ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
mimibalafouti@gmail.com
Η Κατερίνα Βρανά που πέρα από το αστείρευτο κωμικό της ταλέντο έγινε γνωστή στο πανελλήνιο και από τη μεγάλη περιπέτεια που πέρασε με την υγεία της, είναι απ’ τις γυναίκες που αξίζει κανείς να θαυμάζει. Έχει χιούμορ, έχει δύναμη, έχει αγάπη για τη ζωή και το πώς επιλέγει να τη ζήσει δεν μπορεί παρά να σε κάνει να τη θαυμάζεις. Την συναντήσαμε μεταξύ τρεξίματος και παραστάσεων όπως μας είπε η ίδια και λίγο πριν παρουσιάσει στο πατρινό κοινό την παράστασή της «Φέτα, Sex και Αναπηρία».
Λόγω της πανδημίας, πως είναι πλέον η σχέση σου με τον κόσμο;
Η διάθεση του κόσμου είναι πιο ανεβασμένη. Οι περισσότεροι θέλουν να βγουν και να ξεσκάσουν. Αυτό που αλλάζει είναι ότι αυτό που βλέπεις από τη σκηνή είναι ένα κοινό με μάσκες. Περνούν οι ταξιθέτες και προσπαθούν να τους επισημάνουν να φορούν τις μάσκες τους και να τηρούν τις αποστάσεις. Καλά κάνουν. Δεν θέλω να ξαναπεθάνω, το έπαθα αυτό! Δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι στη ζωή μου. Παρ’ όλα αυτά είναι πολύ περίεργο να βλέπεις 400 άτομα με μάσκες!
Η κατάσταση της υγείας σου έχει βελτιωθεί σημαντικά. Υπάρχει διαφορά στον τρόπο που σε αντιμετωπίζει ο κόσμος μετά την περιπέτεια υγείας που είχες;
Υπάρχει μια πολύ σταθερή εξέλιξη απλά πάμε λίγο αργά. Δεν με αγχώνει. Ακόμα κι έτσι να μείνω δε με πειράζει γιατί περνάω πολύ καλά. Στις παραστάσεις δεν έχει αλλάξει κάτι γιατί ο κόσμος συνεχίζει και γελάει. Αυτό που λαμβάνω από τον κόσμο είναι πολλή αγάπη και δύναμη. Νιώθω ότι στις παραστάσεις το κοινό είναι όλοι σαν μαζορέτες: «ΠΑΜΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΥΝΑΤΑ! ΜΠΟΡΕΙΣ!». Εγώ αντανακλώ αυτό που μου δίνει ο κόσμος. Νομίζω ότι είμαι μια αντανάκλαση του κοινού. Το κέφι και το χιούμορ το παίρνω από τον κόσμο, τους τα ξαναστέλνω πίσω, οπότε αυτό γίνεται συνέχεια.
Ο κόσμος δε βλέπει έναν άνθρωπο μίζερο, με σκυμμένο κεφάλι, βλέπει έναν άνθρωπο χαρούμενο κι έξω καρδιά και δυναμικότητα…
Είναι τόσο ωραίο. Γιατί στην αρχή κι εγώ η ίδια αναρωτιόμουν! Στην Ελλάδα έχουμε ακόμη πολλά ταμπού και θέματα γύρω από την αναπηρία. Και έτσι πολύς κόσμος δεν αναφέρεται στο θέμα υγείας μου, ούτε με ρωτάνε και δεν ήξερα πως θα αντιμετωπίσουν στην Ελλάδα μια γυναίκα κωμικό που μιλάει ανοιχτά για εγχειρήσεις και αναπηρία. Με έχουμε εκπλήξει πάρα πολύ!
Εσύ μας έχεις εκπλήξει, γιατί εσύ η ίδια διακωμωδείς την κατάστασή σου!
