Τουλάχιστον 2 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας πίνουν επικίνδυνο για την υγεία τους νερό, σύμφωνα με έρευνες του Πανελλήνιου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών (ΠΑ.Κ.Ο.Ε.), κατά τις οποίες διαπιστώθηκε ότι το αρσενικό, το αντιµόνιο, το εξασθενές χρώµιο, παράγωγα χλωρίου, σίδηρος, αµµώνιο, νιτρώδη άλατα και άλλα επικίνδυνα χηµικά συστατικά βρίσκονται στο νερό πολλών ∆ήµων. Σήμερα, παγκόσμια ημέρα νερού, ο πρόεδρος κ. Παναγιώτης Χριστοδουλάκης και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΑ.Κ.Ο.Ε ετοιμάζουν εκδηλώσεις για τη σημερινή ημέρα στην πλατεία Κλαυθμώνος, υπό την αιγίδα του δήμου Αθηναίου, προκειμένου οι πολίτες να ενημερωθούν για το πολύτιμο αγαθό.
Σύμφωνα με τις έρευνες τόσο του ΠΑΚΟΕ όσο και άλλων φορέων η κατάσταση των ποταμιών της χώρας μας είναι σε ποσοστό 64% κακή έως μέτρα, ενώ εκτός από τα επικίνδυνα συστατικά που φτάνουν στον υδροφόρο ορίζοντα εξαιτίας βιοµηχανικών και αγροτικών χρήσεων, στην Ελλάδα υπάρχει εντονότατο πρόβληµα µε το, σε µεγάλο βαθµό κατεστραµµένο και πεπαλαιωµένο δίκτυο της ΕΥ∆ΑΠ. Οι σωλήνες είναι κατασκευασμένες από αµίαντο, ενός υλικού απαγορευµένου πια και κατηγορούµενο για καρκινογενέσεις. Το δίκτυο αυτό φτάνει τα 7000 χλµ και είναι κυρίως κατασκευασµένο από αµιαντοσωλήνες (περίπου το 50%) και χρήζει άµεσης αντικατάστασης.
Επίσης έχει διαπιστωθεί ότι το 18% της επικράτειας έχει χωριστεί σε ζώνες νιτρορύπανσης (Κάµπος Ηµαθίας, Θεσσαλονίκης, Πέλλας, Θεσσαλικός Κάµπος, Κωπαΐδα, λεκάνη Στρυµόνα, Έβρος) και ήδη επιβάλλονται πρόστιµα για αυτήν.
Ο κ. Χριστοδουλάκης μιλώντας στο protothema.gr ανέφερε ότι το ΠΑΚΟΕ έχει πραγματοποιήσει πάνω από 53 έρευνες- μελέτες σύμφωνα με τις οποίες σε 40 περιοχές στην Ελλάδα οι συγκεντρώσεις νιτρικών και φωσφορικών είναι 30-20% πιο υψηλές από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια. «Έχουμε διαπιστώσει ότι σε περιοχές του Άργους – Ναυπλίου, στην Εύβοια και στα Οινόφυτα το πρόβλημα είναι μεγάλο. Να θυμίσω ότι σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα νιτρικά», που δημοσιεύθηκε στις 4 Μαΐου του 2018, αναφέρεται πως «περίσσεια νιτρικών σε πόσιμα ύδατα μπορεί να έχει επιπτώσεις στην υγεία, συγκεκριμένα την πρόκληση μεθαιμοσφαιριναιμίας που εμποδίζει την κανονική μεταφορά οξυγόνου από το αίμα στους ιστούς, με αποτέλεσμα να προκαλεί κυάνωση και, σε υψηλότερες συγκεντρώσεις ασφυξία που μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμη για τα βρέφη».
«Δυστυχώς, η ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων όσον αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος έχει ως αποτέλεσμα το νερό που ρέει από τις βρύσες σε χιλιάδες κατοικίες να υπερβαίνει τα ασφαλή όρια κατανάλωσης».
Όπως επισημαίνει ο κ. Χριστοδουλάκης «το ΠΑΚΟΕ µετά από µετρήσεις ανέδειξε έντονα προβλήµατα µικροβιακής µόλυνσης του νερού, ειδικά στα σηµεία όπου γίνεται ανάµιξη νερού κάποιας πηγής που εκµεταλλεύεται ιδιώτης µε νερό της ΕΥ∆ΑΠ και σε περιοχές µε πηγές και γεωτρήσεις, που µε τους βόθρους δηµιούργησαν κοκτέιλ βοθρολυµάτων. Αλλά και τα εµφιαλωµένα νερά όµως είναι αµφιβόλου ποιότητας και πολλές φορές καθίστανται επικίνδυνα, µε υψηλές συγκεντρώσεις µικροβίων, κολοβακτηριδίων και σκληρότητας όταν η έκθεσή τους σε ακατάλληλες συνθήκες είναι έντονη. Τα δε φίλτρα που υποτίθεται ότι λύνουν τα προβλήµατα , σε πολλές περιπτώσεις δηµιουργούν µεγαλύτερο ιδιαίτερα σε µικρόβια».
Σύμφωνα με στοιχεία σχεδόν 2.400 κυβικά µέτρα νερού τον χρόνο αναλογούν στην κατανάλωση κάθε κατοίκου της Ελλάδας, όταν ο αντίστοιχος παγκόσµιος µέσος όρος είναι 1.240 κυβικά µέτρα. Η υπερκατανάλωση είναι πηγή έλλειψης παιδείας και οικολογικής συνείδησης. Η χώρα μας είναι 2η παγκοσµίως στη κατανάλωση πόσιµο νερού πίσω µόνο από τις ΗΠΑ, ενώ το 86% του νερού που καταναλώνεται σήµερα στην Ελλάδα αφορά την άρδευση, το 11% την ύδρευση, και το 3% καλύπτει ανάγκες της βιοµηχανίας.
Το 60% του νερού που αντλείται στην Ελλάδα από λίµνες, και ποτάµια χάνεται λόγω απωλειών από το δίκτυο µεταφοράς του. Βέβαια συγκριτικά με άλλες χώρες το νερό της ΕΥ∆ΑΠ υπερτερεί. Όπως αναφέρουν εκθέσεις και μελέτες οργανισμών και φορέων 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς ασφαλές νερό στο σπίτι. Περισσότερα από 700 παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα από διάρροια που συνδέεται με το μη ασφαλές νερό και την κακή υγιεινή. Το 80% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν μη ασφαλείς πηγές ύδατος ζουν σε αγροτικές περιοχές. Περίπου 159 εκατομμύρια άνθρωποι συλλέγουν το πόσιμο νερό τους από τα επιφανειακά ύδατα, όπως λιμνούλες και ρυάκια. Περίπου 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι – σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού – βιώνουν έντονα την έλλειψη νερού για τουλάχιστον ένα μήνα του έτους, ενώ 700 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν λόγω έντονης λειψυδρίας έως το 2030. Επίσης, οι πιο πλούσιοι λαμβάνουν γενικά υψηλά επίπεδα υπηρεσιών ύδατος με (συχνά πολύ) χαμηλό κόστος, ενώ οι φτωχοί καταβάλλουν πολύ υψηλότερη τιμή για μια υπηρεσία παρόμοιας ή μικρότερης ποιότητας.
