ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΑΝΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Οι συστάσεις για τον Διονύση Βούλτσο είναι περιττές. Όλοι στην Πάτρα τον γνωρίζουν για το προσωπικό και καλλιτεχνικό του ήθος, το ταλέντο του και την ανεξάντλητη αγάπη του για το θέατρο και την υποκριτική. Αυτή την περίοδο συνεργάζεται με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στην παράσταση «Ο Γορίλας και η Ορτανσία» και μιλάει στον «Ν» για τη συνεργασία αυτή αλλά και για μια αξιόλογη παραγωγή που ετοιμάζει στα… προσεχώς.
Θεατρική επιστροφή στο σανίδι σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Με τι συναισθήματα περιμένατε αυτή την επαφή σας και πάλι με το κοινό;
Με ιδιαίτερη χαρά, περίμενα την έναρξη των παραστάσεων. Είναι ευτύχημα να συνεργάζεται κανείς με την κεντρική θεατρική σκηνή της πόλης και να στεγάζει τα καλλιτεχνικά του όνειρα, στο κόσμημα του Τσίλερ, στο θέατρο «Απόλλων».
Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Ο Γορίλας και η Ορτανσία», ένα έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που δεν είναι πολυπαιγμένο. Έκρυβε κάποια επιπλέον «πρόκληση» το στοιχείο αυτό; Πώς θα περιγράφατε εσείς αυτό το έργο;
Δικαίως, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις, για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ήταν, λοιπόν, εξαιρετική ευκαιρία, να έλθει στην επικαιρότητα ένα έργο, καθόλα άξιο των πολυπαιγμένων και με τη σκηνική του ανάγνωση, να διατρανώσει την πεποίθηση, ότι ούτε μισή σελίδα από τα έργα του πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου, δεν υπολείπεται σε μαεστρία γραφής και πλούτο κοινωνικών μηνυμάτων.
Θεωρώ ότι «Ο Γορίλας και η Ορτανσία» ανήκει στη μεγάλη οικογένεια του θεάτρου του παραλόγου. Ενώ, από πρώτη ματιά, όλα συμβαίνουν σε ρεαλιστικό χώρο και χρόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι, στην ουσία του, το έργο ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.
Σας βλέπουμε ώς καθηγητή να δημιουργείτε και μια ιδιαίτερη σχέση μ’ έναν… γορίλα. Τι «κρύβει» αυτός ο ρόλος και πως θα χαρακτηρίζατε αυτή τη σχέση;
Μετά τον μολιερικό «μισάνθρωπο», ο Καμπανέλλης, αριστοτεχνικά, χτίζει έναν σύγχρονο μοναχικό ήρωα, έγκλειστο στο επιστημονικό του «σπήλαιο», ερευνητή της επιστημονικής αλήθειας, νεόκοπο σωτήρα του εκπεσόντος κόσμου.
Το alter ego αυτού του κοσμοκαλόγερου επιστήμονα, ανευρίσκεται στο πρόσωπο ενός γορίλα… Ο Καμπανέλλης εξωθεί τον ήρωά του να ρίξει μια δαρβινική ματιά στον Παράδεισο και να ξεκλέψει την πληροφορία, ότι ο πρωτόπλαστος Αδάμ ήταν… γορίλας! Το συμβολικό δένδρο της γνώσεως, με τους απαγορευμένους του καρπούς, είναι σημείο αναφοράς. Κάτω από τη μυστική σκιά του θα συγκατοικήσουν ο αρχάνθρωπος γορίλας με τον μετάνθρωπο επιστήμονα…
Υποθετικά και αν βγείτε από το «κοστούμι» του ρόλου σας, ο Διονύσης Βούλτσος, θα μπορούσε να αναπτύξει μια σχέση μ’ έναν γορίλα;
Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου! Προς το παρόν, λόγω άλλων γεωγραφικών παραλλήλων, «στρώνω» τη σχέση μου με το γάτο μου… Μάλλον μου μαθαίνει κάποια πράγματα, που δεν είναι γνωστά στον κόσμο των δίποδων…
Ποιο είναι το κλίμα που έχετε ζήσει στις πρόβες και με τί συναισθήματα θέλετε να αποχωρήσει το κοινό από τις παραστάσεις;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που συνεργάζομαι ξανά με το Μίλτο Νίκα. Έχουμε, σχεδόν, ταύτιση καλλιτεχνικών απόψεων όσον αφορά την προσέγγιση ενός έργου αλλά και την σκηνική του αποτύπωση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποιοτική ασφάλεια για έναν ηθοποιό από έναν «ομόαιμο» σκηνοθέτη, που τον περιβάλλει με σεβασμό και αγάπη. Η ευτυχής συγκυρία της τρέχουσας παραγωγής, ολοκληρώνεται με την αγαστή συνεργασία μου με τους αξιόμαχους συναδέλφους μου αλλά και όλους τους συντελεστές της παράστασης.
