Mε βολές κατά διοίκησης ΠΓΝΠ, Δημάρχου Πατρέων, δημοσιογράφων, Περιφέρειας, διοίκησης 6ης ΥΠΕ, Πανεπιστημίου η πρώην διοικήτρια του νοσοκομείου Ρίου Παναγούλα Μαμμή εκτοξεύει κατηγορίες κατά πάντων σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ενώ θεωρεί πως της έγινε οργανωμένη επίθεση.
Συγκεκριμένα αναφέρει: Διάβασα και άκουσα παράπονα και σχόλια από ΜΜΕ και πολίτες σε σχέση (α) με την ανηλεή επίθεση στο πρόσωπό μου, ως διοικήτριας του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών κατά την διετή θητεία μου και (β) για το ότι δεν απάντησα σ αυτήν την οργανωμένη επίθεση που δέχθηκα.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ: Ποιοι είναι αυτοί που νίκησαν και σε τι συνίσταται ακριβώς η νίκη τους;
1. Νίκησε μήπως η πανεπιστημιακή «οικογένεια» του Πανεπιστημίου Πατρών, που εμφανίστηκε ενωμένη για να προστατέψει διακεκριμένο μέλος της, τον διευθυντή της ιατρικής υπηρεσίας του Νοσοκομείου, ο οποίος όπως φάνηκε μετά την παραίτησή μου, είχε δρομολογήσει την εγκατάλειψη του Νοσοκομείου αφήνοντας τεράστιο κενό ενώ αποτελούσε τον μοναδικό νόμιμο αντικαταστάτη του διοικητή;
Η ίδια «οικογένεια», που στήριξε μέλη της και με κατηγόρησε, διότι δήθεν τα εγκάλεσα, αδιαφορώντας παντελώς για την υποχρέωση που είχα από την θεσμική μου θέση και λησμονώντας εντέχνως άραγε ότι κάθε ΝΠΔΔ, όπως είναι το Πανεπιστήμιο, αλλά και το Νοσοκομείο, σύμφωνα με τον νόμο έχει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, ενώ τελικά αποδείχτηκε, ότι δεν επρόκειτο ούτε για προπειθαρχική διαδικασία, πόσο μάλλον δίωξη όπως βαπτίστηκε από τα ΜΜΕ και υιοθετήθηκε έντεχνα.
2. Κέρδισαν τα διορισμένα από την παρούσα κυβέρνηση μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, που σε συνεργασία με την «αδικημένη» από την δικαιοσύνη πρώην διευθύντρια νοσηλευτικής υπηρεσίας επεδίωκαν και επέτυχαν με συνεχείς «ομόφωνες διαφωνίες» την αδυναμία λήψης αποφάσεων (όπως φαίνεται από τις ψηφοφορίες και τα πρακτικά του Δ.Σ.) και από τις αιτήσεις παραίτησης τριών γραμματέων Δ.Σ.;
Μήπως θα χαρακτηριστεί “νίκη” η καταγγελία από μέλη του ΔΣ για μια σειρά από νόμιμες ενέργειές μου, ενώ ταυτόχρονα δήλωναν δημόσια ότι για τα συγκεκριμένα θέματα «δεν είχαν επίσημα ενημερωθεί»;
3. Κέρδισε την κοινή γνώμη ο κ. Δήμαρχος Πατρέων, που ενώ σε προσωπική μας επικοινωνία, ήτοι γραπτή απάντησή του σε επιστολή μου για την συναφθείσα χωρίς να λάβω γνώση «συνεργασία» του Δήμου με το Π.Γ.Ν.Π. δήλωνε, ότι «κάτι δεν διατυπώθηκε καλά στο δελτίο Τύπου», δεν το αναίρεσε αυτό ποτέ δημόσια, και ταυτόχρονα ο ίδιος με νέα δήλωσή του συνέχισε να ενισχύει την «επιστημονική συνεργασία» που υπήρξε;
4. Νίκησε η ομάδα των «αγανακτισμένων» δημοσιογράφων (ευτυχώς λίγων και επαναλαμβανόμενων), επίδοξων αυριανών βουλευτών, αυτοδιαφημιζόμενων επιφανών στελεχών της Αχαϊκής κοινωνίας, που χωρίς να γνωρίζουν (άραγε;) τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, προσπάθησαν να με κατηγορήσουν συκοφαντώντας το πρόσωπό μου με ευφυολογήματα πάνω σε μία και μοναδική κατασκευασμένη σαθρή κατηγορία περί δίωξης επιφανών επιστημόνων;
5. Ποιος θα μας απαντήσει για το τι πέτυχε η 6η ΥΠΕ, που από τον Μάρτιο του 2020 με κάθε τρόπο υπέθαλψε, εάν δεν υποκίνησε, την αποσταθεροποίηση της διοίκησης του Νοσοκομείου με άσκηση σκιώδους διοίκησης σε αυτό, παραμερίζοντας σκοπίμως την θεσμική διοίκησή μου, με κορύφωση την άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατ’ εμού, υφαρπάζοντας την πειθαρχική εξουσία απο την κεντρική διοίκηση του Υπουργείου Υγείας;
