ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΦΑΝΗΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τον Ιούλιο του 1962 στην Ελλάδα βασιλεύει ο βασιλιάς Παύλος και κυβερνά ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Βέβαια, οι παρεμβάσεις του στέμματος στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι κάτι συνηθισμένο και αποδεκτό από τους πολιτικούς και τους πολίτες εκείνης της περιόδου. Την προηγούμενη χρονιά, έχουν διεξαχθεί οι εκλογές βίας και νοθείας, η Ένωση Κέντρου έχει κηρύξει τον «ανένδοτο αγώνα» για τη διενέργεια νέων εκλογών και η Αστυνομία Πόλεων μαζί με την Χωροφυλακή, «μεριμνούν» για την «τάξη» σε πόλεις και την ύπαιθρο.
Είναι η περίοδος, κατά την οποία στη χώρα κυοφορούνται αλλαγές, καθώς εκείνη την περίοδο στη Δύση, αρχίζουν να γιγαντώνονται μια σειρά κινημάτων, ο απόηχος των οποίων αρχίζει να φτάνει και στη χώρα μας. Ωστόσο, το καλοκαίρι του 1962 η θέση της γυναίκας στην Ελλάδα και μάλιστα στην ελληνική ύπαιθρο είναι υποδεέστερη του άνδρα.
Ο δράστης και το θύμα
Η «πρωταγωνίστρια» του σημερινού ρεπορτάζ, είναι μια κοπέλα από χωριό, η οποία είναι μοναχοκόρη ενός πλούσιου για την εποχή κατοίκου χωριού. Ο δράστης, συγχωριανός και αυτός, είναι ένας 27χρονο εργάτης, ο οποίος ζητά την πλούσια κόρη σε γάμο, αλλά ο πατέρας της δεν «τη δίνει», μιας και την έχει ήδη αρραβωνιάσει με άλλον. Έτσι, ο 27χρονος αποφασίζει να «εκδικηθεί» για την απόρριψη και βάζει στο στόχαστρό του, όχι τον ισχυρό πατέρα, αλλά την αδύναμη κόρη του, την οποία και μαχαιρώνει στη μέση του δρόμου.
Η επίθεση
Η επίθεση κατά της κοπέλας, λαμβάνει χώρα την Παρασκευή 13 Ιουλίου, στη γωνία Πατρέως και Κορίνθου. «Εγκληματική απόπειρα εις το κέντρον των Πατρών – Τρία πλήγματα διά μάχαιρας διότι δεν τον ήθελεων ως σύζυγον! Ο χωλός δράστης συνελήφθη», τιτλοφορεί το σχετικό ρεπορτάζ του ο «Νεολόγος» των Πατρών, την επομένη, Σάββατο 14 Ιουλίου 1962.
Όπως γράφει ο συντάκτης, περιγράφοντας τα γεγονότα της επίθεσης: «Θρασύτατη απόπειρα φόνου νεανίδος έλαβε χώραν εν μέση οδώ, χθες το απόγευμα, με θύμα την 19ετιδα Δημήτραν θυγατ. Σπυρ. Κ., μοδίστραν, κάτοικον (χωρίου) Τριταίας, και δράστην τον Βασίλ. Γεωργ. Αν. ετών 27, εργάτην, εκ του χωρίου και κάτοικον Ζαρουχλέικων.
Συγκεκριμένως, την 4.10 μ.μ., ο δράστης συνήντησε παρά την διαστραύρωσιν των οδών Πατρέως και Κορίνθου την ομοχώριον του και παθούσαν, συνοδευομένην υπό της φίλης Γεωργίας Γ. Μπ., ετών 23, ότε και εζήτησε να της ομιλήση.
Εις μίαν στιγμήν, και ενώ η Δήμητρα εγκαταλείπουσα τον Αν. έστρεφε δια να επιστρέψη πλησίον του πατρός της, όστις ευρίσκετο εις το πρακτορείον λεωφορείων, προκειμένου ν’ αναχωρήσουν δια το χωρίον των με το αυτοκίνητον το οποίο θ’ ανεχώρει την 4.30 μ.μ., εδέχθη αιφνιδίως τρία πλήγματα δια μικράς Κρητικής μαχαίρας εις την πλάτην από τον δράστην, όστις την είχε συλλάβει. Εν τω μεταξύ, δια της αριστεράς χειρός του, από τον λαιμόν.
Ο δράστης, όστις, ας σημειωθεί, είναι ελαφρώς χωλός, ανεχαιρετίσθη υπό της φίλης της Δημήτρας και κυρίως υπό του παρατυχόντος 72ετους συμπολίτου κ. Χαρ. Χρ. Καζ., όστις δια της ράβδου του κατέφερεν ισχυρόν κτύπημα εις την αριστεράν χείρα του Αν., εξαναγκάσας ούτω τούτον να παραιτηθή του σκοπού του. Η Δήμητρα, αιμόφυρτος πλέον, κατέπεσε μετ’ ολίγον λιπόθυμος επί του εδάφους, ενώ εκατοντάδες συμπολιτών περιεκύκλωσαν τον δράστην, όστις συνελήφθη υπό κληθέντος, εν τω μεταξύ, αστυφύλακος της Τροχαίας, όστις τον παρέδωσεν εις το Β’ αστυνομικόν Τμήμα».
Τα αίτια της επίθεσης
Κατά την περιγραφή των αιτίων της επίθεσης, στο ρεπορτάζ του «Νεολόγου», παίρνουμε και μια «γεύση» για τα ήθη της εποχής και για τη θέση της γυναίκας στην τότε κοινωνία:
«Σχετικώς με τα αίτια, εγνώσθη ότι ο Αν. είχε ζητήσει εις γάμον την Δήμητραν, πλήν όμως τόσον αυτή όσον και οι γονείς της, δεν συγκατετίθεντο προς τούτο, τελευταίως δε είχε μνηστευθή μετ’ άλλου ομοχωρίου της, γεγονός το οποίον έφερε βαρέως ο δράστης, όστις εκμανείς και από την άρνησιν του θύματος να στέρξει εις το να εκαταλείψη τον μνηστήρα της και δεχθή την πρότασίν του, ότε συνήντησε τούτη, προέβη εις την πράξιν του.
Η Δήμητρα, ας σημειωθή, είναι μοναχοκόρη και ο πατήρ της έχει αρκετήν περιουσίαν, είχον δε αφιχθή εις Πάτρας δια ν’ αγοράσουν διάφορα είδη.
Η παρούθα διεκομίσθη εις τον σταθμόν Α’ Βοηθειών και εκείθεν εις το Νοσοκομείον, η δε κατάστασίς της, ως εγνώσθη, δεν εμπνέει ανησυχίας».
