Ο Θόδωρος Καμπέρος, από μικρό παιδί αγαπούσε τα άλογα και την ιππασία. Για αυτό, πέρα από τη δουλειά του – ως στέλεχος της ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας, ασχολείται με την ιππασία ως προπονητής και μάλιστα έχει μεταλαμπαδεύσει το πάθος του για τα άλογα στις κόρες του, οι οποίες είναι και αυτές αθλήτριες ιππασίας.
Μάλιστα, στο κτήμα του στον Άνω Αλισσό, έχει δημιουργήσει εγκαταστάσεις φιλοξενίας αλόγων και προπονητήριο, ώστε να εκπαιδεύει τους αθλητές του. Με δυο λόγια, για τον Θεόδωρο Καμπέρο, η ιππασία είναι τρόπος ζωής.
Και όμως, ως προπονητής ενός μικρού ιππικού ομίλου ο Θεόδωρος Καμπέρος και οι αθλητές του, παρά το γεγονός ότι έχουν αφιερωθεί «ψυχή τε και σώματι», στην υπόθεση της ιππασίας, δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις.
Αιτία, οι αυστηροί όροι λειτουργίας που έχει θεσπίσει η Πολιτεία, για τους ιππικούς ομίλους και οι οποίοι ευνοούν τα μεγάλα αθλητικά σωματεία, τα οποία βρίσκονται κατά κύριο λόγο στην πρωτεύουσα αφού λόγω του μεγέθους τους μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το απαιτητικό θεσμικό περιβάλλον και βάζουν σε δεύτερη μοίρα, αυτά της ελληνικής περιφέρειας.
Σε καμία περίπτωση η παραπάνω διάκριση δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους αθλητές της ιππασίας. Όσοι από αυτούς ανήκουν σε «Μεγάλους Ιππικούς Ομίλους» διαθέτουν αριθμό μητρώου με τον οποίο μπορούν να συμμετέχουν σε επίσημες αθλητικές διοργανώσεις όπως του Πρωταθλήματος ή των Πανελληνίων. Αντίθετα, οι αθλητές που ανήκουν σε μικρά αθλητικά σωματεία μένουν εκτός των σημαντικών διοργανώσεων, καθώς είναι δύσκολο να αποκτήσουν αριθμό μητρώου, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να φτάσουν στην κορυφή.
«Το μέλλον του αθλήματος της ιππασίας είναι στην επαρχία»
Ο Θεόδωρος Καμπέρος, προπονητής ιππασίας στην Αχαΐα μίλησε στον «Νεολόγο» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μικρά σχήματα ιππασίας στην επαρχία, παρότι το μέλλον του αθλήματος αδιαμφισβήτητα βρίσκεται εκεί.
«Στο παρελθόν και για πολλά χρόνια η Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας πρόσφερε σαν εναλλακτική λύση στα μικρά σχήματα την δυνατότητα συμμετοχής σε όλες τις διοργανώσεις με την μορφή της οργανωμένης αθλητικής ομάδας. Με αυτόν τον τρόπο εμείς οι εκπρόσωποι της επαρχίας είχαμε την δυνατότητα να συμμετέχουμε παντού και να εκπροσωπούμε την περιοχή μας. Με την εναρμόνισή της Εθνικής με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία μας το απαγόρευσαν αυτό, αναγκάζοντας μας όλους να δημιουργήσουμε Ομίλους. Όμως δεν σταματάει εκεί. Η προσπάθεια της πολιτείας να “εξυγιάνει” τον αθλητισμό συνολικά, έχοντας κατά νου, τα μεγάλα αθλητικά σωματεία, όπου εκεί διακυβεύονται αναμφίβολα μεγάλα οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντα, προωθεί συνεχώς ένα πλαίσιο αυστηροποίησης και γραφειοκρατικών απαιτήσεων που σας διαβεβαιώνω είναι αδύνατον να ανταποκριθεί ένα μικρό σωματείο και να μην είναι επιεικώς παράτυπο. Την δεκαετία του ‘90 η Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας αναγνώριζε την ανάγκη πρόβλεψης οργανωμένης αθλητικής ομάδας και τριάντα χρόνια μετά, οι θεσμικές συνθήκες να σπρώχνουν προς εξαφάνιση κάθε μικρή συμμετοχή προερχόμενη από την επαρχία. Για τριάντα ολόκληρα χρόνια παλεύουμε να ακούγεται στα μεγάφωνα των αγώνων, η περιοχή μας, η επαρχία μας, έτσι απλά σαν μια αναμμένη σπίθα, που δεν έχει σβήσει. Γιατί και εμείς, όπως και η Ομοσπονδία, πιστεύουμε ότι το μέλλον του αθλήματος της ιππασίας είναι στην επαρχία, άλλωστε πώς τα άλογα θα ζήσουν στην Αθήνα».
“Η ιππασία για μένα είναι ένας τρόπος ζωής“
Στην εφημερίδα «Νεολόγος» μίλησε και η Θανούλα Καμπέρου, αθλήτρια της ιππασίας, η οποία ανήκει σε ιππικό όμιλο που έχει ως βάση την Δυτική Αχαΐα, όπου βρίσκονται και οι ιππικές εγκαταστάσεις, οι χώροι που διεξάγονται οι προπονήσεις. Όπως είπε η νεαρή αθλήτρια: «Η ιππασία για μένα είναι ένας τρόπος ζωής, ουσιαστικά μεγάλωσα δίπλα στα άλογα, καθώς η οικογένεια μου και περισσότερο ο πατέρας μου εκτρέφει άλογα εδώ και 30 χρόνια. Ξεκίνησα να ιππεύω άλογο από μικρή ηλικία και στα δέκα μου χρόνια συμμετείχα στους πρώτους επίσημους αγώνες. Οι προπονήσεις ιππασίας είναι πλέον μέρος της καθημερινότητας μου. Πριν ξεσπάσει η πανδημία, συμμετείχα μία φορά το μήνα σε αγώνες, τώρα δυστυχώς το αγωνιστικό πρόγραμμα έχει αναβληθεί για αρκετούς μήνες. Πιο παλιά συμμετείχα και σε αγώνες της Πελοποννήσου, όπως στην Καλαμάτα, πλέον οι αγώνες διεξάγονται μόνο στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, φυσικά για εμάς το πιο κοντινό είναι η Αθήνα. Παρότι η ιππασία είναι κάτι που αγαπώ είναι δύσκολο να ασχοληθώ επαγγελματικά, καθώς αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθώ στο εξωτερικό που μόνο εκεί μπορείς να κάνεις καριέρα στην ιππασία, διότι εδώ στην Ελλάδα το άθλημα αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένο και πόσο μάλλον στην επαρχεία όπου βρίσκομαι. Ως εναλλακτική επιλογή, λοιπόν, έχω σκεφτεί να αποκτήσω πτυχίο προπονητικής, να συνεχίσω την ιππασία και την εκπαίδευση αλόγων, με τα οποία θα κατεβαίνω σε αγώνες».
εφ. Νεολόγος