Ελπίζω το κοινό να εισπράξει γέλιο, χαρά, κοινωνικά μηνύματα αλλά και τη ζεστασιά της παρέας μας.
Ως ένας «εργάτης» της τέχνης και του πολιτισμού, εδώ και πολλά χρόνια, στην Πάτρα, είστε αισιόδοξος για το πολιτιστικό παρόν και μέλλον της πόλης;
Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Αξιώθηκα να έχω δύο παιδιά, που τώρα είναι στην ανατολή της Ζωής και ζουν το σφρίγος της νιότης τους. Έχουν τις σπουδές τους, τις δουλειές τους, τις σχέσεις τους! Η ζωή συνεχίζεται με ορμή, πέρα από τις όποιες αντιξοότητες, άσχημες συγκυρίες και κοινωνικές εμπλοκές. Όσο, λοιπόν, και αν μεμψιμοιρούν οι μεγαλύτεροι, η νέα γενιά, θα παλέψει και θα χτίσει το δικό της αύριο και το πολιτιστικό και το πολιτικό, με καλύτερα υλικά και περισσότερο φως! Γι αυτό είμαι αισιόδοξος.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε ζήσει λοκντάουν, καραντίνες, πόλεμο τώρα, το κίνημα #metoo, ακούμε για γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες κτλ. Θέλετε να κάνετε ένα σχόλιο για όλα αυτά; Πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να «γιατρέψει» τις ψυχές των ανθρώπων;
Πάντα συνέτρεχαν και θα συντρέχουν, από κοινού, αρνητικές και θετικές σκέψεις. Αρνητικές και θετικές ενέργειες. Προτιμώ να σταθώ σε σκέψεις και ενέργειες, που θα κρατήσουν τον πλανήτη όρθιο, τη ζωή σφριγηλή, το μέλλον φωτεινό.
Η τέχνη θα είναι πάντα παρούσα, θεράπαινα ιερή και δάσκαλος Ζωής, για όσους καταδέχονται τις υπηρεσίες της. Δεν νομίζω να «γιάτρεψε» ποτέ και κανέναν, ένα φάρμακο που… δεν το πήρε.
Η τέχνη είναι ευκαιρία για ζωή. Καλή, ευτυχής σύμπτωση. Ποιος θα αδράξει την ευκαιρία που γεννιέται μέσα από την καλλιτεχνική πράξη; Και θα αγωνιστεί μετά, με νέους όρους, στον προσωπικό του στίβο; Πρόκειται για προσωπικό στοίχημα.
Μετά τον «Γορίλα και την Ορτανσία» υπάρχει κάτι στα άμεσα σχέδιά σας;
Φέτος, συμπληρώνονται 100 χρόνια και από τη μικρασιατική καταστροφή.
Ελπίζω να καταφέρω να ξαναπαίξω ένα αγαπημένο έργο, που είχα ανεβάσει, προ χρόνων, με το «Ιόνιο θέατρο». Μιλώ για την «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» του Στρατή Δούκα, το πολύπαθο οδοιπορικό ενός μικρασιάτη πρόσφυγα… Ίδωμεν!