Ακόμη και τα άτομα που μου στέλνουν μηνύματα στα social media, οι άνδρες ειδικά, οι περισσότεροι βάζουν χιούμορ μέσα στα μηνύματά τους κι αυτό είναι πολύ γλυκό και ωραίο. Και η παράσταση με τον Γιώργο Καπουτζίδη στο θέατρο έχει τρομερή αγάπη από το κοινό και τρομερή στήριξη από τον κόσμο και τους συναδέλφους. Αυτό με κάνει να θέλω να αγκαλιάσω όλο τον κόσμο! Αλλά μετά σκέφτομαι ότι λόγω κορωνοϊού δε γίνεται!
Υπάρχουν συγκινητικές στιγμές ανεξίτηλες από τη μνήμη σου μέσα από την περιπέτεια υγείας που πέρασες;
Όταν ήμουν άρρωστη συνέβαιναν αστεία πράγματα συνέχεια. Όταν γύρισα από Μαλαισία στην Ελλάδα έμεινα στην εντατική δυο εβδομάδες. Όταν βγήκα και πήγα στο θάλαμο, γνώρισα τη Φωτεινή τη νοσοκόμα μου, τόσο κοντή που μπαίνει σε τσέπη! Για να συνηθίσω να βλέπω χρώματα μου έφερνε χρωματιστά μπαλόνια στο δωμάτιο. Τα φούσκωνε με το οξυγόνο και μου τα κρεμούσε σε όλο το δωμάτιο! Με έβαζαν για ύπνο από τις 10 το βράδυ και με ξυπνούσαν στις 6 το πρωί! Γιατί είχα να πάω κάπου; Όσο άρρωστη και να ήμουν κρατούσα αργά το ωράριο! 12 με 1 που όλοι οι άλλοι κοιμόντουσαν έρχονταν οι νοσηλεύτριες στο δωμάτιο. Ένα βράδυ φούσκωναν όλες μπαλόνια και μου τραγουδούσαν το «ξεκινά μια ψαροπούλα»! Λαϊκό πανηγύρι! Στο νοσοκομείο πέρασα τόσο ωραία που δεν ήθελα να φύγω. Ιδρυματοποιήθηκα τελείως!
Πριν λίγες ημέρες ήταν και η Παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία (3 Δεκεμβρίου). Πόσο εύκολη είναι η προσβασιμότητα σε πράγματα της καθημερινότητας για αυτά τα άτομα;
Ναι γιορτάζω πάλι! Γιορτάζω της αγίας Αικατερίνης, γιορτάζω την Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας και μετά είναι και τα Χριστούγεννα! Είναι μια φιέστα! Βγάζω τη χρονιά μου με πολύ κέφι και μπρίο! Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ πίσω σε προσβασιμότητα για αυτά τα άτομα, γιατί έχουμε ένα πολύ καλό που είναι ταυτόχρονα και πολύ κακό. Τη δύναμη της οικογένειας. Η πολιτεία στηρίζεται στη δύναμη της οικογένειας και δε βοηθάει. Αν σκεφτείς μια μητέρα με καρότσι δεν θα πάει μέσα στην πόλη αλλά σε ένα πεζόδρομο ή σε ένα πάρκο. Ακόμα και οι τουρίστες δε μπορούν να μετακινηθούν ούτε με τις βαλίτσες τους! Η πολιτεία δεν έχει προνοήσει για τίποτα! Σε μέρος που δεν είναι πεζόδρομος δεν μπορείς εύκολα να πας βόλτα. Υπάρχει πρόβλημα και στο πιο απλό! Ακόμα και στα πεζοδρόμια.
Υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να διακωμωδήσεις;
Αποφεύγω να διακωμωδώ τον πόνο άλλων. Μια δυσάρεστη στιγμή κάποιου άλλου δε νιώθω άνετα να τη διακωμωδήσω, γιατί δεν ξέρω πως νιώθει αυτός. Μιλάω για θέματα απλά, όπως ο χωρισμός μιας φίλης μου. Αν δε τη ρωτήσω, δε θα το κάνω. Αν δεν γνωρίσω κάποιον προσωπικά να μου δώσει ο ίδιος την άδεια να πω την ιστορία του δε το κάνω. Οι ιστορίες που λέω είναι πάντα προσωπικές.
(Δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Κόσμος» της εφημερίδας «Νεολόγος» των Πατρών)
