«Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Υπάρχουν εικόνες στο μυαλό μου που δεν μπορώ να της πω». Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις του κατοίκου Κυθήρων, Μιχάλη Πρωτοψάλτη, ο οποίος ήταν ένας από τους πολλούς που έσπευσε χτες να βοηθήσει στη διάσωση των 95 μεταναστών, όταν το σκάφος τους βυθίστηκε στα παράλια του νησιού.
Περιγράφοντας στο in πώς μία ολόκληρη κοινότητα κινητοποιήθηκε άμεσα μόλις αντιλήφθηκε την ανθρώπινη τραγωδία, τονίζει πως αν δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν ο γερανός και τα πυριοσβεστικά οχήματα στην άκρη του βράχου και να ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης, τότε πιθανότατα όλοι θα ήταν νεκροί.
Αν δεν έφταναν οχήματα στην άκρη του βράχου, δεν θα ζούσε κανείς
«Ήταν απόλυτο σκοτάδι. Εμείς βρισκόμασταν στον κορυφή του βράχου και οι άνθρωποι αυτοί ακριβώς από κάτω να χαροπαλεύουν με πελώρια κύματα. Μιλάμε για 20 μέτρα ύψος και τα βράχια να είναι εντελώς κάθετα. Ήταν έτσι το σημείο που δεν μπορούσαμε να κατέβουμε κάτω», αναφέρει ο κ. Πρωτοψάλτης, ο οποίος έφτασε στο σημείο με τον γερανό του όταν τον ειδοποίησαν τα ανίψια του.
Η ενίσχυση της επιχείρησης διάσωσης με τον γερανό φαίνεται να έπαιξε καθοριστικό ρόλο όπως λένε οι συγχωριανοί του, ενώ όπως λέει ο ίδιος: «Ήμασταν όλοι εκεί. Κάτοικοι, η πυροσβεστική, η αστυνομία, το ΕΚΑΒ. Προσπαθούσαμε όλοι. Επί 4 ώρες οι πυροσβέστες κατέβαιναν με σκοινιά προς την παραλία και πάλι πάνω. Μέσα σε αυτές τις 4 ώρες περίπου 80 άτομα διασώθηκαν».
Ωστόσο τα σκοινιά ήταν λίγα και οι άνθρωποι που έδιναν μάχη για τη ζωή τους από κάτω ήταν συνολικά 95 με αποτέλεσμα πολλοί εξ΄αυτών όντας φοβισμένοι μην χαθούν στη θάλασσα, άρχισαν να σκαρφαλώνουν μόνοι τους τον γκρεμό.
Άνθρωποι γυμνοί, με πληγές και αίματα έφταναν στην κορυφή του βράχου
«Έβλεπα ανθρώπους, κυρίως άνδρες και μερικές γυναίκες, να φτάνουν στην κορυφή είτε μόνοι τους, είτε με τη βοήθεια της πυροσβεστικής. Μερικοί ήταν όπως τους γέννησε η μητέρα τους, χωρίς ρούχα, ένας απ’ ότι κατάλαβα είχε σπασμένο πόδι, ενώ πολλοί ήταν γεμάτο πληγές και αίματα», λέει ο κ. Πρωτοψάλτης.
«Έχω εικόνες στο μυαλό μου που δεν μπορούν να γίνουν λέξεις. Το μόνο που μπορώ να πω ήταν πως στο τέλος, μετά από τόσες ώρες, είχαν μείνει 15 άτομα κάτω. Μία στιγμή κατεβαίνει ξανά ένα φορείο-σεντόνι από το οποίο πιάστηκαν τρία άτομα. Τη στιγμή της διάσωσης όμως ένα πελώριο κύμα σκάει πάνω τους. Μόλις οι αφροί υποχώρησαν, διαπιστώσαμε πως μία γυναίκα δεν τα είχε καταφέρει», είπε με τρεμάμενη φωνή ο κ. Πρωτοψάλτης.
Μπροστά σε τέτοιες στιγμές είμαστε όλοι άνθρωποι
Επιθυμία του ήταν να μην συνεχίσει άλλο την περιγραφή, ενώ όπως μας είπε δεν θεωρεί άθλο τα όσα έκανε.«Εμείς απλοί άνθρωποι είμαστε. Ακούσαμε για ένα ναυάγιο και τρέξαμε να βοηθήσουμε. Όπως έχουμε κάνει και πολλές άλλες φορές. Μπροστά σε τέτοιες τραγωδίες δεν υπάρχουν φυλές, διακρίσεις, χρώματα. Τέτοιες στιγμές είμαστε όλοι άνθρωποι και εμείς ποτέ δεν διώξαμε κανέναν από το νησί μας».
Τις φωτογραφίες τις δημοσίευσε ο κ. Πρωτοψάλτης στη σελίδα του στο facebook
