Nancy Mitford

Εκδόσεις Πατάκη

Το “Κυνήγι του έρωτα”, γραµµένο το 1945, παραµένει ως σήµερα ένα από τα πιο διασκεδαστικά όσο και οξυδερκή µυθιστορήµατα που έχουν γραφτεί ποτέ για τον έρωτα και την ενηλικίωση. Πόσο πληκτικό είναι το να περιµένει κανείς να µεγαλώσει! Η Λίντα, οι αδελφές της και η εξαδέλφη τους, η Φάννυ, έχουν εµµονή µε τον γάµο και το σεξ ενώ αναζητούν πώς και πώς τον τέλειο εραστή. Το να βρεθεί όµως ο ιδανικός άντρας είναι κάτι πολύ δυσκολότερο από ό,τι νόµιζαν οι αδελφές. Η Λίντα θα αναγκαστεί να υποµείνει πρώτα τον γάµο µε έναν στενόµυαλο συντηρητικό βουλευτή και ύστερα µε έναν αρρενωπό κοµµουνιστή δίχως καµία αίσθηση του χιούµορ, πριν βρει τον αληθινό έρωτα στο Παρίσι λίγο πριν τον Β´ Παγκόσµιο πόλεµο. Η Μίτφορντ έχει ως πρόπλασµα των ηρώων της τα µέλη της δικής της εντελώς αντισυµβατικής οικογένειας. Ο αναγνώστης γνωρίζει τους Ράντλετ µέσα από τα µάτια της εξαδέλφης Φάννυ, που µένει µαζί τους στην έπαυλή τους στο Άλκονλι του Γκλόστερσαϊρ. Πατριάρχης της οικογένειας είναι ο φωνακλάς θείος Μάθιου, ο οποίος βάζει τα παιδιά του στο κυνήγι όταν δεν υπάρχουν αρκετές αλεπούδες. Η θεία Σέιντι είναι η διαρκώς αφηρηµένη αλλά αφοσιωµένη µητέρα και τα επτά παιδιά τους, παρ’ όλες τις απολαύσεις της ασυνήθιστης παιδικής ηλικίας τους, ανυποµονούν να µεγαλώσουν. Αµφιβάλλω αν θα κουραστώ ποτέ να διαβάζω τη γεµάτη φρίκη εξιστόρηση της Λίντα για το νοικοκυριό, την εξωφρενική κριτική του θείου Μάθιου για το Ρωµαίος και Ιουλιέτα ή την ισοπεδωτική ανάλυση του Ντέιβι για τη συλλογή ορυκτών της οικογένειας Ράντλετ, που είναι «αντάξια ενός µουσείου». Κάτω όµως από την εύθραυστη επιφάνεια του πνεύµατος αυτού του µυθιστορήµατος υποφώσκει κάτι απείρως µελαγχολικότερο, κάτι που µπορεί να σε πιάσει και να σε τραβήξει µέσα στο σκοτεινό υπόγειο ρεύµα του εκεί που δεν το περιµένεις.