Συνέντευξη στον Μιχάλη Παπαγεωργίου
Γράφεις ιστορίες για παιδιά και εφήβους. Σκορπάς χαμόγελα και ευτυχία σε γονείς και μικρούς αναγνώστες – ταξιδευτές. Και μετά πάς τη κασέτα «από την αρχή» για να γράψεις το πρώτο σου μυθιστόρημα για ενήλικες. Ένα βιβλίο (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος) για τις δεύτερες ευκαιρίες και τις αποφάσεις που μας κάνουν να ξεκινήσουμε από την αρχή. Μια προσωπική αναζήτηση, που μας ταξιδεύει στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 60 ως τις μέρες μας. Η τροφοδοσία των αναμνήσεων λειτουργεί σαν να δαγκώνεις απότομα ένα σοκολατάκι με πολύ λικέρ, αιφνιδιάζεσαι , ψάχνεις τη γεύση, απολαμβάνεις. Μιλήσαμε για αυτό τον μίτο της νοσταλγίας και ξεχάσαμε το rec ανοικτό…
Μυθιστόρημα για ενήλικες ή για μεγάλα παιδιά; Τι ήταν αυτό που δημιούργησε τη μαγιά του βιβλίου;
Μυθιστόρημα για μεγάλα παιδιά θα έλεγα. Πάντα πίστευα πως γύρω μου υπάρχουν μόνο παιδιά, μικρά ή ενήλικα. Τη μαγιά τη δημιούργησε το προσωπικό βίωμα από τα παιδικά μου χρόνια. Αυτή η γλυκιά νοσταλγία που κουβαλάμε για τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, έγινε η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η μυθιστορία.
Εκεί που τελειώνει ο μύθος ξεκινά η πραγματικότητα. Είναι σαφές πως το βιβλίο έχει «το όλον» σας μέσα του, γιατί διαλέξατε τη μυθιστορία και όχι την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο εν είδει memoir;
Δεν νομίζω πως τη διάλεξα, αλλά με διάλεξε. Μ’ αυτόν τον τρόπο γράφτηκαν οι πρώτες λέξεις κι έπειτα τα υπόλοιπα ήρθαν σχεδόν από μόνα τους. Από ένα σημείο και μετά βέβαια υπήρξε κάποιος σχεδιασμός, αλλά η μυθιστορία είχε ήδη πάρει το δρόμο της. Και την ακολούθησα.
Επειδή κινούμαστε σε ραδιοφωνικά χωράφια με τους πειρατικούς σταθμούς να σας πω ότι οι «ορκισμένοι των μεσαίων» απεχθάνονται τα FM. Χαρίστε μας αναμνήσεις από πηνία και αφιερώσεις.
Υπήρξα ραδιοπειρατής και στα μεσαία και στα FM, έστω και για δυο χρόνια μονάχα. Τα μεσαία όμως, είναι αυτό που λέμε το αυθεντικό, το original. Από τα μεσαία ξεκίνησαν όλα. Θυμάμαι λοιπόν, δυο γεγονότα πολύ έντονα. Το ένα ήταν όταν το πικ απ αντικατέστησε το κασετόφωνο στον ραδιοφωνικό μας σταθμό (στα μεσαία) και μπορούσαμε πια να βρούμε όλες τις πληροφορίες του τραγουδιού μέσα στο δίσκο ή στο οπισθόφυλλο και να τις μεταδίδουμε στον αέρα.
Το δεύτερο όταν αποκτήσαμε τηλεφωνική γραμμή στο στούντιο (στα FM) και οι αφιερώσεις γίνονταν πλέον ζωντανά, χωρίς να χρειάζεται να διαβάζουμε ραβασάκια στο μικρόφωνο. Ήταν δυο πραγματικές επαναστάσεις στον ραδιοπειρατικό κόσμο μας.
Πόσο παλέψατε ώστε οι ήρωες του βιβλίου να μην κουβαλάνε κυνισμό και ματαίωση; Στην αρχή με ξένισε λίγο αλλά μετά νομίζω ότι τους ακολούθησα μέχρι τέλους χωρίς αντιρρήσεις.
Δεν χρειάστηκε να παλέψω πολύ. Αυτό έγινε γιατί όπως προανέφερα, η μυθιστορία βασίστηκε στο βίωμα των παιδικών χρόνων. Αυτό το βίωμα, που είναι πια ανάμνηση, είναι βουτηγμένο θα έλεγα, σε αυτό το αβάσταχτα γλυκό συναίσθημα της νοσταλγίας. Έτσι οι ήρωες του βιβλίου ακολούθησαν ως χαρακτήρες αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα που εκτός από γλυκό είναι και δυνατό. Οπότε, δεν υπήρχε χώρος για κυνισμό και ματαίωση.
Καλό το rewind αλλά τι απέγινε το fast forward;
Το θέμα είναι πως όλοι θέλουμε κάποια στιγμή να πατήσουμε το pause για πολύ καιρό, αλλά δεν γίνεται…
Καλό το rewind, σε αυτό πατάμε, απαραίτητο το pause για να ζήσουμε το τώρα, να αναστοχαστούμε, να μαζέψουμε δυνάμεις, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να πάμε fast forward.
Όταν με το καλό περάσει όλο αυτό το «κακό» που ζούμε, πώς ξεκινάμε από την αρχή;
Νομίζω πως ο καθένας θα βρει τον δικό του τρόπο. Για να τον βρει όμως συχνά χρειάζεται και κάποιον άλλο δίπλα του. Να σταθούμε λοιπόν ο ένας πλάι στον άλλο. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να βρούμε την αρχή.
Έχετε δεκάδες μουσικές αναφορές στο βιβλίο. Θα μας χαρίσετε ένα τοπ 5 ακουσμάτων σας αυτή την εποχή;
Ιδού λοιπόν το τοπ 5:
1 «Ο Καθρέφτης» Φοίβος Δεληβοριάς
2. «Άνοιξη» Μπάμπης Παπαδόπουλος (από τον δίσκο «μέσα στη χαρά είναι ο πόνος, μέσα στον πόνο είναι η χαρά»).
3. Αράπικο λουλούδι του Βασίλη Τσιτσάνη
4. Wish You Were Here -Pink Floyd
5. «Boat on the river» Styx
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
