Η Κατερίνα που πλέον ζει και εργάζεται στην Αθήνα έχει ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις των δικών της τραγουδιών
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Απλή και καθηλωτική. Η Πατρινή τραγουδίστρια Κατερίνα Γεωργακοπούλου ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όμως τα πρώτα της βήματα τα έκανε στην Πάτρα. Ξεκινώντας από πολύ μικρή ηλικία, ήδη από το Γυμνάσιο είχε δημιουργήσει τη δική της μπάντα! Μια performer που καταπιάνεται μόνο με ότι αγαπάει και μιλάει στην ψυχή της. Διατηρεί το δικό της κανάλι στο youtube, γράφει μουσική και στίχους, ενώ έχει δώσει πολλές φορές τη δική της διάσταση σε τραγούδια αγαπημένων καλλιτεχνών μέσα από διασκευές. Στο «Μουσικό Κουτί» όπου κάνει τις live εμφανίσεις της, χρειάζεται ένα μικρόφωνο, την κιθάρα της και τη φωνή της. Άλλωστε τι άλλο χρειάζεται κανείς για να σε «ταξιδέψει» σε μαγικά μουσικά ταξίδια;
Από πότε κατάλαβες ότι η μουσική κυλάει στις φλέβες σου;
Για να είμαι ειλικρινής δε θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή συνειδητοποίησης. Η μουσική ήταν πάντα εκεί απ’ την αρχή κι εγώ την ακολουθούσα πιστά, διαισθητικά, είτε τραγουδώντας, χορεύοντας, είτε αυτοσχεδιάζοντας στιχάκια και μελωδίες, από πιτσιρίκι ακόμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να τραγουδώ και να κουνάω τα χέρια μου στον αέρα, σαν να παίζω και να σολάρω σε ηλεκτρική κιθάρα. Ώσπου μία μέρα, 9 ετών περίπου, ακούγοντας το «Sweet Child o’ mine»” των Guns n’ Roses, σε βίντεο από συναυλία στο θέατρο Λυκαβηττού, είπα «αυτό θα κάνω στη ζωή μου» και από τότε απλά συνεχίζω να ακολουθώ αυτή την παιδική φωνή.
Τι ρόλο παίζει στην καθημερινότητά σου;
Θα ήταν γραφικό αν έλεγα πως το τραγούδι είναι ο λόγος που ζω την καθημερινότητά μου; Είναι έκφραση για εμένα, λύτρωση, ανάγκη, πηγή ζωτικής ενέργειας, γαλήνη. Το τραγούδι, η φωνή, είναι πάντα εδώ, διεκδικεί πάντα το καλύτερο και τα αγκαλιάζει όλα.
Τι συμβαίνει με τις εμπνεύσεις σου; Από που αντλούνται;
Από το περιβάλλον. Ό,τι με περιβάλλει την κάθε στιγμή, από το φυσικό έως το κοινωνικό περιβάλλον. Από τον καταγάλανο ουρανό μέχρι τις όποιες συνθήκες επικρατούν γύρω μας. Συνήθως γράφω για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, να «μιλήσω» μέσα από τα τραγούδια μου. Κάποιες άλλες φορές απλά προϋπάρχουν μελωδίες μέσα στο κεφάλι μου και τους δίνω χώρο να βγουν, κι άλλες – αυτές που, άλλοι άνθρωποι, μου μοιράζονται στίχους τους να μελοποιήσω – απλά «μπαίνω» σιωπηλά στις ιστορίες τους και τις βοηθάω να ακουστούν δίνοντάς τους φωνή.
Πόσο δύσκολο για ένα performer να βρίσκεται επί σκηνής, με ένα σκαμπό και μια κιθάρα;
Νομίζω ότι απλά «υπηρετώ» τον παιδικό μου εαυτό. Αυτό το κορίτσι που έπαιζε όρθιο και τραγουδούσε με μια αόρατη κιθάρα. Μόνο που τώρα παίζω σε πραγματική, στην κιθάρα που σκάνε οι μελωδίες και τα στιχάκια. Νιώθω τη σκηνή σαν στο σπίτι μου. Η γκρούβα, η ενέργεια, τη στιγμή του live/μιας performance, με ενεργοποιούν τόσο πολύ που μόνο δυσκολία δεν συναντώ στη διαδικασία. Είμαι απλά ο εαυτός μου, έτοιμη να αντιμετωπίσει ό,τι έρθει.
