ΤΗΣ ΕΛΕΑΝΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση φέτος και πολλές και ενδιαφέρουσες οι δράσεις/ αφιερώματα που πραγματοποιούνται και στην Πάτρα. Μεταξύ αυτών και τα θεατρικά αναλόγια του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας που λόγω της πανδημίας μεταδίδονται, τηλεοπτικά και διαδικτυακά. Σ’ αυτά τα ιστορικά ντοκουμέντα που φωτίζουν την επανάσταση από την περίοδο της σκλαβιάς μέχρι τον αγώνα, τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους και την περίοδο που οι αποφάσεις της ίδρυσής του επηρεάζουν την πορεία του, έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις και οι δύο μουσικοί που συμμετέχουν. Σταύρος Ξιούρας και Γιώργος Παπαγεωργίου κάνουν κατάθεση ψυχής και δίνουν τον δικό τους ξεχωριστό «τόνο» στα σπουδαία αυτά κείμενα. Σήμερα μιλούν σήμερα στο «Νεολόγο» για την εμπειρία συμμετοχής τους στα θεατρικά αυτά δρώμενα και πόσο επηρέασε τη δουλειά τους η πανδημία.
Ποια η συμμετοχή σας στα θεατρικά αναλόγια που παρουσιάζει το ΔΗΠΕΘΕ
Πάτρας για την επέτειο του 1821;
Γ.Π: Η συμμετοχή μας στα θεατρικά αναλόγια αφορά στη μουσική συνοδεία αυτών των
εμβληματικών κειμένων όπου μέσα από τη χρήση παραδοσιακών οργάνων
προσπαθήσαμε να φτιάξουμε το “μουσικό κλίμα” της απόδοσης των
κειμένων αυτών.
ΣΤ.Ξ: Μου έγινε πρόταση να συμμετάσχω στα θεατρικά αναλόγια από τον σκηνοθέτη Δ. Γεωργαλά. Η σκηνοθετική του άποψη και ματιά σε αυτά τα κείμενα με έκαναν να πω αμέσως το ναι! Στα θεατρικά αναλόγια έπαιξα κλαρίνο, καβάλι και duduk ( παραδοσιακό όργανο της Αρμενίας). Μαζί με τον Γ. Παπαγεωργίου δημιουργήσαμε ένα πολύ όμορφο μουσικό αποτέλεσμα. Ο ρόλος μας επί σκηνής ήταν ένας ακόμα ηθοποιός πλάι στην Μ. Παντελάκη και τον Γ. Σοφιανό. Ένας ηθοποιος ο οποίος δεν είχε λόγια αλλά μελωδικές γραμμές.
Πως βιώσατε την διαδικασία της προετοιμασίας τους εν μέσω, διαφορετικών από
τα συνηθισμένα, συνθηκών λόγω της πανδημίας;
Γ.Π: Με τόσους ανθρώπους να έχουν φύγει από τη ζωή χτυπημένοι από την πανδημία
του κορονοϊού και μια ζωή σε “περιορισμό” είναι πραγματικά δύσκολη η συνθήκη.
Νομίζω ότι κανέναν δεν αφήνει ανεπηρέαστο. Οι πρόβες και γενικότερα η
προετοιμασία των αναλογίων έδωσαν τη δυνατότητα να συμπράξουμε με πολύ
αξιόλογους ανθρώπους ενώ έγιναν και η αφορμή να γνωρίσουμε σπουδαία κείμενα
επαναφέροντάς μας έτσι σε μια ζώσα πραγματικότητα.
ΣΤ.Ξ: Η πανδημία και οι περιορισμοί έχουν αλλάξει πολύ τις ζωές μας. Ο κλάδος των καλλιτεχνών ειδικά έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Πρωτόγνωρη εμπειρία για μας ( αποστάσεις, μάσκες). Καταφέραμε όμως να παρουσιάσουμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες ένα έργο με κείμενα τα οποία μπορεί να έχουν γραφτεί πριν 200 χρόνια αλλά είναι λες και είναι γραμμένα σήμερα.
Τα θεατρικά αναλόγια θα μεταδοθούν τηλεοπτικά και διαδικτυακά. Σας λείπει η
παρουσία κοινού;
Γ.Π: Φυσικά. Νομίζουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια ζωντανή παράσταση.
