ΤΗΣ Καλυψούς Κανελλοπούλου
Ένα «πονεμένο κεφάλαιο» είναι η εστίαση τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του κλάδου που νυχθημερόν εργάζονται για να προσφέρουν τις ποιοτικότερες δυνατές υπηρεσίες. Φυσικά, έχει ξεπεραστεί ο «γολγοθάς» των ετών της πανδημίας, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα που μαστίζουν τον κλάδο, τους εστιάτορες και τους ιδιοκτήτες καφέ-μπαρ που δραστηριοποιούνται στην πόλη. Την ίδια ώρα, ως σανίδα σωτηρίας προβάλλει για πολλούς, η θέσπιση ωραρίων και για τα καταστήματα εστίασης.
Ο Σεπτέμβρης για την αχαϊκή πρωτεύουσα σηματοδοτεί, και φέτος, τη μετάβαση από τα μαγαζιά της παραλιακής ζώνης σε εκείνης του αστικού ιστού, με τη μετατόπιση του κοινού στα χειμερινά καταστήματα. Εν όψει λοιπόν της αλλαγής αυτής, οι φορείς της εστίασης αναζητούν τρόπους, αφενός να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της επιχείρησής τους και αφετέρου να ενισχύσουν το καθαρό τους κέρδος.
Σεπτέμβρης και αναθεώρηση πάνε μαζί
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως τα τρέχοντα έξοδα και το κόστος συντήρησης ακόμη και του πιο μικρού καφέ έχουν αυξηθεί κατά πολύ, λόγω και της ενεργειακής κρίσης. Η λύση που έχει «πέσει στο τραπέζι» και θεωρείται από πολλούς ως μια καλή εναλλακτική πρόταση «επιβίωσης», είναι η τροποποίηση του υπάρχοντος ωραρίου και η προσαρμογή του στις ανάγκες της αγοράς. Με άλλα λόγια, να μειώσουν τις ώρες λειτουργίας τους- κάτι που βέβαια βρίσκεται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο.
Ελεύθερη αγορά, ελεύθερη επιλογή ωραρίων
Μειώνοντας τις ώρες λειτουργίας τους, οι καταστηματάρχες μειώνουν και τα έξοδά τους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ισοσκελιστούν με τα έσοδα. Φυσικά αυτό είναι στην ελεύθερη βούληση του κάθε επιχειρηματία, με πολλούς να εκτιμούν ότι δεν θα είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες χώρων εστίασης που θα περιορίσουν τις ώρες της λειτουργίας τους κάποιες ώρες την μέρα ή το βράδυ.
Ο πρόεδρος του ΣΚΕΑΝΑ Τάσος Γιατράς επισημαίνει στον «Νεολόγο» των Πατρών: «Η πιθανότητα να δούμε εστιατόρια ή καφέ να λειτουργούν με ωράριο ή να επιλέξουν την καθιέρωση ημέρας ή και ημερών ρεπό, δεν είναι η πιο πιθανή, χωρίς όμως να μπορεί να αποκλειστεί ως μια επιλογή βιωσιμότητας. Πρόκειται εξάλλου για μια πρακτική που συναντάμε σε όλη την Ευρώπη εδώ και χρόνια. Δυστυχώς για τον κλάδο οι διαδοχικές κρίσεις έχουν φέρει σε οριακό σημείο την κερδοφορία χιλιάδων επιχειρήσεων εστίασης, που ψάχνουν λύσεις ώστε να αντιμετωπίσουν τα αυξημένα έξοδα από την αύξηση της ενέργειας και των πρώτων υλών και του μισθολογικού κόστους. Είναι πλέον δεδομένο πως η εστίαση παρότι έχει επιδείξει ανθεκτικότητα θα αναγκαστεί να αλλάξει».
