VINTAGE ιστορίες χωρίς τίτλο ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΣΤΑ
ΟΤΑΝ Η ΠΑΤΡΑ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Εικόνες, ήχοι και μυρωδιές από τα εμπορικά, τα μηχανουργεία και τις βιοτεχνίες της οδού
Δίπλα στη Βότση ήταν η άλλη παράλληλος η Παντανάσσης με πολλές εικόνες, ήχους και μυρωδιές από τα εμπορικά, τα μηχανουργεία και τα μικρά εργοστάσια που έστηναν ένα σκηνικό από εικόνες του Μπερτολούτσι ή του Αγγελόπουλου… εικόνες που όταν σκοτείνιαζε στην περιοχή, χάνονταν καθώς ο δημοτικός φωτισμός ήταν υποτυπώδης. Πριν ανεβούμε την Παντανάσσης, συναντάμε στην παραλιακή το καφενείο του Βανδώρου με την κληματαριά, που ήταν και η πιάτσα των καραγωγέων, στη σειρά τα κάρα και τα διπλόκαρα που αργότερα έγιναν τρίκυκλες πράσινες μοτοσυκλέτες κατασκευή της Πατρινής εταιρείας ΒΙΟΜΟΤ.
Ο Αρίστος και τα… ακροβατικά του
Ήταν γνωστή στην παραλιακή, η ιστορία του Αρίστου που είχε μια τέτοια πράσινη μοτοσυκλέτα που κουβάλαγε κολώνες πάγου. Επίσης, έβαζε και πολλές καρτέλες με αυγά που έπαιρνε από τον Συνεταιρισμό των αυγουλάδων, που ήταν στη Φράττη και Αγίου Ανδρέου και τις μοίραζε στα μπακάλικα. Είχε όμως μια αδυναμία, που ήταν ο έρωτάς του για την Ραμόνα… ήταν το αμόρε του που το ήξερε όλη η παραλιακή, καθώς το διατυμπάνιζε αλλά και καμάρωνε. Όταν ήταν στα πάνω του, έκανε ακροβατικά με το τρίκυκλο και το νούμερό του ήταν, όταν έπαιρνε την στροφή Αγίου Ανδρέου και Γούναρη μονόπατα στις δύο ρόδες, σηκώνοντας στον αέρα το καλάθι, χωρίς να σπάνε τα αυγά που κουβάλαγε. Και τότε βγαίνανε στα πεζοδρόμια οι μπακαλόγατοι και με ζητωκραυγές και βάραγαν παλαμάκια.
Μεταξύ Αγίου Ανδρέου και Οθωνος – Αμαλίας ήταν το κτίριο ιδιοκτησίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, που στεγαζόταν το χοντρομπακάλικο με τίτλο «ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ ΕΓΧΩΡΙΑ» του Καλογερόπουλου. Σακιά με ρύζια blue roze και νυχάκι, φασόλια βραστερά, κουκιά, ρεβύθια, τσάγια και ρίγανες. Ντάνες σακιά με πατάτες και κρεμμύδια. Και στον δρόμο ντενεκέδες με ρετσίνι για κρασοβάρελα. Ανεβαίνοντας στα αριστερά μας τα γραφεία της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών και αποθήκες που πούλαγαν κρασί φτηνό σε χιλιάρες δαμιζάνες. Λίγο πιο πάνω ήταν το μηχανουργείο των Βασίλη και Σπύρου Πετρόπουλου που κατασκεύαζε αντλίες βαθέων φρεάτων. Διαφήμιζε την παραγωγή με πινακίδα εντός του καταστήματος αλλά και στην ισπανική εφημερίδα “el pais”, που πωλείτο στο περίπτερο του Ζήση στην Πλατεία Τριών Συμμάχων. Την εφημερίδα αυτή διάβαζε στο μπαρ του Τσιτσάρα και ο Κωστάκης με την κοτσίδα, ο γνωστός «ούζο-ούζο». Μόνο που την διάβαζε ανάποδα. Ο Βασίλης Πετρόπουλος είχε αγοράσει την Mercedes του Λαδόπουλου αλλά και το αεροπλάνο «Piaggio» του Αλέξανδρου Ωνάση, με το οποίο είχε το θανατηφόρο δυστύχημα. Το είχε στο κτήμα του, αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να το επισκευάσει, όπως είχε στόχο, καθώς ήταν λάτρης της αεροπορίας. Για τον καθαρισμό, από άλατα, των παλαιών αντλιών, χρησιμοποιούσαν θειϊκό οξύ μεγάλης ποικνότητος 98%, που αγόραζαν σε δαμιζάνες 90 κιλών με σιδερένιο πλέγμα.