ΣΤ.Ξ: Για τον μουσικό – καλλιτέχνη είναι ζωοποιός ανάγκη να έχει επαφή με τον κόσμο. Δεν είναι το χειροκρότημα μόνο. Είναι όλα αυτά τα συναισθήματα που βλέπεις στον κόσμο όταν παίζεις. Η παραδοσιακή μας μουσική είναι βγαλμένη μέσα από τον λαό. Ο λαός μας έχει περάσει ξενιτιά, προσφυγιά, πολέμους αγώνες για την ελευθερία, διεκδικήσεις για μια καλύτερη ζωή, και όλα αυτά έχουν εκφραστεί μέσα από την τέχνη. Όταν λοιπόν εγώ παίζω ένα παραδοσιακό τραγούδι ή οποιονδήποτε σκοπό στον ακροατή φέρνω μνήμες, δημιουργώ συναισθήματα. Αυτό μου έχει λείψει από την επαφή με τον κόσμο.
Αποτελείται δύο εκπροσώπους της παραδοσιακής μουσικής. Θεωρείται ότι
γενικά τιμά η χώρα μας την παράδοσή της ή πρέπει να υπάρξει αφορμή, όπως
συμβαίνει τώρα με τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821;
Γ.Π: Το θέμα της παράδοσης είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να απαντηθεί σε λίγες
γραμμές. Το ζητούμενο δεν είναι το πόσο προβάλλεται ή όχι η παράδοση ή αν
απαιτείται κάποια αφορμή γι’ αυτό. Αλλά το κατά πόσο οι παραδόσεις
αντιμετωπίζονται ως στοιχεία φολκλόρ ή αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της
συλλογικής κουλτούρας προσαρμόζοντας, τα στοιχεία τους, στις ιδιαιτερότητες κάθε
εποχής.
ΣΤ.Ξ: Εξαρτάται. Πως αντιλαμβάνεται το ελληνικό κράτος την παράδοση, τι είναι παράδοση και πως τελικά την τιμάς; Για μένα η παράδοση δεν είναι κάτι στατικό και συμπαγές. Η παράδοση είναι σαν ζωντανός οργανισμός, γεμάτος πληροφορίες. Δουλειά του κράτους είναι να την μελετήσει, να την αναλύσει και να την διδάξει στις νέες γενιές οι οποίες με την σειρά τους θα την εξελίξουν και θα την εμπλουτίσουν.
Εχετε και οι δύο επαφή με μαθητές και νέους ανθρώπους. Πιστεύετε ότι η
παραδοσιακή μουσική θα έπρεπε να είναι πιο πολύ παρούσα στα σχολεία;
Γ.Π: Γενικότερα η καλλιτεχνική εκπαίδευση πρέπει να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο
στη συνολική μόρφωση ενός παιδιού. Νομίζουμε ότι η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή
της έχει θετική επίδραση στη διαμόρφωση των αξίων ενός ανθρώπου.
ΣΤ.Ξ: Σήμερα όλο και περισσότεροι νέοι ασχολούνται με την παραδοσιακή μας μουσική. Σίγουρα θα ήταν καλό να διδάσκονται όλες οι τέχνες στα σχολεία.
Μετά τα θεατρικά αναλόγια, έχετε προγραμματίσει κάτι άλλο;
Γ.Π: Λόγω των περιορισμών εξ’ αιτίας της πανδημίας και της δυσκολίας που
αντιμετωπίζουν οι διάφοροι χώροι συναυλιών και παραστάσεων δεν έχουν
οριστικοποιηθεί πράγματα. Παρόλα αυτά βρισκόμαστε στην προετοιμασία και τον
προγραμματισμό κάποιων συναυλιών και ηχογραφήσεων.
ΣΤ.Ξ: Αυτήν την περίοδο βρισκόμαστε σε πρόβες με την μπάντα μου REPLICA εν όψει καλοκαιριού και καλώς εχόντων των πράγματων θα ξεκινήσουμε τις ζωντανές εμφανίσεις στην πόλη μας αλλά και αλλού από τα μέσα του Ιουνίου.
