Της Ελένης Μασσαρά
Η Λητώ -Ηλιάνα Καπέλλα, παιδαγωγός στο επάγγελμα, δηλώνει λάτρης της τέχνης… από κούνια. Και δεν θα μπορούσε διαφορετικά, αφού είναι η κόρη της Ολγας Νικολοπούλου και του Κωστή Καπέλλα, ιδρυτών του ιστορικού «Πολύεδρο». Η 25χρονη Λητώ μιλάει για το «Πολύεδρο», την Παιδαγωγική αλλά και τις τέχνες που αποτελούν μια μόνιμη σταθερά στη ζωή της.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι των διαφορετικών σου ενδιαφερόντων;
Από μικρή μου άρεσε το θέατρο όπου και συμμετείχα στο Καρναβαλικό Κομιτάτο, ενώ μεγαλώνοντας, δεν άργησε να έρθει, η αγάπη για το τραγούδι. Από αθλήτρια βόλεϊ στον Απόλλωνα, συνέχισα με μπαλέτο για μερικά χρόνια, φτάνοντας σήμερα εκτός από Παιδαγωγός αγγλικών να είμαι και ενεργό μέλος σε ότι αφορά την διοργάνωση, τον σχεδιασμό και την προώθηση στα social media του «Πολύεδρο».
Αν και ζω μόνιμα στην Αθήνα, αγαπώ την γενέτειρά μου και επισκέπτομαι συχνά την Πάτρα. Μπορεί να είμαι μακριά, όμως «συμμετέχω» σε δράσεις με όποιον τρόπο μπορώ, σαν να είμαι εκεί. Aπό μικρή γνώρισα πολλές μορφές τέχνης μέσα από τον τρόπο ζωής των γονιών μου. Ήθελαν να μοιράζονται μαζί μου όσα πράγματα τους άρεσαν.
Οι τέχνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου, πως προέκυψαν οι σπουδές στο Παιδαγωγικό;
Αγαπώ τις τέχνες. Μέσα από μια εκδήλωση, συνειδητοποίησα πως μου άρεσε αυτό το επάγγελμα. Όταν άρχισα τις σπουδές μου επιβεβαιώθηκα. Καθημερινά χρησιμοποιώ τις τέχνες στη διδασκαλία μου, οπότε κατά έναν τρόπο δεν τις άφησα ποτέ. Μάλιστα η πτυχιακή μου αφορούσε την διδασκαλία μέσω των τεχνών. Συνεχίζω το τραγούδι, το χορό και τη ζωγραφική. Πάντα αφορμώμαι από την τέχνη. Και η διδασκαλία είναι μια τέχνη, που ίσως περιλαμβάνει πολλές μορφές μέσα της.
Πως ξεκίνησε το Πολύεδρο;
Την ιδέα την είχε η μητέρα μου. Ήθελε να δημιουργήσει έναν χώρο αποκλειστικά για την τέχνη. Μαζί με τον πατέρα μου, το 1981 άνοιξαν το Πολύεδρο, φιλοξενώντας πλήθος λόγιων και καλλιτεχνών. Φέτος κλείσαμε σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του. Οι γονείς μου και εγώ νιώθουμε υπερήφανοι που μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια η αγάπη του κόσμου για την τέχνη δεν ξεθώριασε, ακόμη και με την τελευταία υγειονομική κρίση που ήταν ένα «γερό χτύπημα κάτω από τη μέση» σε όλους τους τομείς.
Ακολούθησες την διδασκαλία της δημοτικής εκπαίδευσης στα αγγλικά. Τι είναι αυτό ξεχωριστό αυτό τον χώρο για σένα;
Διδάσκω στα αγγλικά σε παιδιά όχι με βάση το πρωτόκολλο του Υπουργείου Παιδείας, αλλά από το μέρος που εδρεύει το σχολείο. Διδάσκοντας στα Danila Kumar International School of Ljuliana in Slovenia, International School of Athens και American Community Schools, έμαθα πως η διδασκαλία αποτελεί ένα είδος τέχνης. Μαθαίνω σε παιδιά από πολλές διαφορετικές χώρες, γενικές γνώσεις από όλο τον κόσμο, όπως ιστορία και γεωγραφία. Πιστεύω πως σε εκατοντάδες ανθρώπους που φοιτούν σε τέτοια σχολεία και για ποικίλους λόγους μετακομίζουν μεγαλώνοντας σε άλλα μέρη, η γλώσσα και οι γνώσεις είναι η μόνη σταθερά που έχουν.
