Η μάχη για τη μάνα δόθηκε. Από την ίδια που πάλεψε λυσσαλέα να κρατηθεί στη ζωή και από τους γιατρούς του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας» στην Πάτρα, που έβλεπαν τις ελπίδες να λιγοστεύουν αλλά δεν το έβαζαν κάτω…
Νικήθηκαν… Η Ελένη, Κώστα δεν τα κατάφερε…
Μέσα όμως σε αυτό το δράμα, τον πόλεμο με τον θάνατο, είδε το φως της ζωής το μικρό πλασματάκι που είχε μέσα της… το παιδάκι το δικό της και του Κώστα της… Οι μήνες της κύησης δεν είχαν συμπληρωθεί, οι γιατροί όμως τα κατάφεραν και το έβγαλαν μέσα από το ταλαιπωρημένο κορμί της ζωντανό…
Ένα αγοράκι γεννήθηκε τη στιγμή που η μάνα άφηνε την τελευταία της πνοή… τη στιγμή που ο πατέρας – ο πονεμένος από τη ζωή πατέρας, αυτή η ψυχούλα, το εργατικό και χαμογελαστό παιδί, ο σωστός επαγγελματίας που όλοι αγαπάνε – ζούσε με αγωνία τον εφιάλτη της τιτάνιας προσπάθειας των γιατρών και της αγαπημένης του για να ζήσει…
Το βρέφος είναι καλά, λένε οι γιατροί… Παίρνει σιγά – σιγά βάρος… Είναι αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρει. Βρίσκονται συνεχώς από πάνω του. Έχουν βάλει στοίχημα να το κρατήσουν με νύχια και με δόντια στη ζωή. Νιώθουν να το χρωστούν στην αδικοχαμένη μάνα…
Το Επιτάλιο θρηνεί για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια για τις απώλειες που βιώνει η οικογένεια του Κώστα Κόττα. Ήταν πάλι Φεβρουάριος όταν έπεσε σαν κεραυνός η είδηση του τραγικού θανάτου του “αγαθού γίγαντα”, του αδερφού του, του Ευρυβιάδη, μετά από εργατικό ατύχημα. Πατέρας ενός παιδιού και περίμενε το δεύτερο. Δεν το είδε ποτέ…
Τι παιχνίδια παίζει η μοίρα…Τώρα ο αδερφός του καλείται να σηκώσει βαρύ αλλά όμορφο και πολύτιμο φορτίο. Να παλέψει με τον πόνο και την οδύνη για τον χαμό της αγάπης του και να οπλιστεί με δύναμη και κουράγιο για να μεγαλώσει τον μονάκριβό του…
Η σορός της Ελένης μεταφέρθηκε χθες στον τόπο της, στην Ηγουμενίτσα… Από εκεί έφυγε ως φοιτήτρια πριν κάποια χρόνια και ήρθε στον Πύργο… Γνώρισε τον Κώστα της, αγαπήθηκαν και άρχισαν να κάνουν όμορφα όνειρα και σχέδια για τη ζωή τους… κόπηκαν όμως απότομα, βάναυσα και σκληρά…
Η Ελένη θα κηδευτεί αύριο, στις 11 το μεσημέρι… Μαζί με τις δύστυχες οικογένειες των δύο παιδιών, την συνοδεύει η σκέψη όλων μας… Ας είναι καλοτάξιδη και ας αναπαυθεί η ψυχούλα της…Θα προσέχει από εκεί ψηλά τον καλό της Κώστα και το αγοράκι της που δεν πρόλαβε να πάρει στην αγκαλιά της..
Συγκινεί ο πεθερός της 34χρονης Ελένης: «Ήταν μια κοπέλα – διαμάντι»
Θλίψη σκόρπισε στο πανελλήνιο η είδηση του θανάτου της 34χρονης εγκύου, Ελένης Κώστα, που άφησε την τελευταία της πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο Πατρών από πνευμονική εμβολή.
Η κοπέλα γυναίκα που βρισκόταν στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της τελευταία παρουσίαζε επιπλοκές με αποτέλεσμα την Κυριακή να χάσει την μάχη ενώ οι γιατροί κατάφεραν να κρατήσουν στη ζωή το πρόωρο μωράκι της, το οποίο είναι καλά στην υγεία του.
Στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα”, στο STAR, μίλησε συντετριμμένος ο πεθερός της άτυχης κοπέλας, ο οποίος πριν την νύφη του είχε χάσει και τον ένα του γιο.
Μεταξύ άλλων ο ίδιος ανέφερε, μιλώντας στην εκπομπή με τρεμάμενη φωνή, ότι «Έπαθε τρεις ανακοπές… η θρόμβωση πήγε στους πνεύμονες, σταμάτησε ο εγκέφαλος και έσβησε το κορίτσι. Το παιδάκι είναι αγοράκι. Είναι το πρώτο της και είναι διασωληνωμένο, αλλά πάει με σταθερά βήματα, είναι καλά, πάει καλά… Έχω χάσει πριν 4 χρόνια τον άλλο μου γιο… Από τα 5 εγγόνια μου τα 3 είναι ορφανά.. Η Ελένη ήταν μια παρά πολύ καλή κοπέλα. Ήταν ένα διαμάντι, μια πολύ ωραία κοπέλα. Την είχαμε μαζί μας 11 χρόνια, από τότε που σπούδαζε. Σαν παιδί μας την είχαμε…».
