Yποδόρια

Στη συλλογή διηγημάτων «Δέρμα» της Βίβιαν Στεργίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις» χρωστάω ένα ευχαριστώ γιατί μου κάλυψε με έναν τρόπο κυκλωτικό, την ένδεια γνώσης μου για τα «πραγματικά βάσανα» των μιλένιαλς. Τριαντάρηδες ανά την Ευρώπη με ένα λαπ τοπ στα μπούτια , τρώγοντας κέικ καρότο και σε μια γωνία στριμωγμένοι από συμπαίκτες που μιλούν την ίδια εσπεράντο , προσπαθούν να χτίσουν όνειρα και καριέρες την εποχή των start up και της ψηφιακής επιτυχίας.  Απογαλακτισμένοι –όσο μπορούν-από ρίζες πατρίδας και οικογένειας γυρνάνε σα νομάδες  από τρένα σε μετρό και από ξένα κρεβάτια σε γκαζόν πάρκων. Με μια γραφή που δεν μαγκώνεται στα δίχτυα του εξυπνακισμού αλλά παρατηρεί με σκάνερ ακριβείας, περιγράφει μια γενιά σε λίμπο και μακριά από αφιερώματα που δίνουν μια σχεδόν ψευδή εικόνα για την ανθρωπογεωγραφία των νέων με το διαβατήριο στο back pack ή στα «δόντια». Συνιστάται θερμά.