Ο Φωτάκιας ή Μπεε, ο Τσιμπιρλίου και ο «Κατά τα έργα σου»
Παντανάσσης και Ρήγα Φεραίου είχε μία μεταλλική κολώνα. Ήταν η αγαπημένη του Φωτάκια ή Μπεε, που την χτύπαγε με την μαγκούρα του και βέλαζε…. μπεεεεε, όταν έβλεπε να περνάει κάποια γυναίκα. Και οι μαγαζάτορες του φώναζαν από το ένα έως το δέκα για να απαντάει αυτός φωναχτά με σκανδαλιάρικά στιχάκια. Έτσι έβγαζε και το μεροκάματο για να πίνει το κρασί του στα καπηλειά της συνοικίας του Άη Διονύση, που σύχναζε. Συχνός θαμώνας και ο Τσιμπιρλίου, που πούλαγε τρανζιστοράκια αλλά είχε κι ένα μονίμως στο αφτί του, ανοιχτό στην διαπασών. Ήταν ψευδός, του τρέχανε τα σάλια και καθώς έμπαινε στα μαγαζιά φώναζε… «ασκολιναρίες θα σας καθαρίσω» και λαμβάνοντας το σχετικό χαρτζιλίκι έφευγε για το επόμενο, χωρίς να… καθαρίσει..
Συχνά ανέβαινε τα μεσημέρια, μονίμως μεθυσμένος από τα ουζερί του λιμανιού. Ο «κατά τα έργα σου» που του φώναζαν οι μαγαζάτορες και τα μαστορόπουλα για να τον χλευάσουν και επίσης του φώναζαν «όπως έστρωσες….» και αυτός τρεκλίζοντας μια μπρος μια πίσω, έψαχνε για πέτρες.
Το χοντρομπακάλικο και το κτίριο της δημαρχίας
Πιο πάνω ήταν το υδραυλικό εργαστήριο του Πάνα που κατασκεύαζε λούκια, ντενεκέδες, σκάφες, ντεπόζιτα αλλά και υδραυλικές εγκαταστάσεις. Και απέναντι η αντιπροσωπεία του Τσιλήρα με μεταλλικά έπιπλα «Τσαούσογλου». Και ο σαπουνοποιός Παύλος Πέττας, που γύρναγε με ξύλινο κάρο στις γειτονιές και πούλαγε τα σαπούνια του. Καυστική ποτάσα, μουργόλαδα και λίπη οι πρώτες του ύλες… η δε εξέλιξη της οικογένειας Πέττα είναι η γνωστή μεγάλη βιομηχανική μονάδα στην βιομηχανική περιοχή.
Στην γωνία με την Ρήγα Φεραίου ήταν το χοντρομπακάλικο των Μούρτζη – Λάμπου. Γινόταν μεγάλη διακίνηση υγράλατου μπακαλιάρου και συχνά τινάζανε τα κιβώτια και άδειαζαν τα αλάτια στην σκάρα του υπονόμου που ήταν στον δρόμο… και βρωμοκόπαγε όλη η γειτονιά.
Λίγο πιο πάνω και απέναντι ήταν μια παλαιά κατοικία που έμενε ο Κοκαλιάρης, κλητήρας στα δικαστήρια και παππούς του Θανάση Σπυρόπουλου. Απέναντι δε, ήταν ο φούρνος του Αντώνη Τηλιγάδη.
Δίπλα ήταν η διέξοδος του Λάμπη Νικολόπουλου με το εργοστάσιο που κατασκεύαζε χαρτοσακούλες διαφόρων μεγεθών με χαρτί από τον Λαδόπουλο, η είσοδός του δε, ήταν επί της Ρήγα Φεραίου. Παραδίπλα στο ισόγειο του κτιρίου Παπαγγελούτσου ήταν τον μπαρ «IGUANA».
Πιο πάνω στο κτίριο της Δημαρχίας ήταν τον συνεργείο ηλεκτροφωτισμού με προϊστάμενο τον Αγησίλαο Πλώτα. Η σκάλα με την μεγάλη μανιβέλα για τις λάμπες ήταν μονίμως στον δρόμο, όπως και τα κάρα που νοίκιαζαν ο Κακούρης και ο Καμπούρης και ξεφόρτωναν υλικά στην αποθήκη.
Στη γωνία Παντανάσσης και Μαιζώνος ήταν ο Δημητρόπουλος, εισαγωγέας διπλοσκέλετων ποδηλάτων «BISMARCK» που ήταν το πιο γνωστό ποδήλατο σε αυτή την κατηγορία και το αγαπημένο ποδήλατο της εργατιάς και μοτοποδηλάτων «Mamouth» με κινητήρα «Sachs». Και στον πάνω όροφο ο «Ορειβατικός Όμιλος Πατρών» με πρόεδρο τον Ανδρέα Αντωνόπουλο της «Αχάϊα Κλάους», Έφορο χιονοδρομίας τον Βασίλη Παπαχριστόπουλο και Έφορο Καταφυγίου τον Θεόδωρο Κωτσάκη.
Ήταν και πολλές ακόμη οι εικόνες που δεν χωράνε σε 800 λέξεις που έχω διαθέσιμο χώρο αλλά θα επανέλθω.
.
