Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους αφανείς ήρωες του ελληνικού τραγουδιού, με μεγάλες περγαμηνές στη 40χρονη πορεία του.
Αρχισε δημιουργώντας το θρυλικό πλέον συγκρότημα Τα παιδιά από την Πάτρα και συνεχίζει ακάθεκτος να γράφει τραγούδια για σχεδόν όλα τα σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης. Από το 1995 έως το 2002 είχε τη δική του τηλεοπτική εκπομπή «Χάριν ευφωνίας» και από εκεί πέρασε όλο το ελληνικό μουσικό στερέωμα συνθετών, στιχουργών και μουσικών.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώργος Κόρος, Μπάμπης Μπακάλης, Κώστας Βίρβος, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Σταμάτης Κόκοτας, Δημήτρης Μητροπάνος, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Πόλυ Πάνου, Μαίρη Λίντα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Χαρούλα Λαμπράκη, Πασχάλης Τερζής είναι μερικά από τα ονόματα που συνεργάστηκε μαζί τους ως μουσικός, αλλά και ως συνθέτης. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι ο μοναδικός από τους μουσικούς που κρατάει στενές σχέσεις και με τον Πασχάλη Τερζή, ο οποίος σήμερα πρώτη φορά αναφέρει και τους πραγματικούς λόγους που ο σπουδαίος τραγουδιστής αποφάσισε να βάλει ξαφνικό τέλος στη μεγάλη καριέρα του…
Πού γεννηθήκατε;
Εγώ είμαι Πόντιος από την πλευρά του πατέρα μου. Η μάνα μου είναι από τα Γρεβενά, όπου γεννήθηκα κι εγώ.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Είχα όμορφα παιδικά χρόνια, ήρεμα, θα έλεγα. Η πρώτη επαφή με τη μουσική είναι ένα μπουζούκι που μου αγόρασαν από τη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 10 ετών. Νότες έμαθα στη Φιλαρμονική Γρεβενών. Το βάπτισμα του πυρός επαγγελματικά το πήρα όταν πέρασα στο Πολυτεχνείο στην Πάτρα, που ξεκίνησα στην μπουάτ Ιζαμπέλα. Και μετά κατευθείαν ήρθαν Τα παιδιά από την Πάτρα, με τα οποία δουλέψαμε στο Χάραμα.
Η οικογένειά σας ήθελε να γίνετε μουσικός;
Οχι. Ηθελαν να γίνω μηχανικός, επειδή σπούδαζα αυτό το αντικείμενο. Πήρα το πτυχίο του μηχανολόγου, όμως δεν το εξάσκησα ποτέ.
Πότε ήρθε η πρώτη σας επιτυχία;
Σε ηλικία 22 ετών κάναμε την πρώτη μεγάλη επιτυχία, το «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός». Ο δίσκος αυτός πούλησε 300.000 αντίτυπα και συνολικά οι τρεις πρώτοι δίσκοι έφτασαν τα 650.000 αντίτυπα. Τότε λοιπόν άρχισα να κερδίζω καλά χρήματα από τη μουσική, να λαμβάνω μια αξιόλογη κοινωνική αίγλη και οι γονείς μου δεν είπαν κουβέντα!
Πώς δημιουργήθηκαν τα Παιδιά από την Πάτρα;
Την εποχή εκείνη παίζαμε όλοι μαζί, ως νέοι μουσικοί. Κάποια στιγμή λοιπόν ο ιδιοκτήτης του κέντρου Χάραμα όπου τραγουδούσαμε θέλησε να φτιάξει έναν αναμνηστικό δίσκο τον οποίο θα έδινε στους θαμώνες του κέντρου. Τον δίσκο αυτόν λοιπόν οι θαμώνες τον πήγαν στις πόλεις και στα χωριά όπου ζούσαν. Και εκεί που είχαν κοπεί 2.000 αντίτυπα, γίνεται το μεγάλο μπαμ και ο δίσκος ακουγόταν παντού. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Δεν προλάβαιναν να βγάζουν δίσκους. Ετσι, έφτασε να έχει πουλήσει 300.000 αντίτυπα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ομως για να… κατοχυρωθεί μια επιτυχία έπρεπε να κατέβουμε στην Αθήνα. Ετσι κι έγινε. Κάναμε άλλους τέσσερις δίσκους, όμως εμένα δεν μου έφτανε όλο αυτό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι πρέπει να κάνω εκτός από το να παίζω μπουζούκι. Ετσι, το 1998 έκανα το πρώτο μου σάουντρακ «Κάτι τρέχει με τους δίπλα». Κι έτσι κατάλαβα ότι το να επενδύεις μουσικά πάνω σε εικόνα είναι η μαστοριά μου και το μέλλον μου.
Γιατί σταμάτησαν τόσο απότομα τα Παιδιά από την Πάτρα;
Είναι αλήθεια πως ήταν πολύ απότομο το τέλος του συγκροτήματος. Μόλις πέντε χρόνια κρατήσαμε. Και σταματήσαμε γιατί θέλαμε να τραβήξουμε διαφορετικό δρόμο καθένας από εμάς! Τότε είχε πει ένα φοβερό για εμάς ο Ακης Πάνου: «Ο Βαγγέλης Δεληκούρας ήταν το μυαλό, ο Χρήστος Παπαδόπουλος η ψυχή και ο Λάμπρος Καρελάς η φωνή». Εχετε κάποια εμπορική εικόνα τι πουλήσατε ως συγκρότημα σε δίσκους όλα αυτά τα χρόνια;
Είναι μεταξύ 750.000 και 1.000.000 δίσκοι!
Το φοβερό πάντως με εσάς είναι ότι φέρατε και πολλές ξενόφερτες μουσικές στην Ελλάδα…
Η αλήθεια είναι ότι έχω ταξιδέψει σε όλη την Ανατολή, έκανα ταξίδια στην Ινδία, στην Καππαδοκία, στην Αρμενία. Και το ξεκίνησα ως χόμπι. Μόλις έβγαζα κάποια χρήματα, λίγο πριν από το Πάσχα πήγαινα ένα ταξίδι στις χώρες που προανέφερα. Εκεί λοιπόν πήγαινα και έβρισκα διάφορους μουσικούς και έπαιζα μαζί τους τις δικές τους μουσικές. Ετσι έμαθα την ανατολίτικη μουσική. Παράλληλα το 1995 ξεκίνησα μια μουσική τηλεοπτική εκπομπή, όπου συναναστράφηκα με μερικά από τα κορυφαία ονόματα και στη μουσική και στη σύνθεση. Πήγαινα στα σπίτια τους, έκανα πρόβες και αυτό ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Γιατί εγώ κλασικό μουσικό σχολείο δεν πήγα. Ο,τι έμαθα το έμαθα αυτοδίδακτος! Ετσι, λοιπόν, μπόλιασα το έθνικ της Ανατολής με το ελληνικό λαϊκό τραγούδι και έφτασα να έχω κάνει 23 σάουντρακ!
ΠΗΓΗ: espressonews.gr
