Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει η ανάρτηση που έκανε στα social media η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη ανήμερα της κηδείας της Γαρυφαλλιάς. «Και έχω φάει ξύλο από άντρα και έχω ρίξει ξύλο. Το ομολογώ! Τουλάχιστον χαστούκια έχω ανταλλάξει. Κι αυτά δεν έγιναν από κακία, αλλά από αμοιβαίες απελπισίες, αμοιβαίες ζήλιες, τρόμους χαμού, παραφορά και πόνους και από τα δύο μέρη. Όσα δηλαδή περιέχει ένας ορμητικός έρωτας. Ο δυνατός έρωτας δεν ξέρει από καθωσπρεπισμούς, θέλει αλλά δεν μπορεί πάντα.
Αν υπήρχε φέισμπουκ και πολιτική ορθότητα την εποχή του Οθέλλου, την εποχή του Άμλετ, τον καιρό της Μήδειας, του Ορέστη, του Δαβίδ, θα γνωρίζαμε σήμερα τούτες τις εκθαμβωτικές τραγωδίες; Τι σοφά και ποιητικά μιλούν στο τέλος του έργου για τα επικίνδυνα πάθη, τα συνηθισμένα κοινά πάθη οι τραγικοί! Και αχ, τα ανθρώπινα πράγματα είναι μείγμα από άστρα και λάσπη».
Οι περισσότεροι χρήστες του Facebook σχολίασαν ότι δεν είναι έρωτας το να ανταλλάσσουν δύο άνθρωποι χαστούκια και ξύλο, ενώ αρκετοί στηλίτευσαν τη χρονική στιγμή που έγινε αυτή η ανάρτηση, κατά την οποία γυναίκες πέφτουν θύματα του συντρόφου τους.
Οι νέες αναρτήσεις της
Στη συνέχεια, η Μάρω Βαμβουνάκη έκανε δύο νέες δημοσιεύσεις. Στο πρώτο της κείμενο έκανε λόγο για χολή και κακία, ενώ στη δεύτερο, αφού ξεκαθάρισε ότι η ανάρτησή της δε συνδέεται με την γυναικοκτονία της Γαρυφαλλιάς, μίλησε για παρανόηση. Κλείνοντας μάλιστα, κατηγόρησε τους επικριτές της ότι δεν έχουν ερωτευτεί πραγματικά.
«Επειδή η βροχή μιας ακατανόητης παρανόησης συνεχίζεται με πανάσχημους τρόπους. Για τελευταία φορά επανέρχομαι στο θέμα μας. Ξαναλέω πως όσα είπα χθες ασφαλώς και δεν συνδέονται με την φοβερή τραγωδία της Γαρυφαλιάς και κάθε αδικοχαμένης κοπέλας. Μα είναι δυνατόν να το κάνω; Δεν θέλω κοντά μου άτομα που το διανοούνται αυτό! Ούτε καν γνώριζα ότι χθες ήταν η κηδεία του άτυχου κοριτσιού…
Όσα έγραψα τα είπα διαβάζοντας επί μέρες τόσα ποστ και σχόλια έξαλλα, δικαστικά, γεμάτα τυφλή άγνοια για τον κίνδυνο των παθών μας, άγνοια για τους νοσογόνους πόθους της ανθρώπινης κτητικότητας στη σχέση. Τον πρωτόγονο εγωισμό και την θανάσιμη ευθιξία της ανασφάλειας στους δεσμούς.
Όμως πολλοί γράφοντες είναι τόσο αγνοί και άμεμπτοι στα δικά τους που σοκάρονται βαριά, βρίσκουν ευκαιρία να βρίσουν, να θίξουν, να υπογραμμίσουν την ολοκάθαρη, τέλεια ζωή τους, το ήθος τους, και να συνεχίσουν να αγνοούν τις γλιστερές παγίδες του έρωτα αφού ποτέ τους και ολοφάνερα δεν τον έχουν ζήσει. Να προσέχετε, η ζωή είναι αλλού! Σίγουρα έξω και μακριά από το φεις σας».
