Την περασμένη Δευτέρα, οι εικόνες με το πλήρωμα του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Ροζελίν Α» συγκεντρωμένο σ’ ένα θάλαμο -με τα χέρια ψηλά και υπό τις κάνες των όπλων των ανδρών της επιχείρησης «Ειρήνη» για τον έλεγχο του εμπάργκο όπλων του Ο.Η.Ε. στη Λιβύη- προκάλεσε αίσθηση στην Τουρκία και την έντονη διαμαρτυρία της Άγκυρας. Αν και η Ε.Ε. και η Γερμανία τόνισαν πως η διαδικασία που ακολουθήθηκε στη νηοψία κατά του τουρκικού πλοίου ήταν απολύτως νόμιμη και σύμφωνα με όσα προβλέπονται, η Άγκυρα διατήρησε υψηλούς τόνους, απειλώντας ακόμη και με «αντίποινα» ενώ σκέφτεται ακόμη και τη στρατιωτική συνοδεία φορτηγών πλοίων, που κατευθύνεται προς το λιβυκό λιμάνι της Μισράτα, που ελέγχεται από τον Σάρατζ.
Δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων και αναλυτές, χαρακτήρισαν το περιστατικό στο «Ροζελίν Α», ανάλογο μ’ εκείνο που συνέβη στην πόλη στη Σουλεϊμανίγια του Βορείου Ιράκ, πριν από 17 χρόνια και έθιξε καίρια την περηφάνεια και τον εγωισμό των Τούρκων.
Ο απόστρατος ναυάρχος Τζεμ Γκιουρτενίζ, που θεωρείται «γκουρού» της θεωρίας της «Γαλάζιας Πατρίδας» που έχει υιοθετήσει και υλοποιεί η κυβέρνηση Ερντογάν, χαρακτήρισε τη νηοψία «πειρατική ενέργεια» σαν το περιστατικό στο Ιράκ. «Πρόκειται για το κατώτερο επίπεδο κήρυξης πολέμου. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή πρέπει να πατήσει πολύ ισχυρά σε αυτή τη ληστεία. Είναι ένα περιστατικό σαν το «πέρασμα τσουβαλιών» στο Ιράκ. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Αν και τα δύο περιστατικά δεν μπορούν να θεωρηθούν ίδιας σημασίας και βαρύτητας, εν τούτοις η σύνδεσή τους χρησιμοποιείται από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Άγκυρας, προκειμένου να οξυνθεί το θυμικό της τουρκικής κοινής γνώμης, σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για την κυβέρνηση Ερντογάν, λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, της πανδημίας του Covid-19 και των πολλών μετώπων που έχει ανοίξει ο Ερντογάν με γειτονικές χώρες και όχι μόνο.
Στις 4/7/2003, πέντε σχεδόν μήνες μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου για την ανατροπή του τότε ιρακινού δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν, αμερικανικό στρατιωτικό απόσπασμα έκανε έφοδο στα γραφεία του Ιρακινού Τουρκμανικού Μετώπου, στο κέντρο της πόλης Σουλεϊμανιέ στο Βόρειο Ιράκ. Κατά την έφοδο συνελήφθησαν 24 άτομα, από τα οποία οι 11 ήταν Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώτες -ανάμεσά τους και ένας συνταγματάρχης- των ειδικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο Ιράκ, στο πλαίσιο των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ.
Οι Αμερικάνοι ακολούθησαν τη γνωστή διαδικασία, περνώντας χειροπέδες στους συλληφθέντες και καλύπτοντας τα κεφάλια τους με τσουβάλια από λινάτσα. Όπως είχε γίνει γνωστό τότε, η ενέργεια των Αμερικάνων βασίστηκε σε πληροφορίες πως «ανατρεπτικά» στοιχεία, σχεδίαζαν τη δολοφονία του τότε νεοεκλεγμένου Κούρδο δημάρχου της πόλης Κιρκούκ, πρωτεύουσας του ιρακινού Κουρδιστάν. Οι ενδείξεις των Αμερικανών, «φωτογράφιζαν» μέλη του Τουρκμανικού Μετώπου, που ήταν και ο στόχος της ένοπλης εφόδου στην Σουλεϊμανιέ.
Ωστόσο στον ίδιο χώρο βρισκόντουσαν και οι 11 Τούρκοι στρατιωτικοί, σίγουρα όχι τυχαία με πολιτικά ρούχα και χωρίς ταυτότητες, ενώ μετά από έλεγχο βρέθηκαν 15 κιλά ειδικά εκρηκτικά που χρησιμοποιούνται για σαμποτάζ C-4, αρκετές χειροβομβίδες, κατάλληλα για δολοφονικές επιθέσεις όπλα, 100 χιλιάδες δολάρια, δεκάδες πλάνα για διάφορες επιθέσεις στην περιοχή του Κιρκούκ και πολλά μυστικά έγγραφα. Οι φωτογραφίες των Τούρκων στρατιωτικών με τα καλυμμένα κεφάλια, δεμένοι πισθάγκωνα επάνω στο φορτηγό, από τους Αμερικάνους προκάλεσε σοκ στην Τουρκία. Η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Ερντογάν, χαρακτήρισε «μεγάλη προσβολή» το περιστατικό, ενώ στο ίδιο ύφος κινήθηκαν και οι εφημερίδες της εποχής, με βαρύγδουπα δημοσιεύματα και πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους, που χαρακτηρίζονταν από αντιαμερικανικό μένος και μιλούσαν για αμερικανική επιχείρηση ενάντια στον… τουρκικό στρατό.