6. Το Υπουργείο Υγείας, το οποίο, ενώ αρχικά εφάρμοσε την κυβερνητική πολιτική της παραμονής των αξιόλογων στελεχών της υγείας, ανεξαρτήτως του ποιος τους είχε διορίσει, τελικώς υπέκυψε στην άσκηση πιέσεων μικροπολιτικής από την περιφέρεια, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά, ότι στην Ελλάδα δεν ασκείται κεντρική εξουσία, αλλά ικανοποιούνται απόψεις και συμφέροντα της περιφέρειας;
Είναι αξιοσημείωτο, ότι:
• Κανένας από τους παραπάνω φορείς, δημοσιογράφους, οργισμένους – αγανακτισμένους πολίτες, υπερασπιστές του δημοσίου «καλού», δεν προσπάθησε ποτέ πριν δημοσιεύσει ή ενεργήσει ο,τιδήποτε, να ενημερωθεί απευθείας από εμένα προσωπικά, όσο ήμουν διοικήτρια του ΠΓΝΠ, ενώ στο παρελθόν υπήρχε συνεχής επικοινωνία. Γιατί άραγε;
• Η προσπάθεια εξαναγκασμού μου σε παραίτηση, ξεκίνησε αμέσως μετά την επιτυχημένη και βραβευμένη διεθνώς και πανελληνίως αντιμετώπιση του πρώτου κύματος κορονοϊού τον Μάρτιο του 2020. Τι φοβήθηκε η τοπική κοινότητα και έσπευσε να με απομακρύνει χωρίς να υπάρξει αιτία αλλά ούτε αφορμή και χωρίς αντικαταστάτη; Ότι θα αποκτούσα επιρροή και μετά θα ήταν «δύσκολο να διοικούν» τα τοπικά στελέχη, εάν εγώ παρέμενα για να ολοκληρώσω το συμβόλαιο που είχα υπογράψει και έληγε τον Φεβρουάριο του 2022;
•Αδιανόητο να εξηγηθεί γιατί οι «οργισμένοι» δεν βρίσκουν οποιασδήποτε μορφής ατασθαλία στη δίχρονη θητεία μου και καταφεύγουν σε ψεύδη τύπου ότι «χρέωσα το Νοσοκομείο €1.000.000,00 ευρώ σε προμήθειες», ενώ το μόνο αληθές είναι, ότι προσπάθησα με προσωπικό κόστος να καλύψω τις ανάγκες αυτού και ουδέποτε έφθασε η υποσχεθείσα απο την ΥΠΕ, για την συγκεκριμένη προμήθεια, έγκριση.
• Γιατί τις αμέτρητες φορές που παρακάλεσα προφορικά και εγγράφως την ΥΠΕ και το Υπουργείο Υγείας για την τοποθέτηση αναπληρωτή Διοικητή, δυστυχώς ουδέποτε ουδεμία απάντηση πήρα; Γιατί ο χρόνος για να ενισχυθεί η Διοίκηση του Νοσοκομείου υπήρχε. Οι υποψήφιοι υπήρχαν. Τι δεν υπήρχε και δεν μας απάντησαν;
• Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών έμεινε με άλυτα τεράστια προβλήματα, ακέφαλο σε μια κρίσιμη περίοδο, όπως αυτή που διανύουμε.
• Ψάχνοντας δε, θεωρώ, ότι η μοναδική νίκη είναι, ότι η παραίτησή μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να διοριστεί αναπληρωτής διοικητής, όταν η ΥΠΕ αντελήφθη, ότι δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο του διοικητή, αλλά αυτή η νίκη ανήκει αποκλειστικά στο νοσοκομείο και σε κανέναν άλλο.
• Η νίκη όσων επέτυχαν την εκπαραθύρωσή μου έγκειται: (α) στην υποβάθμιση των υγειονομικών υπηρεσιών του ΠΓΝΠ, (β) στην επικράτηση των κομματικών «φωνών» της Αχαΐας απέναντι στην κεντρική διοίκηση, (γ) στην διαιώνιση του χρόνιου ελληνικού προβλήματος της μη ολοκλήρωσης έργων, (δ) στον τρόπο άσκησης διοίκησης προς ικανοποίηση τοπικών συμφερόντων.
Για την επίτευξη του στόχου απαιτήθηκε η προς τα έξω «στρεβλή» παρουσίαση διοικητικών εμπιστευτικών θεμάτων όπως περιεχόμενο συνεδριάσεων ΔΣ, εμπιστευτικών εγγράφων, αναφορές σε «τρόπους διαχείρισης» ιδιαίτερα σημαντικών ζητημάτων, τα οποία ευρέως φιλοξενήθηκαν από τα τοπικά και εθνικά ΜΜΕ με σκοπό να στοχοποιηθεί η διοικήτρια, η οποία “κρίνεται αυτεπάγγελτα ένοχη” και πρέπει νααποχωρήσει.
Μετά από όλα αυτά που έζησα αυτό που με εκφράζει παρότι με θλίβει και αξίζει να το αναφέρω είναι, ένα κομμάτι σκέψεων του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι: «Έχω πολλούς φίλους στους κύκλους της δημοσιογραφίας, τους οποίους εκτιμώ πολύ. Μα η ανόητη και απαίδευτη δημοσιογραφία είναι διαδεδομένη στον καιρό μας και έχει επικινδύνως αναπτυχθεί. Κι έτσι η ανοησία έχει πλημμυρίσει και σκεπάσει την κοινή γνώμη, τόσο που να μην διαθέτει πλέον γνώμη. Είναι μια κοινή χωρίς γνώμη».
