Παράλληλα, σχετικά με το ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών τόνισε ότι «ούτε στις εκλογές του Ιουλίου θα μπορέσει να γίνει όπως προσδοκούν κυβέρνηση αυτοδυναμίας, θα είναι συνεργασίας πάλι».
Όπως τόνισε μιλώντας στο Open, «η διαφορά τους είναι ότι τσακώνονται ποιος θα έχει μεγαλύτερο κομμάτι μέσα στο κοινοβούλιο σε αυτή την κυβέρνηση. Διότι τα προγράμματά τους τα βασικά, μπορεί να μην είναι ίδια κόμματα, αλλά τα κεντρικά ζητήματα για τα οποία κρίνονται τα συμφέροντα του λαού είναι στην ίδια κατεύθυνση, από το Ταμείο Ανάκαμψης έως το Χρηματιστήριο Ενέργειας και την Πράσινη μετάβαση και τους πλειστηριασμούς».
Στο ερώτημα εάν το ΚΚΕ θα συμμετείχε σε μια κυβέρνηση έστω και με μια ψήφο ανοχής ο ίδιος υπογράμμισε: «Κοιτάζοντας τα μάτια τον ελληνικό λαό, ούτε στήριξη ούτε ανοχή θα δώσουμε σε μια τέτοια αντιλαϊκή κυβέρνηση. Γιατί θεωρούμε ότι θα είναι από πρώτο χέρι αντιλαϊκή οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε με πρώτο κόμμα τη Νέα Δημοκρατία είτε με πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ είτε με μονοκομματική είτε με κυβέρνηση συνεργασίας» και πρόσθεσε «Εμείς λέμε στον ελληνικό λαό ότι έχουμε πρόταση κυβέρνησης και εξουσίας, έχουμε πρόγραμμα. Εμείς το θέτουμε στον λαό και προσπαθούμε να τον πείσουμε. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι επειδή έχει πραγματική δύναμη πρέπει να την δείξει και στις κάλπες και σε αλλού. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το παρών».
Σχολιάζοντας τα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης», τόνισε πως για τον ΣΥΡΙΖΑ «όσο πιο δεξιά, τόσο πιο καλά», κάτι που το βλέπουμε και στη σύνθεση των ψηφοδελτίων, καθώς πήρε το μισό ΠΑΣΟΚ και την «καραμανλική δεξιά». Επίσης, υπενθύμισε ότι ο Αλέξης Τσίπρας συναντάται με τον Όλαφ Σολτς και όχι με τους Γερμανούς εργαζόμενους που κινητοποιούνται. «Τι σόι πρόοδος είναι αυτή;», ανέφερε.
Ερωτηθείς εάν το ΚΚΕ επιλέγει τους υποψήφιους του με όρους δημοφιλίας, ξεκαθάρισε πως το Κομμουνιστικό Κόμμα «δεν έχει καμία σχέση με τα κόμματα του κατεστημένου», επιλέγει τους ευρωβουλευτές του με βάση τη συμμετοχή τους στους αγώνες, στην πάλη για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Συμπλήρωσε πως για το ΚΚΕ δημοφιλής είναι και ένας εργάτης, πρόεδρος του σωματείου του που συγκρούεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων.
