Νωρίς το πρωί, την κίνηση στην πολύβουη αχαϊκή πρωτεύουσα διακόπτει ένας εκκωφαντικός θόρυβος που ακούγεται σχεδόν σε ολόκληρη την Πάτρα. Πάνω από το κέντρο της πόλης απλώνεται ένα πυκνό σύννεφο καπνού. Σειρήνες ακούγονται δαιμονισμένα, περιπολικά, ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα, προσπαθούν να προσεγγίσουν την οδό Βότση. Εκεί, 30 χρονια πριν, γράφτηκε η πιο «μαύρη» σελίδα στην πρόσφατη ιστορία της πόλης!
Η είσοδος την πολυκατοικία επί της οδού Βότση 14 έχει σχεδόν ισοπεδωθεί, η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική, παντού μυρίζει μπαρούτι, ακούγονται φωνές που ζητάνε «βοήθεια», ενώ το θέαμα είναι αποτρόπαιο με διαμελισμένους ανθρώπους και αίματα παντού. Κανείς δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει τι έχει συμβεί, με τη τζιχάντ να αποτελεί άγνωστη λέξη για τους περισσότερες Έλληνες.
Έξι αθώοι Πατρινοί βρήκαν τραγικό θάνατο. Ο Γιώργος Παπασωτηρόπουλος, 58 χρόνων, ο Βασίλης Κυριακόπουλος, 53 χρόνων, ο Γιάννης Καυκάς, 25 χρόνων, η Όλγα Στραγγαλινού, 25 χρόνων, ο Δημήτρης Σεϊτανίδης, 23 χρόνων και η Γεωργία Βέρρα, 24 χρόνων, ήταν τα θύματα της τρομοκρατίας.
Συγκεκριμένα από την έκρηξη, εκτός του ότι είχαν σκοτωθεί έξι άτομα, ανάμεσά τους και ο Παλαιστίνιος φοιτητής που μετέφερε τη βόμβα, είχαν επίσης τραυματιστεί 19 πολίτες, ενώ είχαν προκληθεί σοβαρές υλικές ζημιές σε 13 παρκαρισμένα αυτοκίνητα και σε 24 οικοδομές.
Οι μνήμες παραμένουν νωπές 30 ολόκληρα χρόνια μετά από το πρωινό της 19ης Απριλίου του 1991, όπου σημειώθηκε η φονική έκρηξη στην οδό Βότση.
Ενας εκκωφαντικός και δυνατός ήχος αναστατώνει από τη μία άκρη της Πάτρας μέχρι την άλλη. Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει. Μόνο όσοι βρίσκονται σε διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης βλέπουν ένα πυκνό σύννεφο καπνού να σκεπάζει τον ουρανό.
Ο τότε Νομάρχης Αχαΐας, αείμνηστος, Νίκος Τάγαρης διηγήθηκε πως ενώ βρισκόταν στο γραφείο του στον 5ο όροφο του κτιρίου της οδού Κορίνθου (και Γούναρη) και παραχωρούσε ραδιοφωνική συνέντευξη, ξαφνικά άκουσε την εκκωφαντική έκρηξη και ευθεία μπροστά του είδε ένα πυκνό συννεφο μαύρου καπνού να καλύπτει τα πάντα.
Εκείνο το πρωινό της 19ης Απριλίου στην οδό Βότση 14, έμελλε μία ολόκληρη πόλη να ζήσει ίσως τον μεγαλύτερο εφιάλτη της, από την ημέρα του πρώτου βομβαρδισμού του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Την έκρηξη μίας βόμβας που θα σκορπούσε τον θάνατο.
Ένα σχέδιο που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε με απόλυτη ακρίβεια και είχε εκπονηθεί από μία ομάδα Παλαιστινίων παρανοϊκών τρομοκρατών, θα σφράγιζε για χρόνια την ιστορία της Πάτρας και θα λειτουργούσε ως αυτοσχέδιος προπομπός των όσων η Ευρώπη βιώνει σήμερα με τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα και δεκάδες αθώους νεκρούς.
Μόνο που τότε, οι έξι Πατρινοί που σε λίγο θα έπεφταν νεκροί από την παρανοϊκή αυτή ενέργεια, και μαζί τους μία ολόκληρη πόλη, δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι υπάρχουν αρρωστημένα μυαλά και πως 28 χρόνια μετά η «γηραιά ήπειρος» θα ζούσε κάτω από τον φόβο της τυφλής τρομοκρατίας.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΣ
Σήμερα μετά το σημείο προορισμού της βόμβας, που έσκασε στα χέρια του Παλαιστίνιου τρομοκράτη Χασικέχ, στο ασανσέρ της πολυκατοικίας της οδού Βότση 14, είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι προοριζόταν για το κτίριο του Βρετανικού Υποπροξενείου στη συμβολή των οδών Βότση και Όθωνος-Αμαλίας. Ο τρομοκράτης-μεταφορέας φέρεται να σταμάτησε λίγα μέτρα πιο πριν, με σκοπό να κάνει έναν τελευταίο έλεγχο του εκρηκτικού μηχανισμού.
ΠΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΒΟΤΣΗ 14
Μπήκε στην πολυκατοικία της Βότση 14, κατευθύνθηκε στο ασανσέρ και άνοιξε το χαρτοκιβώτιο μέσα στο οποίο είχε τοποθετήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό για να κάνει τον τελευταίο έλεγχο. Από πιθανότατα αδέξιο χειρισμό η βόμβα εξερράγη στα χέρια του και σκόρπισε τον θάνατο. Αν η βόμβα είχε τοποθετηθεί στο σημείο που είχε επιλεγεί, δηλαδή κάπου στο Βρετανικό Υποπροξενείο, το κακό θα ήταν το ίδιο, με την μόνη διαφορά οτι θα είχε ξεφύγει από τα δεσμά του θανάτου ο ίδιος ο τρομοκράτης, που στην κυριολεξία διαμελίστηκε μέσα στο κτίριο-τάφο ανθρώπων της οδού Βότση 14.
Στην ουσία, ο 26χρονος Παλαιστίνιος Ιμπραχήμ Χασικέχ πυροδότησε άθελά του τον εκρηκτικό μηχανισμό μεγάλης ισχύος, με αποτέλεσμα να διαλύσει στην κυριολεξία ένα κτίριο και να σκοτώσει έξι αθώους συμπολίτες.
Η επίθεση αυτή αποδόθηκε αργότερα σε αυτόνομη ομάδα της ισλαμικής Τζιχάντ, που προφανώς είχε άμεσο σχέδιο με το δίκτυο που όπως όλα δείχνουν είχε στήσει και στην Ελλάδα ο Αμπού Νιντάλ.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Οι τοπικές Αστυνομικές Αρχές έμελλε να αντιμετωπίσουν μία υπόθεση, πολύ μεγαλύτερη από τα πλαίσια των μέχρι τότε εμπειριών τους.
Και μέσα σε λίγες ώρες η Πάτρα είχε γίνει ειδησεογραφικά το επίκεντρο της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου.
Από πού αλήθεια οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Πατρών να έπιαναν το νήμα;
Λίγη ώρα μετά την έκρηξη και ενώ ο θλιβερός απολογισμός είχε σοκάρει την υφήλιο, αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας, εντοπίζουν ό,τι έχει απομείνει από το σώμα του βομβιστή.
Στην ουσία μόνο ένα αθλητικό παπούτσι και ένα κομμάτι φοιτητικής ταυτότητας, ήταν ο μπούσουλας. Κι όμως. Μερικές ώρες αργότερα, η Αστυνομία είχε στη διάθεσή της τα πλήρη στοιχεία του βομβιστή. Τα δύο τελευταία νούμερα από τον αριθμό του φοιτητικού του πάσου, καθώς και οι μαρτυρίες για τα παπούτσια του θύματος-βομβιστή, οδηγούσαν σε ασφαλές συμπέρασμα για τα πραγματικά του στοιχεία.
Και σε λίγα 24ωρα είχε συληφθεί στην Αθήνα, με την βοήθεια μελών του Συλλόγου Παλαιστινίων φοιτητών της Ελλάδας (σύμφωνα με δηλώσεις του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης, αείμνηστου, Γιάννη Βασιλειάδη) και ο εγκέφαλος της ομάδας Νομπάνι, καθώς και δύο ακόμη συνεργοί του. Οι Μπαϊκαράτ και Αουάντ Καλίλ.
Ο πρώτος μάλιστα φέρεται να ήταν σε πολύ μικρή απόσταση από τον Χασικέχ την ώρα που ο μεταφορέας μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Βότση 14 και μετά την έκρηξη, εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Η ΔΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ
Τέσσερα χρόνια και έξι μήνες αργότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε στην αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ύστερα από πολυήμερη διαδικασία (συνεδρίαζε από τις 6 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1995) κήρυξε ενόχους και τους τρεις αλλοδαπούς κατηγορούμενους χωρίς όμως τις επιβαρυντικές περιστάσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, ο οποίος είχε καταργηθεί.
Έτσι, επέβαλε 25 ετών κάθειρξη στους Νουμπάνι και Μπακαϊράτ και τριών ετών φυλάκιση στον Αουάντ Καλίλ.
Τους δύο κήρυξε ένοχους για κατοχή, προμήθεια, κατασκευή και μεταφορά εκρηκτικών υλών καθώς επίσης για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες κατά συρροή και για σύσταση και συμμορία και για διακεκριμένες φθορές.
Τον τρίτο, τέλος, τον κήρυξε ένοχο μόνο για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών. Διέταξε δε το δικαστήριο την άμεση απέλασή τους μετά την έκτιση των ποινών τους.
