CAMILLE LAURENS
Εκδόσεις «μεταίχμιο»
Τρου στόρι
Στο σούπερ –μάρκετ της γειτονιάς την τελευταία πενταετία έχω αναπτύξει κώδικα επικοινωνίας και συμπάθειας (νομίζω) με τις κοπέλες που δουλεύουν εκεί. Πειράγματα, καλημέρες, συνήθειες που αγαπώ. Πριν κάποιους μήνες σε μια ανταλλαγή του «όλα καλά πάνε», ήθελα να ρωτήσω τι κάνει η μικρή κόρη μιας υπαλλήλου. Δε θυμόμουν αν είναι αγόρι ή κορίτσι και η ερώτησή μου, ήταν κάπως αυθόρμητη αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον: «Το παιδί σου πως είναι;». Μου «πήρε μέτρα» με το βλέμμα και μου απάντησε: «Κορίτσι είναι» με μια ξινή αποδοκιμασία σα λεμόνι σε πληγωμένα χείλη. Έτρεξα να κρυφτώ πίσω από τα απορρυπαντικά από τα βέλη της ετεροντροπής. Ήμουν λάθος; Λίγους μήνες μετά διαβάζοντας το «Κορίτσι» ο πατέρας της ηρωίδας στην ερώτηση «Έχετε παιδιά;» απαντά «Όχι, έχω δύο κορίτσια». Το συμπάν γέλασε στα μούτρα μου με λυγμούς.
Girl, you’ll be a woman soon
Η Λωράνς Μπαρρακέ γεννήθηκε το 1959 σε μεσοαστική οικογένεια από τη Ρουέν της Νορμανδίας. Ο πατέρας της γιατρός, η μητέρα της νοικοκυρά. Από πολύ νωρίς κατάλαβε, μέσα από τη γλώσσα και τις νουθεσίες των γονιών της, ότι η θέση των κοριτσιών είναι κατώτερη της θέσης των αγοριών. Αυτή η εμπειρία της επιβεβαιώθηκε στο σχολείο, στη σχολή χορού, στην τοπική βιβλιοθήκη, και οπουδήποτε η γλώσσα επιβάλλει την κυριαρχία του αρσενικού γένους. Και μετά η Λοράνς θα γίνει κι εκείνη μητέρα. Τι θα μεταδώσεις και τι θα αφήσεις πίσω;
Η συγγραφέας που κάνει κόλπα με το επίθετό της
Η Camille Laurens (Καμίγ Λοράνς, λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Laurence Ruel) γεννήθηκε το 1957 στη Ντιζόν. Σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία και δίδαξε στη Ρουέν της Νορμανδίας και στη συνέχεια στο Μαρόκο, όπου έζησε δώδεκα χρόνια. Από το 2011 διδάσκει στο Institut d’etudes politiques στο Παρίσι, όπου και ζει. Το Κορίτσι ήταν το καλύτερο βιβλίο του 2020 σύμφωνα με το λογοτεχνικό περιοδικό Lire, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο Landerneau des lecteurs και για το Domitys 2021.
Επιμύθιο
Πορτρέτα προσδιορισμού από Γάλλους συγγραφείς; Παίζουν μπάλα μόνοι τους. Για τα δικά μου γούστα μιας που η βεντάλια ανοίγει σαν των κυριών στα θεωρεία, ο άνδρας έχει τον Άγιο Μπρικνέρ με τη σκληρότητα και τη τρυφερότητα να εναλλάσσονται σα τραγούδια σε σχολική εκδρομή, οι γυναίκες έχουν την Οσία Ερνό που με μια σπαρτιάτικη λιτότητα σε βάζει μέσα στη βάρκα της ζωής της και σε περνά από υφάλους και στεριές μακρινές, οι γκέι έχουν τον Μάρτυρα Λουί που με πολιτική ματιά και απανωτά κροσέ σε σέρνει στα πατώματα. Και τώρα έρχεται αυτή η ηρωίδα της Λοράνς που φοβάσαι να της τσιμπήσεις τα μάγουλα γιατί η αγάπη από το στερεότυπο μίσος είναι «ένα τσιγάρο δρόμος». Η αναγνωστική καύτρα της αφήνει σημάδια που ο χρόνος γιατρεύει. Όμορφο κορίτσι…
Μιχ. Παπ.
