη Ἱερά Ἀγρυπνία, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, κατά τήν ὁποία τούς Ὓμνους ἀπέδωσε ὁ βυζαντινός χορός «Εὒφωνον», τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Θεσσαλονίκης, μέ χοράρχην τόν κ. Στυλιανόν Ζαχαρίου. Τῆς νυκτερινῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Εἰρηναῖος Βογιατζῆς, τοῦ ὡς ἂνω Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Συμπρωτευούσης.
Τῆς πρωινῆς Πολυαρχιερατικῆς Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, προσφέροντας πνευματική τροφή καί εὐφραίνοντας τάς καρδίας ἐν Κυρίῳ, μέσα ἀπό τήν λύρα τῆς θεολογικῆς του γλώσσης.
Ὁ Σεβασμιώτατος ὁμιλητής ἐτόνισε ὃτι δοξάζουμε τόν Θεό ὁ Ὁποῖος πάλι μᾶς ἀξίωσε νά ἑορτάσουμε τόν ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, τόν Πρωτόκλητο, σέ αὐτόν τόν μεγαλόπρεπο Ναό, ὅπου ὑπάρχουν τά ἱερά θησαυρίσματα, ὁ τάφος του, μέλη τοῦ σώματός του, ἡ ἁγία κάρα του καί ὁ Σταυρός τοῦ Μαρτυρίου του, ὕστερα ἀπό πρόσκληση τοῦ φιλόθεου καί φιλάγιου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου.
Ἡ προσέλευση τοῦ λαοῦ μέ τά μυστικά αἰτήματά του δείχνει τήν δίψα τῆς ἀθανασίας. Ὁ Θεός εἶναι κατά φύσιν ἀθάνατος καί ὁ ἄνθρωπος κατά Χάριν ἀθάνατος, ποθεῖ τήν αἰώνια ζωή, εἶναι ἕνα θεοδιψασμένο ὄν. Αὐτό μᾶς δείχνει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας.
Ἡ δίψα τῆς ἀθανασίας φαίνεται ἀπό τήν ἐπιθυμία νά ζήση ὁ ἄνθρωπος πολλά χρόνια, ἀπό τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, ἀπό τά ἔργα τέχνης, ἀπό τήν δημιουργία οἰκοδομημάτων, ἀπό τήν συγγραφή βιβλίων.
Ὑπάρχουν τέσσερα εἴδη ἀθανασίας, ὅπως τό γράφει καί ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ὁ Ἁγιορείτης, δηλαδή ἡ ὑλιστική ἀθανασία, ὅτι τά ἄτομα εἶναι ἀμετάβλητα, ἡ ἱστορική ἀθανασία, κατά τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ζεῖ στήν μνήμη τῶν γενεῶν στούς αἰῶνες, ἡ πανθεϊστική ἀθανασία, πού δέχεται ὅτι ὁ κόσμος προέρχεται ἀπό κάποια ἀπόλυτη πηγή καί πρέπει νά ἐπιστρέψει καί νά ἀφανισθῆ μέσα σέ αὐτήν, καί ἡ κατά Χριστόν ἀθανασία, ἡ αἰώνια ζωή ἐν Χριστῷ.
Αὐτή ἡ κατά Χριστόν ἀθανασία ἔχει νόημα καί εἶναι ἀληθινή. Ζοῦμε σέ μιά κοινωνία πού τά πάντα μᾶς δημιουργοῦν ἀσφυξία, ἐπειδή ποθοῦμε τήν αἰώνια ζωή, ἀλλά ἔχουμε τό θνητό καί παθητό σῶμα. Ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος ὁ νέος (Πόποβιτς) λέγει ὅτι ὁ ἄνθρωπος χωρίς Χριστό «εἶναι ζευγμένος εἰς τόν ζυγόν τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου», αἰσθάνεται «μιά παράξενη φιλοξενία σέ αὐτόν τόν κόσμον» καί ζῆ ὡς «μελλοθάνατος χωρίς ἐλπίδα», εἶναι «σάν μιά πυγολαμπίδα μέσα στήν νύκτα» καί «ἡ ἐπίγεια ζωή του εἶναι μιά ἀδιάκοπη πάλη μέ τόν θάνατο».
Οἱ ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἀνδρέας, μᾶς δίδαξε ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν καί ζῆ στούς αἰῶνες. Αὐτός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή καί μέ τόν Χριστό ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ μποροῦμε νά ἱκανοποιήσουμε τήν δίψα τῆς ἀθανασίας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅπως τό δείχνει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας, μποροῦμε νά μείνουμε στήν μνήμη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά κυρίως στήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας…».
Συνελειτούργησαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται:
Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγος,
Ἠλείας καί Ὡλένης κ. Ἀθανάσιος,
Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητος,
Κινσάσας κ. Θεοδόσιος,
Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἱερώνυμος,
Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνός,
Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος,
οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι, Τεγέας κ. Θεόκλητος καί
Κερνίτσης κ. Χρύσανθος καί βεβαίως ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.
Τήν Κυβέρνηση, ἐξεπροσώπησε ὁ Ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν, κ. Ἀνδρέας Κατσανιώτης.
Συμμετεῖχαν ὃλες οἱ Πολιτικές, Στρατιωτικές Ἀρχές, καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καί Ἐκπρόσωποι ὃλων τῶν Ἀρχῶν καί Φορέων.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἐτελέσθη δοξολογία καί ἐλιτανεύθησαν εἰς τήν πόλιν, ἡ τιμία Κάρα καί ἡ ἱερά Εἰκών τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Ἡ συμμετοχή τοῦ κόσμου ἦτο ἀθρόα καί ἂκρως συγκινητική.
Παραθέτομε τήν προσφώνηση μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου:
«Εὐφραίνεται ἐν Κυρίῳ, σήμερον, πόλις τῶν Πατρέων καί Πατραχαΐα πᾶσα καί ἡ Ἑλλάς σύμπασα, ἀφοῦ ἑορτάζει «Ἀνδρέας ὁ τῆς Ἀποστολικῆς ἀνδρείας ἐπώνυμος, ὁ πρῶτος διδάσκαλον τόν Δεσπότην ἐπιγραψάμενος, ἡ τῆς ἀποστολικῆς χορείας ἀρχή…»
Ἑορτάζει «Ἀνδρέας, ἡ πρώτη τῶν Ἀποστόλων φυτεία,
οὗτος ἡνέωξε τῆς Χριστοῦ μαθητείας τάς πύλας,
πρῶτος τούς καρπούς ἐτρύγησε,
πρῶτος τόν παρά πάντων προσδοκώμενον περιπτύσσεται
πρῶτος τῷ Πέτρῳ τόν Θησαυρόν δείκνυσι,
Οὓτω μαθητής Ἀνδρέας καί Καθηγητής».