Η αναγνώριση είναι κάτι που βρίσκεται στους άμεσους στόχους σου;
Κεντρικός στόχος πάντα είναι να μπορώ να παίζω μουσική δίχως τελειωμό, να μοιράζομαι τα τραγούδια μου με τον κόσμο, να συνδεόμαστε. Τώρα αν αυτό θέλω να αγγίξει όσα περισσότερα άτομα γίνεται και να ακουστεί; Φυσικά. Πάντοτε είναι όμορφο να λαμβάνεις θετικό feedback γι’ αυτό που κάνεις και να βλέπεις πως η δουλειά σου ακουμπά κι ενεργοποιεί ανθρώπους. Δίνει δύναμη όλη αυτή η ανταπόδοση για να συνεχίζουμε και, προσωπικά κι εγώ η ίδια, έχω αμέριστη όρεξη να μοιράζομαι μουσική, τα τραγούδια και τις αλήθειες μου, να «συν-κινώ» και να «ταρακουνώ» με όλη μου την ενέργεια και την ειλικρίνεια.
Πως θα σχολίαζες τη μουσική σκηνή της Πάτρας;
Η Πάτρα κάνει πολύ τίμια μουσικά πράγματα, φεστιβάλ, συναυλίες και ακόμη περισσότερο «γεννά» αξιόλογες ορχήστρες και χορωδίες. Είμαι σίγουρη πως κάνει το καλύτερο που μπορεί για να επιβιώσει.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα να επιβιώσει μέσα από το τραγούδι; Θα άλλαζες κατεύθυνση;
Σίγουρα όχι. Από μικρή όμως κι εγώ έχω ασχοληθεί με διάφορα επαγγέλματα παράλληλα με το τραγούδι και τις συναυλίες, όπως το να διδάσκω μαθηματικά για χρόνια, ή να δουλεύω εποχιακά και ως φωτογράφος. Μέχρι πρότινος μάλιστα εργαζόμουν τα πρωινά και ως υπάλληλος σε εταιρεία στην Αθήνα. Όμως ένας δρόμος μου χτυπάει πάντα το καμπανάκι και αυτός είναι της μουσικής, ο οποίος κάποτε μας βοηθούσε να επιβιώνουμε. Θα μας βοηθήσει και πάλι. Όσο δύσκολα κι αν είναι τώρα, θα εμμένω πεισματικά. Και θα βγει πάλι, πάντα βγαίνει στο τέλος.
Τι σε ικανοποιεί περισσότερο καλλιτεχνικά;
Η ομορφιά της δημιουργίας και του μοιράσματος με τον κόσμο. Είναι αξεπέραστο το συναίσθημα του να γεννιέται κάτι, ένα ποίημα, μια μελωδία, ένα ολόκληρο τραγούδι, το οποίο πριν λίγα λεπτά δεν είχες ξανακούσει. Εκείνη τη στιγμή, η πληρότητα είναι αδιανόητη και η χαρά αγγίζει τα όρια της τρέλας. Φαντάσου να το μοιράζεσαι κιόλας…
Δισκογραφικά τι να περιμένουμε το επόμενο διάστημα; Μας έχεις συνηθίσει σε διασκευές αγαπημένων τραγουδιών που πλέον έχεις δώσει το δικό σου στίγμα σ’ αυτές…
Δημιουργήθηκαν με τόσο μεράκι και όρεξη τα βίντεο αυτά των διασκευών, που η ανταπόκριση που είχαν με χαροποίησε ιδιαιτέρως. Το πρώτο μου προσωπικό υλικό όμως, βρίσκεται τώρα στα σκαριά. Έχω ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις δικών μου κομματιών, και ακολουθούν και τραγούδια που έχω γράψει σε στίχους αγαπημένων φίλων όπως του Παντελή Βικάτου, του Λεωνίδα Παπακωνσταντίνου και του κρυφού ταλέντου της οικογένειας, του πατέρα μου, Παναγιώτη Γεωργακόπουλου. Θέλουν το χρόνο τους φυσικά ακόμη, καθότι είμαι «ψείρας» και μου έρχονται συνεχώς νέες ιδέες και αλλαγές, αλλά μέσα στο επόμενο διάστημα θα παρουσιάσω το πρώτο single, με το κλιπάκι του, με τα όλα του και ανυπομονώ!
